Οι στιγμές στον χώρο της τέχνης που η φαντασία συναντά την πραγματικότητα, είναι εκείνες που συνήθως καταλήγουν να προσφέρουν αποτελέσματα τόσο άρτια αλλά και ιδιαίτερα που μένουν χαραγμένα στο μυαλό μας για χρόνια. Δεν είναι λίγα εκείνα που τελικά θεωρούνται αριστουργήματα και περνάνε στη σφαίρα των κλασικών, ενώ η πλειοψηφία τους καταλήγει να εντυπωσιάζει τόσο μέσα από σελίδες βιβλίων όσο και μέσα από μεταφορές στη μεγάλη οθόνη. Σήμερα μιλάμε για χαρακτήρες που όλοι κάποια στιγμή έχουμε συναντήσει αφού ακόμη κι αν δεν έτυχε να διαβάσουμε ή να δούμε οι ίδιοι τα έργα στα οποία εμφανίστηκαν, σίγουρα ακούσαμε πολλές φορές τα ονόματά τους. Μιλάμε για χαρακτήρες που λόγω της ιδιαίτερης φύσης τους ίσως να μην πέρασε ποτέ από το μυαλό μας πως έκρυβαν μέσα τους στοιχεία ενός πραγματικού ατόμου. Μιλάμε για κάποιους χαρακτήρες που αγαπήσαμε και κάποιους που απλώς μας σόκαραν. Πάμε να δούμε μερικούς;
1. Norman Bates – Psycho
Χαρακτήρας που πρωτοεμφανίστηκε στο μυθιστόρημα του Ρόμπερτ Μπλοχ «Ψυχώ» και οι περισσότεροι από εμάς γνωρίσαμε μέσα από την ομώνυμη -και με διαφορά πιο αναγνωρισμένη- ταινία του Χίτσκοκ. Ο χαρακτήρας αρχικά εμφανίζεται ως ένας ήσυχος, απομονωμένος άνθρωπος, ο οποίος χαρακτηρίζεται από τη δυσκολία που αντιμετωπίζει όταν έχει άτομα γύρω του, ιδιαίτερα γυναίκες, ενώ έχει μια κάπως άρρωστη σχέση με τη μητέρα του. Αργότερα ανακαλύπτουμε πως πρόκειται για έναν άνθρωπο με διπλή προσωπικότητα, ο οποίος έχει αφαιρέσει πολλές ζωές. Αυτό που οι περισσότεροι δεν ξέραμε είναι ότι η ταινία ζωγραφίζει με ιδιαίτερη ακρίβεια χαρακτηριστικά του Ed Gein, ενός αγρότη τον οποίο όλοι θεωρούσαν έναν κάπως ιδιόρρυθμο αλλά ήσυχο άνθρωπο, μέχρι που αποκαλύφθηκε η κρυφή πλευρά της ζωής του. Ο Μπλοχ, ο οποίος έμενε μόλις λίγα χιλιόμετρα μακριά όταν έγινε η σύλληψη, δούλευε ήδη πάνω στην ιστορία, την οποία προσάρμοσε πάνω στην είδηση που συντάραξε τόσο τον ίδιο, όσο και την υπόλοιπη Αμερική εκείνη την εποχή.
2. Edna Mode – Οι απίθανοι
Πόσο χαρακτηριστική φυσιογνωμία και πόσο αγαπημένος χαρακτήρας; Η ιδιοφυής μικρόσωμη σχεδιάστρια κοστουμιών για σούπερ ήρωες της Pixar, με το καρέ μαλλί και το χαρακτηριστικό στρογγυλό γυαλάκι, κέρδισε την καρδιά μας από το πρώτο δευτερόλεπτο που εμφανίστηκε στις οθόνες μας. H Edith Head τώρα, ήταν μια σχεδιάστρια κοστουμιών (όχι για σούπερ ήρωες) που γεννήθηκε το 1897 στην Καλιφόρνια η οποία μέχρι και σήμερα κατέχει το ρεκόρ των οχτώ Όσκαρ Καλύτερων Κουστουμιών, ενώ είχε συνολικά τριάντα πέντε υποψηφιότητες. Το χαρακτηριστικό της στιλ υιοθετήθηκε για την Edna, η οποία όμως δανείστηκε και μερικά χαρακτηριστικά από αλλού. Οι ιδέες της συγκεκριμένα και ο τρόπος που σχεδίαζε τις στολές, έχουν στοιχεία του -επίσης βασισμένου σε πραγματικό πρόσωπο- Q. Του διάσημου και αγαπημένου εφευρέτη των gadget του James Bond.
