Το συναίσθημα ζητάει πάντα λίγη ταύτιση με πράγματα που βλέπει γύρω του. Το παράδοξο είναι πως συχνά τη βρίσκει όχι στο συνηθισμένο, στο απλό και ρομαντικό με την κλασική έννοια που περιλαμβάνει λουλούδια, κεράκια και υποσχέσεις αιωνιότητας, αλλά σε αυτό που με μια πρώτη κι επιφανειακή ματιά μοιάζει απλώς περίεργο. Στην οθόνη, μικρή ή μεγάλη, είδαμε αρκετές φορές έρωτες και χαρακτήρες που βαφτίσαμε κάπως παράξενους. Με κάποιους γελάσαμε μέχρι να δακρύσουν τα μάτια μας, με κάποιους άλλους δάκρυσαν όχι λόγω γέλιου. Τους περισσότερους καταφέραμε να τους αγαπήσουμε, ή έστω να αγαπάμε να τους αντιπαθούμε, με μερικούς άλλους όμως από αυτούς νιώσαμε να ταυτιζόμαστε, χωρίς πάντα να αντιλαμβανόμαστε το γιατί. Πάμε να δούμε μερικούς;
1. Gomez & Morticia Addams
– Unhappy, darling?
– Oh, yes. Yes completely.
Και με κάπως παράδοξο τρόπο, σε αυτές τις λέξεις καθρεφτίζονταν περισσότερη ευτυχία από ό,τι σε κάθε “happy” που ακούστηκε ποτέ σε αντίστοιχες σκηνές άλλων ζευγαριών. Εμείς που αγαπάμε τους Addams είμαστε οι ίδιοι που όταν ακούμε για υπερφυσικό δε σκεφτόμαστε ούτε βαμπίρ ούτε δράκουλες. Σκεφτόμαστε τον πιο παθιασμένο αιώνιο έρωτα όλων των εποχών. Στα -κάπως χλωμά- πρόσωπά τους είδαμε να διαφαίνεται μια αγάπη ουσιαστική. Μια αγάπη με την οποία όλοι ταυτιστήκαμε γιατί τη χαράξαμε στους εγκέφαλούς μας ως το ιδανικό. Ως αυτό που θέλουμε -ακόμη κι αν δεν τολμάμε- κάποια στιγμή να ζήσουμε
2. Bonnie Parker & Clyde Barrow
Ή μάλλον σκέτο Bonnie και Clyde, στο συγκεκριμένο ζευγάρι δεν ταιριάζουν τα επίθετα. Η ιστορία πραγματική και η μεταφορά στην οθόνη απλά αγαπημένη. Πού είναι η ταύτιση; Στην αδρεναλίνη που έβγαζε, όχι η ληστεία και ο κυνηγητό, αλλά η εκρηκτική (κυριολεκτικότατα) χημεία μεταξύ τους. Βλέποντάς τους δε νιώθαμε να έχουμε να κάνουμε με δύο ανθρώπους εκτός νόμου. Δυο σκανταλιάρικα παιδάκια βλέπαμε να ανακαλύπτουν συναισθήματα παίζοντας το παιχνίδι σε λίγο μεγαλύτερα άκρα από ό,τι έχουμε τολμήσει ποτέ όλοι οι υπόλοιποι ακόμη και να σκεφτούμε. Είναι το ζευγάρι που μας έκανε να ταυτίσουμε τον έρωτα με την ένταση, με το κρυφτό, με το παράνομο και ταυτόχρονα με την πιο ζωηρή πλευρά μας.
