Χροιά, ένταση και μελωδία φωνής φτιάχνουν (ή χαλούν) όσα λες

Πολλές φορές μπαίνεις στη διαδικασία να κατανοήσεις έναν άνθρωπο μέσα απ´ τα πιο προφανή στοιχεία του. Προσπαθείς ν´ αντιληφθείς τι ακριβώς πρεσβεύει ως οντότητα απ´ τον χαρακτήρα και την προσωπικότητά του. Ο τρόπος σκέψης του είναι ένα απ´ τα σημαντικότερα πράγματα που μπορούν να σου δείξουν αυτά που ζητάς αρχικά. Και πολλές φορές, όσο περίεργο κι αν ακούγεται, πολλά απ´ τα χαρακτηριστικά του φαίνονται μέσα απ´ τη φωνή του.

Η φωνή μας είναι ο πιο ισχυρός ήχος στον κόσμο. Από αυτή ξεκινούν τα πιο όμορφα και τα πιο άσχημα πράγματα που θα συναντήσεις στον διάβα σου. Πάθος, πόθος, αγάπη, χαρά, λύπη ζωντανεύουν μέσα από εκείνη. Καθορίζει το πώς θ´ ακουστεί οτιδήποτε νιώθουμε και σκεφτόμαστε. Αν θα γίνουμε πιστευτοί ή όχι, αν πούμε κάτι σοβαρό ή όχι, αν φαινόμαστε δειλοί, δυναμικοί, συναισθηματικοί, ρεαλιστές, ήρεμοι, νευριασμένοι, αυθεντικοί, ακέραιοι.

Σίγουρα θα έχεις ακούσει -έστω και μια φορά- το γνωμικό: «Δεν παίζει ρόλο τι λες, αλλά κι ο τρόπος που μιλάς». Κι αυτό βασίζεται σε διάφορες πτυχές της φωνής σου. Κυρίαρχο ρόλο έχει η προσωδία που εκτός όλων των άλλων σε βοηθά να εξελίξεις τη γραμματική, τη σύνταξη και το λεξιλόγιό σου. Μέσα απ´ αυτή βγαίνει το ύφος κι η μελωδία μιας πρότασης. Τη χρησιμοποιούμε για να δώσουμε βάρος στις λέξεις μας. Κι ακολουθεί ο ρυθμός που συνήθως όταν μιλάς γρήγορα φανερώνει ενθουσιασμό ή ανυπομονησία κι όταν μιλάς αργά κι ήρεμα δίνεις την απαραίτητη έμφαση στα λεγόμενά σου, ώστε να κατανοηθεί απόλυτα η κάθε σου λέξη.

Ο τόνος έχει τη δυνατότητα να χαρίσει είτε μια επιβλητικότητα στα λόγια σου είτε να χάσει το ενδιαφέρον του ο συνομιλητής σου. Εξαρτάται συνήθως απ´ το πόσο αποφασιστικός και σίγουρος είσαι για τον εαυτό σου. Κι ερχόμαστε στην ένταση που περικλείει ό,τι έχεις στο μυαλό σου. Εδώ δε χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση, αφού εμφανίζει το πώς νιώθεις εκείνη τη στιγμή. Μόνο που για να γίνεις πιστευτός πρέπει να ´ναι χαμηλόφωνη κι ήρεμη. Θα μου πεις τώρα, πώς γίνεται αυτό όταν είσαι θυμωμένος. Κι εκεί φαίνεται αν έχεις κάνεις την απαραίτητη εσωτερική δουλειά, ώστε να ‘σαι προετοιμασμένος για το τι θ´ αντιμετωπίσεις και το πώς.

Φυσικά κι εξαιρούνται οι περιπτώσεις που δεν είναι στο χέρι μας να ελέγξουμε. Αλλά όσο λιγότερες είναι αυτές τόσο το καλύτερο. Ένας άνθρωπος που παραμένει γαλήνιος στις πιο συνηθισμένες περιπτώσεις της καθημερινότητας που απαιτούν καθαρή σκέψη, μπορεί μέσω (και) της φωνής του ν´ ανακαλύψει λύσεις στα προβλήματα.

Κι αυτό επιτυγχάνεται με απλούς τρόπους. Μια έντονη ένταση της φωνής έχει αρκετές αρνητικές επιπτώσεις. Υποδηλώνει πως βιάζεσαι να φέρεις την κουβέντα εκεί που εσύ θέλεις, δείχνοντας μια εγωκεντρική πτυχή σου κι αρκετοί θα θεωρήσουν μπορεί να λες ψέματα ή να μην έχεις να δηλώσεις κάτι ουσιαστικό. Ενώ μιλώντας αργά και σχετικά χαμηλόφωνα θα δημιουργήσεις ένα κλίμα εμπιστοσύνης, φτάνοντας στο σημείο που επιθυμείς και μάλιστα δίχως να χρειαστεί να χρησιμοποιήσεις πολλές λέξεις.

Η φωνή μας δε δημιουργεί μόνο εντυπώσεις, αλλά μέσω αυτής μπορούσε να οδηγηθούμε στη σαφήνεια και στη διαπίστωση. Είναι ο πολυτιμότερος συνοδοιπόρος των συλλογισμών μας. Και φυσικά, ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε πως οφείλουμε ν´ ακούμε πριν μιλήσουμε. Πολλοί άνθρωποι επιθυμούν ν´ ακούν τον εαυτό τους και να γίνονται το κέντρο της προσοχής.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, να γίνονται βαρετοί. Το να μπορείς ν´ ακούς δείχνει μια ευγενική αναμονή για τον συνάνθρωπό μου. Βάλε έναν στόχο ν´ ακούσεις και ν´ αντιληφθείς ό,τι λέει κι ύστερα ρώτησε περισσότερα για το θέμα στο οποίο αναφέρεται. Θα διαπιστώσεις πως πέρα απ´ το ότι θα γίνεις συμπαθής, θ´ αρχίσεις κιόλας να ελέγχεις και τον τόνο της φωνής σου. Κι αυτό, μόνο θετική επίδραση μπορεί να έχει σε όποια επικοινωνία αποφασίσεις να κάνεις στο μέλλον.