3. Ursula – Η μικρή γοργόνα
Και μιας και μιλάμε για παιδικά ας μείνουμε για λίγο στο είδος, αφού δεν είναι καθόλου μικρός ο αριθμός των animated χαρακτήρων που βασίστηκαν σε αληθινά πρόσωπα. Λίγα όμως αυτά που καταφέρνουν να εντυπωσιάσουν τόσο όσο η Ursula, η κακιά μάγισσα από τη μικρή γοργόνα, η οποία είναι βασισμένη σε μια από τις πιο αναγνωρισμένες drag queens όλων των εποχών. Η Divine έγινε ιδιαίτερα γνωστή μέσα από κάποιες ταινίες στις οποίες πρωταγωνίστησε, όπως το Pink Flamingos και το Hairspray, οι οποίες σήμερα θεωρούνται cult και είναι αγαπημένες για τους λάτρεις του είδους. Η αρχική έμπνευση για την Ursula ήταν η Joan Collins, μια γυναίκα ψηλόλιγνη, με έντονες γωνίες και χαρακτηριστικά στο πρόσωπό της, καθώς και μαύρα μαλλιά. Ένα και μόνο σχέδιο ωστόσο βασισμένο στο, τόσο διαφορετικό από το αρχικό, παρουσιαστικό της Divine ήταν αρκετό για να φέρουν οι σχεδιαστές τούμπα το όραμά τους. Η μάγισσα-χταπόδι, η οποία ουσιαστικά έψαχνε έναν τρόπο να αντλήσει δύναμη λόγω της περιθωριοποίησης που είχε δεχτεί, υιοθέτησε τελικά όχι μόνο την εμφάνιση, αλλά το στιλ, την κίνηση, ακόμη και τη χροιά της φωνής της. Για τους λάτρεις της Divine η Ursula δεν είναι παρά μια πιο παιδική εκδοχή της.
4. Dorian Gray – Το πορτρέτο του Dorian Gray
Ο φανταστικός χαρακτήρας είναι ένας νεαρός άντρας ο οποίος λόγω μιας κατάρας σταματάει να γερνάει, ενώ κάθε αλλοίωση που δέχεται από τον χρόνο, ή κάθε σωματική και μη πληγή του, μεταφέρονται σε ένα πορτρέτο του. Το όνομα του άντρα που θεωρείται ότι έδωσε την έμπνευση στον Oscar Wilde για τη δημιουργία του συγκεκριμένου χαρακτήρα ακούει στο όνομα John Gray. Νέος ποιητής του οποίου η σχέση με τον Wilde φαίνεται πως ήταν ρομαντικού χαρακτήρα. Άτομο ιδιαίτερα εμφανίσιμο, με φωτογραφίες που πάντα απεικόνιζαν ένα πρόσωπο που έδειχνε αρκετά νεότερο από ό,τι στα αλήθεια ήταν, πολλοί μάλιστα λένε πως ενώ ήταν στα εικοσιπέντε δεν έδειχνε πάνω από δεκαπέντε. Φαίνεται πως αρχικά ο κύκλος του Wilde αναγνώριζε τον νεαρό John ως έμπνευση του καλλιτέχνη, με κάποιους να τον αποκαλούν Dorian και ο ίδιος έδειχνε να απολαμβάνει τη συσχέτιση με τον χαρακτήρα, αφού σε μερικά γράμματα προς τον Oscar υπέγραφε κι ο ίδιος με αυτό το όνομα χαριτολογώντας. Αργότερα όμως, αφού οι σχέσεις μεταξύ των δύο αντρών ψυχράνθηκαν εντελώς, φαίνεται πως και οι δύο αρνούνται την οποιαδήποτε σχέση μεταξύ πραγματικού και φανταστικού Gray.
5. Zorro
Και ποιος δεν ξέρει τον αγαπημένο μασκοφόρο εκδικητή, με το χαρακτηριστικό καπέλο και τη μάσκα, που αγαπούσε να χαράζει το αρχικό του στα θύματά του; Αρκετοί οι θρύλοι για το ποιος ήταν η έμπνευση πίσω από τον συγκεκριμένο χαρακτήρα, με τον επικρατέστερο να είναι αυτός του Χοακίν Μουριέτα, ενός άντρα που έζησε στην Καλιφόρνια και που άλλοι ονόμασαν ήρωα κι άλλοι εγκληματία. Ο θρύλος θέλει τον Μουριέτα να φτάνει στην Καλιφόρνια σαν μετανάστης μαζί με τη γυναίκα του και τον αδερφό του. Έστησαν σύντομα μια μικρή φάρμα και ξεκίνησαν την αναζήτηση χρυσού, πέτυχαν όμως γρήγορα διάνα βρίσκοντας άφθονο χρυσό στο κοίτασμά τους και άρχισαν να έχουν ευρωστία. Η ζήλια δεν άργησε να κάνει εμφάνιση και σύντομα δέχονται άγρια επίθεση από την οποία μόνο ο ίδιος επιβιώνει και φυσικά αναγκάζεται να φύγει. Ο Χοακίν ξεκινά τη δράση του ως κλέφτης αλόγων και γρήγορα περνάει σε επιδρομές σε άμαξες χρυσού, επιζητώντας ταυτόχρονα εκδίκηση για ό,τι συνέβη στην οικογένειά του, αλλά και δικαιοσύνη για όλους τους συμπατριώτες του που δέχτηκαν αντίστοιχες επιθέσεις. Σύντομα αποκτά το όνομα «Ο Ρομπέν του Ελ Ντοράντο». Ένας ληστής που δε δίσταζε να φτάσει στα άκρα για να δικαιώσει το όνομά του και που κατάφερε να περάσει στη σφαίρα των θρύλων της εποχής.
