Όπως δηλώνει κι ο τίτλος, ψαρεύεις! Τώρα, αν τυχόν το ακούσει και το υπόλοιπο καφενείο, σταματάνε όλα, ελληνικοί καφέδες φουσκώνουν υπερβολικά, κομπολόγια σπάνε κι ο παππούς σου γελάει. Αν στη θέση του παππού σου βρίσκεται η παρέα σου, τρως άπειρο πείραγμα του τύπου «ξέρεις κι από δολώματα;», «Μην ψαρώνεις ρε» κι η λίστα συνεχίζεται.
Μεταξύ μας δεν είναι καθόλου κακό. Το ψάρεμα μπορεί μεν να θεωρείται μία ασχολία για ανθρώπους κάποιας ώριμης ηλικίας γιατί απαιτεί ένα συγκεκριμένο φάσμα γνώσεων. Δεν είναι να δέσεις ένα σχοινί γύρω από μία μαγκούρα και φύγαμε. Η ώριμη αυτή ηλικία συνάδει ασφαλώς και με την ύπαρξη κάποιου ελεύθερου χρόνου. Δεν είναι χόμπι της μιας ώρας.
Φυσικά δεν είναι και στο βαθμό διαβάσματος του «Ψαρεύω extreme». Ωραίες οι φωτογραφίες με τύπους και ψαρούκλες συνοδευόμενες με διαφημίσεις καλαμιού τύπου 82Ζ-120/Ω· που ενώ ψαρεύεις, μπορείς να σου φτιάξει και καφέ. Αλλά εμείς ας κινηθούμε σε ένα πιο ερασιτεχνικό επίπεδο.
Το γεγονός ότι απαιτεί κάποιες γνώσεις και κινούμαστε σε αυτό το ερασιτεχνικό επίπεδο, δεν πρέπει να μας πτοεί καθόλου. Κι αυτό γιατί υπάρχει το διαδίκτυο. Μέσα στα ατελείωτα σερφαρίσματα μπορούμε άνετα να ψάξουμε και λίγο «ψάρεμα για αρχάριους». Ό,τι μας παρέχει η θεωρία θα το εφαρμόσουμε μετά στην πράξη. Ρίξε-ρίξε το καλάμι στο νερό, πού θα πάει; Δε θα το μάθουμε;
Περπατώντας, λοιπόν, μέσα στους τσιμεντένιους νάνους της κάθε πόλης δε σκεφτόμαστε, άραγε, το εξής; Ότι άσχετα με όλα αυτά, το πιο ωραίο, ίσως, κομμάτι του ψαρέματος είναι η τοποθεσία. Ωραία κι η προετοιμασία για να πάμε, σύμφωνοι. Ωραίο και να φοράμε τα άνετα ρούχα μας και να βάζουμε τα γυαλιά ηλίου. Ωραίο και το να φτιάχνουμε δροσερό καφέ και να απολαμβάνουμε πλήρως τη διαδρομή.
Ανοίγουμε και το κινητό ή τον υπολογιστή και καθόμαστε με τις ώρες και χαζεύουμε πιθανούς προορισμούς. Διαβάζουμε και για τα τοπικά μαγαζιά και για τις μαγείες του. «Τι ωραία η νέα εποχή» σκεφτόμαστε και συνεχίζουμε να διαβάζουμε –πάντοτε– μέχρι να μας ανοίξει η όρεξη( στη σελίδα με τους τοπικούς μεζέδες).
Τίποτα, όμως, δε συγκρίνεται με την ηρεμία, την οποία δημιουργεί η τοποθεσία. Πόσο τέλεια είναι. Κλείσε τα μάτια και φαντάσου. Όταν η όραση γαληνεύει μέσα στη φύση κι η ακοή δεν έχει να βάλει πάνω στο κεφάλι της κι άλλα παραπανίσια πράγματα. Δεν υπάρχει ίχνος κόρνας κι ανησυχίας βρισίματος επειδή σκάλωσες σε ένα κτήριο περιμένοντας μέρα-μεσημέρι στο φανάρι.
Εδώ τα φανάρια αντικαθίστανται με πεύκα, λεύκες, οξιές, αλλά κι άμμο! Δεν υπάρχει μονάχα κόκκινο, πράσινο και κίτρινο. Ούτε η ανορθόδοξη επιρροή τους στη ζωή μας. Εδώ τα χρώματα έχουν το ελεύθερο να κινηθούν όπως γουστάρουν και μοναδική τους δουλειά είναι απλώς να δείχνουν το μονοπάτι, το οποίο οδηγεί στην αποβάθρα ή στις άκρες της λίμνης.
Η κόρνα, αντίστοιχα, δίνει τη θέση της στη φύση να συνθέσει τη δική της τρέλα. Και μέσα σε αυτό το σιγανό οργασμό, εμείς καθόμαστε όμορφα κι ωραία και χαλαρώνουμε περιμένοντας τα ψάρια να τσιμπήσουν. Οι ώρες περνάνε ήρεμα και χαλαρά κι ο χρόνος φαντάζει σταματημένος.
Είτε έχουμε βάρκα για να ξανοιχτούμε λίγο πιο μέσα σε αυτόν τον υδάτινο κόσμο είτε όχι, όμορφα συνοδεύουν την ασχολία αυτή το χάζεμα του τοπίου κι η ταυτόχρονη συγκέντρωση μη μας φύγει το τροφαντό ψάρι.
Γιατί ας μην ξεχνάμε ότι σε περίπτωση που είμαστε με παρέα, πρέπει η μέρα να τελειώσει χορτάτα. Καλά, δεν περιμένουμε να ψαρέψουμε και το μόμπι ντικ αλλά πέντε-έξι δε θα πιάσουμε; Φτάνουν και περισσεύουν. Αφήστε που και με την παρουσία της παρέας, η εξόρμηση θα αποκτήσει απείρως πιο ενδιαφέροντα χαρακτήρα.
Θα ανάψει η φωτιά ή θα εκτοξευτούμε στο πλησιέστερο μεζεδοπωλείο φωνάζοντας «Μάστορα! Μπορείς να τα πετάξεις κι αυτά στη θράκα;». Τη συνοδεία των ψαρικών θα την ολοκληρώσουν τα δροσερά ουζάκια και τσιπουράκια κι οτιδήποτε τραβάει η όρεξή μας. Καλή υγεία.
Ακόμα, όμως, και να αποφασίσουμε να ξεφύγουμε μόνοι μας, για όσες μέρες κι αν θέλουμε, το μόνο σίγουρο είναι ότι η εμπειρία δε θα μας απογοητεύσει.
Οπότε, όλοι εσείς οι λάτρεις του ψαρέματος, μην ψαρώνετε. Ψαρέψτε.
Επιμέλεια Κειμένου Κωνσταντίνου Θράβαλου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Κωνσταντίνος Θράβαλος
