Κάτι το πέρασμα του χρόνου και η φθορά της ρουτίνας, κάτι οι τρικλοποδιές που μας βάζει η ζωή καθημερινά και τα εμπόδια που εμφανίζονται σε διάφορους τομείς της, μόνο εύκολη δεν είναι η συνύπαρξη με ηρεμία και η δημιουργία μιας σχέσης χωρίς σύννεφα και εντάσεις. Όπως σε μια παρτίδα παιχνιδιού με γνώμονα την ευγενή άμιλλα, έτσι και σε μια σχέση υπάρχει συχνά και από τις δύο πλευρές εγωισμός, ανταγωνισμός, ζήλια αλλά και ενσυναίσθηση, σεβασμός, κατανόηση.

Έχοντας κατά νου ότι το ταίρι δεν πρέπει να είναι «ο σάκος του μποξ μας» και ότι πρόκειται για μια οντότητα με διαφορετικά βιώματα, για έναν άλλο ψυχισμό με δική του κοσμοθεωρία που εμείς επιλέξαμε δίπλα μας και που θέλουμε να συμπορεύεται κι όχι να ακολουθεί, αρκεί να κινητοποιήσουμε δικλίδες ασφαλείας ώστε να σωθεί και λειτουργήσει το «σχεσιακό σύστημα». Συχνά αναφέρεται ότι τα ετερώνυμα έλκονται αλλά ακόμα και έτσι να είναι θα πρέπει να σκεφτούμε στην πράξη τι είμαστε διατεθειμένοι να καταθέσουμε «στον κοινό λογαριασμό» από τον εαυτό μας για να συνεχίσουμε την παρτίδα με θετική και για τους δύο έκβαση.

Σίγουρα το να έχει κανείς ιδιαίτερο εγωισμό και πείσμα δε βοηθάει. Εμείς που βρισκόμαστε δίπλα του και συγχρόνως στην αντίπερα όχθη της σχέσης πόσα τελικά να θυσιάσουμε; Στο σημείο αυτό εκτός από τα απίστευτα προτερήματα της υπομονής και ψυχραιμίας που πρέπει να έχει κανείς στα δύσκολα είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική η διπλωματία και η ευελιξία. Μήπως να μην παίρνουμε τόσο προσωπικά ό,τι λέγεται ή γίνεται «εν βρασμώ ψυχής»; Μήπως να ακούμε και να παρατηρούμε το ταίρι πιο προσεκτικά και να κάνουμε τελευταίοι την κίνησή μας ζυγίζοντάς την λίγο παραπάνω; Υπάρχουν στιγμές και χώροι που δεν είναι κατάλληλοι για να δώσουμε τις μάχες μας. Επιλέγουμε λοιπόν προσεκτικά τον χωροχρόνο για να επικοινωνήσουμε όσα πιστεύουμε και να γνωστοποιήσουμε τις δικές μας τοποθετήσεις.

 

 

Το να περιμένει κανείς την κατάλληλη στιγμή είναι σπάνιο προσόν. Μόνο κερδισμένος μπορεί να βγει κάποιος αποφεύγοντας την αντιπαράθεση την ώρα της κρίσης. Μακροπρόθεσμα θα καταλάβει και ο άλλος ότι αυτή η προσέγγιση προσφέρει πεδίο συζήτησης και διαπραγμάτευσης αντί επιβολής και έντασης με έναν μόνο «κερδισμένο» -αν υπάρχει τελικά κερδισμένος σε μια σχέσης μετά από αντιπαράθεση και τσακωμό. Η ευελιξία και η διπλωματία στη στάση μας και στην αντιμετώπιση ενός προβλήματος δίνει την ευκαιρία και στους δύο να δουν το θέμα σφαιρικά, παίρνοντας τις αποστάσεις τους και εστιάζοντας στη γενικότερη εικόνα.

Προσπαθώντας να χρησιμοποιούμε λέξεις με συγκαταβατικό περιεχόμενο και όχι με αρνητικό φορτίο που βαραίνουν το κλίμα θα καταλάβουμε ότι το αποτέλεσμα της κρίσης θα έχει ξεπεραστεί έπειτα από ώριμη σκέψη και διάλογο με ενσυναίσθηση, διαφορετικά το αποτέλεσμα θα αφορά μόνο το «εγώ» και όχι το «εμείς». Η διπλωματία και η ευελιξία ως χαρακτηριστικά της προσωπικότητας ενός ατόμου αποτελούν σοφή και καλλιεργημένη στάση ζωής που προσφέρει πεδίο ανταλλαγής απόψεων για να βρεθεί μια αποδεκτή λύση και να μη «αναδυθεί» ξανά το ίδιο πρόβλημα.

Σίγουρα όλοι έχουμε τα όριά μας και καλό είναι να είναι ελαστικά και όχι απόλυτα και άτεγκτα χωρίς σε καμία περίπτωση να καταπατούμε τις πεποιθήσεις μας και τις αξίες μας. Μήπως το μυστικό της επιτυχίας μιας σχέσης είναι να μη χρειαστεί να φτάσει κανείς στα όριά του; Να μη χρειαστεί καν να δοκιμαστούν τα όρια; Να μη βάλει τον εαυτό του ή το ταίρι στη θέση να δοκιμάζονται οι αξίες και οι πεποιθήσεις του; Φυσικά αυτό μπορεί να συμβεί σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη στιγμή της σχέσης αλλά σίγουρα όχι να γίνεται κατά κανόνα γιατί η χρυσή τομή βρίσκεται στη μέση και ποτέ στην άκρη μιας πλευράς, όποια κι αν είναι αυτή.

Συντάκτης: Άννα Δρεπανοπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.