3. Monica Geller & Chandler Bing
“Hey besides, worse comes to worst I’ll be your boyfriend” είπε ο Chandler κάποια στιγμή στον τρίτο κύκλο και μας θύμισε όλες εκείνες τις υποσχέσεις με τα «κολλητάρια» από το σχολείο. «Μην αγχώνεσαι ρε, εγώ είμαι εδώ, άμα είμαστε και οι δύο μπακούρια όταν μεγαλώσουμε τα φτιάχνουμε μεταξύ μας». Κι αχ και να ξέραμε τότε πως συνήθως αυτός που το έλεγε, το εννοούσε και λίγο παραπάνω. Η πραγματική ταύτιση όμως ήρθε λιγάκι αργότερα, όταν συνέβη το πολυπόθητο κι ο φόβος της δέσμευσης άρχισε να γίνεται ο μπαμπούλας μιας σχέσης που όλοι -και οι πρωταγωνιστές μαζί- βλέπαμε για ιδανική. Πόσους παλμούς ανεβάσαμε στο επεισόδιο του γάμου τους, τη στιγμή που η Rachel ανακοίνωνε πως δε βρίσκουν το γαμπρ…ιάτικο κουστούμι; Πόσο όμορφα όμως δε νιώσαμε βλέποντας τελικά τη σχέση να ωριμάζει και να ξεπερνάει κάθε εμπόδιο που έπεφτε στο δρόμο της;
4. Joel Barish & Clementine Kruczynski
Η αιώνια λιακάδα ενός καθαρού μυαλού. Ακόμη κι ο τίτλος είχε φανεί κάπως παράξενος σε πολλούς από εμάς την πρώτη φορά που τον ακούσαμε. Κι όταν γνωρίσαμε τους χαρακτήρες, την κάπως εκκεντρική Clementine και τον ελαφρώς ιδιότροπο Joel, επιβεβαιωθήκαμε. Η ταύτιση όμως μας χτύπησε αλύπητα αφού συνειδητοποιήσαμε πως αυτό που πραγματεύεται η ταινία αλλά και το ζευγάρι, είναι κάτι που πολλοί έχουμε ευχηθεί σε στιγμές που ο έρωτας εξελίχθηκε σε συναίσθημα ανυπόφορο. Να τα ξεχάσουμε όλα. Να κάνουμε μια καθαρή (κυριολεκτικά) αρχή. Αναθεωρήσαμε; Δεν μπορώ να ξέρω τι έκανε ο καθένας από εμάς, μα το ζευγάρι στην τελευταία σκηνή του, μας έδωσε μια μικρή απάντηση με έναν από τους πιο όμορφους μικρούς διαλόγους που έχουμε δει στις οθόνες μας:
– Δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα που δε μου αρέσει επάνω σου…
– Ναι, αλλά θα το κάνεις! Θα δεις! Θα σκεφτείς πολλά. Και εγώ θα βαρεθώ μαζί σου και θα νιώσω παγιδευμένη, γιατί αυτό συμβαίνει με μένα!
– Εντάξει. (χαμόγελο)
– (χαμόγελο)… Εντάξει.
5. Ράνια Κωσταντακάτου & Λουκάς Σερέτης
Πάμε και σε κάτι ελληνικό; Η ιστορία του Λουκά και της Ράνιας μας έκανε να ταυτιστούμε γιατί είχε μέσα της όλα εκείνα τα στοιχεία που ζωγραφίζουν τα απωθημένα μας. Την άρνηση του συναισθήματος κι αργότερα την άνευ όρων παράδοση σε αυτό. Την απώλεια κι έπειτα την αναπάντεχη επιστροφή. Την ενδόμυχη σύγκριση του κάθε προσώπου με εκείνο το ένα, χωρίς αυτό να σημαίνει όμως πως μένουμε πίσω. Ναι, το στόρι που έρχεται να μιλήσει για αμνησίες, για απάτες και απαγωγές, για ψεύτικα ατυχήματα και δεύτερους γάμους, είναι πιθανότατα ένα στόρι το οποίο δε μας αγγίζει. Είναι ο έρωτας ωστόσο που μας πρόσφερε στο πιάτο τη συνειδητοποίηση πως το πραγματικό συναίσθημα, «ακόμη κι αν τα πάντα στραβώσουν, δεν το μετανιώνουμε ποτέ».