6. Moby Dick
Οι περισσότεροι από εμάς διαβάσαμε το αριστούργημα του Herman Melville σε σχετικά μικρή ηλικία και ίσως σε μια πρώτη ανάγνωση να είδαμε απλώς την αναζήτηση της εκδίκησης του καπετάνιου Αχαάβ για το χαμένο του πόδι. Ίσως μας πήρε κάποιον καιρό ή μία ανάγνωση ακόμη σε ηλικία λίγο μεγαλύτερη, για να συνειδητοποιήσουμε την ουσία του έργου αυτού, καθώς και όλες τις αναφορές στην προσπάθεια του ανθρώπου να τα βάλει με δυνάμεις που τον υπερβαίνουν. H ιστορία ωστόσο δεν είναι εξ ολοκλήρου βασισμένη στη φαντασία του αγαπημένου συγγραφέα. Μια πραγματική λευκή φάλαινα, μήκους εικοσιένα μέτρων που ονομάστηκε αργότερα Mocha Dick, ήταν αυτή που ενέπνευσε την ιστορία, αφού φαίνεται να είχε βυθίσει πάνω από είκοσι πλοία, ενώ φήμες τη θέλουν να έχει επιτεθεί σε περισσότερα από ογδόντα ακόμη. Δεν ήταν λίγοι οι ναυτικοί που το είχαν βάλει σκοπό να την εκδικηθούν και φαίνεται να είχε δεχτεί πάνω από ενενήντα επιθέσεις από τις οποίες όμως πάντα ξέφευγε. Δεν είναι αυτός ωστόσο ο λόγος που μοιράζεται το δεύτερο μισό του ονόματός της με τον Moby. Όλες οι φάλαινες της εποχής που σκορπούσαν τον τρόμο σε ναυτικούς, έπαιρναν είτε το όνομα “Tom”είτε το “Dick”. Το πρώτο μισό, το πήρε επειδή πρώτη φορά εντοπίστηκε κοντά σε ένα νησί με το όνομα “Mocha”.
7. Sherlock Holmes
Ιδιαίτερες συστάσεις και περιγραφές για τον γνωστό detective πιστεύω δεν είναι απαραίτητες. Όλοι τον ξέρουμε, πολλοί τον αγαπάμε, λιγότεροι εκείνοι που τον αντιπαθούν και ελάχιστοι, αλλά όχι ανύπαρκτοι, όσοι τον απεχθάνονται. Πόσο εύκολα θα σας έπειθα αν σας έλεγα ότι ο χαρακτήρας βασίστηκε σε έναν φοβερό και τρομερό detective ο οποίος έσπερνε τον τρόμο σε κάθε κακοποιό στοιχείο της εποχής του, αφού είχε τη δυνατότητα να λύνει εγκλήματα βασισμένος σε μικρές λεπτομέρειες και σε λογικά συμπεράσματα; Πιστεύω αρκετά, αφού δεν είμαστε λίγοι εμείς που βλέποντας τις ταινίες ή διαβάζοντας τα βιβλία έχουμε σκεφτεί πως δε θα ήταν απίθανο να υπάρξει μια τέτοια φιγούρα και στον πραγματικό κόσμο. Ωστόσο η πραγματικότητα απέχει αρκετά. Ο Joseph Bell ήταν γιατρός και δάσκαλος του Arthur Conan Doyle. Χαρακτηριστικό του στοιχείο, ότι αγαπούσε να παρατηρεί ανθρώπους και μάλιστα να συμπεραίνει πράγματα για αυτούς, τα οποία τον βοηθούσαν στις διαγνώσεις του. Ο Bell προσπάθησε να περάσει στους μαθητές του τη σπουδαιότητα της παρατήρησης των όσων ο ασθενής δε θα πει. Μπορούσε να αναγνωρίσει την καταγωγή, το επάγγελμα ή το ιστορικό κάποιου μέσα από τον τρόπο που περπατούσε, μιλούσε, ή κινούσε τα χέρια του. Ο Doyle βρήκε σίγουρα έμπνευση στο πρόσωπο του δασκάλου του, ίσως όμως λίγο διαφορετική από ό,τι ο ίδιος είχε σκεφτεί πως θα προσφέρει. Τυχαίο λοιπόν που το δεξί χέρι του Sherlock είναι ο Dr. Watson; Μάλλον όχι.
Συντάκτης: Μαρία Ρουσσάκη