6. Poussey Washinghton & Brook Soso
Δεν είναι πάντα εύκολες οι σχέσεις, γιατί κάποιες φορές πάνε όλα αντίθετα. Δεν ευνοούν ούτε οι συνθήκες, ούτε οι καταστάσεις, ούτε καν εμείς οι ίδιοι. Κάποιες φορές όσο σίγουρος κι αν είναι ο ένας ότι θέλει να το ζήσει αν ο άλλος έχει δεύτερες (και τρίτες) σκέψεις, το επίπεδο της δυσκολίας ανεβαίνει κατακόρυφα και νιώθουμε λες και είμαστε κι εμείς φυλακισμένοι σε ένα σύμπαν αντιξοοτήτων. Από το συγκεκριμένο love story ωστόσο αυτό που μας έμεινε και το σημείο στο οποίο ακόμη και οι λιγότερο ρομαντικοί ένιωσαν μια ταύτιση, δεν είναι το πώς εξελίχτηκε, αλλά ο ορισμός που δόθηκε από την Poussey όταν τη ρώτησαν τι σημαίνει τελικά έρωτας. “Love. It’s just chilling, you know? Kicking it with somebody, talking, making mad stupid jokes. And, like, not even wanting to go to sleep, ‘cause then you might be without ‘em for a minute. And you don’t want that.” (Αγάπη. Είναι απλώς να αράζεις, ξέρεις τώρα. Να χαλαρώνεις με τον άλλον, να μιλάς, να κάνεις χαζά αστεία. Και να μη θες καν να πας για ύπνο, γιατί αν το κάνεις μπορεί να μην είσαι μαζί του για μερικές στιγμές. Και δεν το θες αυτό.) Υπάρχει κάποιος που να μην έχει νιώσει αυτά τα λόγια να παίρνουν ζωή μπροστά σε ένα πρόσωπο;
7. Sheldon Cooper & Amy Farrah Fowler
Ποιος δε θυμάται το πιο απρόσμενο πρώτο φιλί στην ιστορία της μικρής οθόνης (που ήρθε μετά από τρία χρόνια σχέσης); Την πιο απροσδόκητη πρώτη φορά (μετά από, ούτε που θυμόμαστε πόσα, χρόνια σχέσης) και την πιο παράδοξη πρόταση γάμου (που ήρθε μετά από ένα «με συγχωρείς για λίγο» το οποίο ακολουθήθηκε από ταξίδι στην άλλη άκρη της χώρας); Ποιος από εμάς δεν έσκαγε ένα μικρό χαμογελάκι κάθε φορά που ο Sheldon έκανε μια μικρή (πολύ μικρή) υποχώρηση από τη θέση του και η σχέση έκανε ένα μικρό βήμα μπροστά, ακόμη κι αν αυτό σήμαινε απλώς να μοιραστούν το ίδιο ποτηράκι για τις οδοντόβουρτσές τους; Τώρα θα μου πεις, πού είναι η ταύτιση. Ο Sheldon αντικατοπτρίζει με τον τρόπο του κάθε μικρή φοβία που βιώνουμε μπροστά σε ένα μεγάλο έρωτα. Μας καθρεφτίζει κάθε φορά που του κόβονται τα πόδια στη σκέψη κάποιας αλλαγής. Κι αντίστοιχα η Amy είναι η προσωποποίηση όλων εκείνων των φορών που πεισμώσαμε, που είπαμε πως εμείς θα τα καταφέρουμε. Δυο χαρακτήρες που μέσα από την υπερβολή τους μας σερβίρουν στο πιάτο όσα πολλές φορές αρνούμαστε ότι νιώθουμε. Το ζευγάρι που κέρδισε το νόμπελ φυσικής με μια ιδέα που βασίστηκε στην αγάπη τους, είναι κι εκείνο που μας θύμισε πως κάθε μεγάλος έρωτας μπορεί να μας εκτοξεύσει, ακόμη κι αν βασίζεται στην «ασυμμετρία» των χαρακτήρων μας
Συντάκτης: Μαρία Ρουσσάκη
