Μια καψούρα για πολλούς αποτελεί το πιο μεγάλο καθημερινό λούκι. Είναι το εγχειρίδιο σκέψης τους επί εικοσιτετράωρου βάσεως. Ένας άνθρωπος μπορεί να κοιμάται και να ξυπνά με τη νοερή συνοδεία μιας καψούρας, η οποία μάλιστα δεν παραλείπει να τον συντροφεύει και σε κάθε βήμα της ημέρας. Σε πόσους από μας άλλωστε δεν έχει τύχει να είμαστε σε συνάντηση με τον προϊστάμενο και να μην έχουμε ακούσει λέξη από τις οδηγίες του γιατί την ίδια ώρα το μυαλό μας ταξιδεύει σε άλλη τροχιά, ολόδική μας και φανταστικά πλασμένη; Σε πόσους επαγγελματικά επιτυχημένους ανθρώπους δεν έχει τύχει να έχουν πλήρη έλεγχο σε όλα τα πεδία της ζωής τους εκτός από τον έρωτα, όπου μια καψούρα έχει κάνει την εμφάνισή της;
Μια καψούρα έχει την αόρατη δύναμη να ελέγχει κάθε κύτταρο του εγκεφάλου μας ανά πάσα ώρα και στιγμή. Όσο δυναμικός και να είναι ένας άνθρωπος, ο εσωτερικός του κόσμος υποκλίνεται και παραδίδει εξολοκλήρου τα ηνία σε αυτή χωρίς να μπορεί να έχει λόγο για τον έλεγχο ούτε του ίδιου του εαυτού. Αυτό είναι ίσως που την κάνει τόσο μοναδική, δυνατή, ξεχωριστή και συνάμα απερίγραπτα τρομακτική.
Όσο πιο μεγάλη είναι μια καψούρα, τόσο μεγαλύτερος είναι και ο φόβος για κάθε άνθρωπο να χάσει εύκολα τον έλεγχο και να της παραδοθεί. Για τα δεδομένα της σημερινής ζωής, αυτό είναι το πιο συγκλονιστικό. Η υπερβολική ένταση που περικλείει μια καψούρα την ταυτίζει με ένα εσωτερικό πυροτέχνημα από μια έκρηξη αγνώστου ύψους και βάθους. Η καψούρα είναι μια ένταση που περιγράφει τον έρωτα αλλά όχι με την εύκολη μορφή του.
Η ένταση κάποιες φορές ποικίλει ανάμεσα στην απαγορευμένη ή καθόλα πρέπει καψούρα. Υπάρχουν φόρες που αν κάτι είναι απαγορευμένο, αυτό από μόνο του κάνει την καψούρα να φουντώνει όλο και περισσότερο. Μπορεί η καψούρα να μην έχει κάτι το ιδιαίτερο για να ξεχωρίζει αλλά μόνο και μόνο το ότι υπάρχουν εμπόδια στην απόκτησή της κάνει τον άνθρωπο να θέλει να την κατακτήσει. Ο άνθρωπος είναι ένα ον ανεξήγητο. Ποτέ κανείς δε θα μπορέσει να εξηγήσει γιατί πάντα θέλουμε περισσότερο αυτό που δεν μπορούμε να έχουμε και γιατί θεωρούμε ότι αυτό που δεν έχουμε είναι ιδανικό για να συμπληρώσει την ευτυχία μας.
Αυτό όμως που κάνει εντονότερη και ταυτόχρονα τρομακτική την καψούρα είναι η εσωτερική δύναμη ελέγχου. Ποιον δεν ιντριγκάρει η ιδέα κάποιος να έχει τον απόλυτο έλεγχο πάνω του χωρίς να τον ελέγχει; Να έχει τη δύναμη να αναπροσαρμόζει τις επιθυμίες μας μόνο με μια του κίνηση. Να έχει την ικανότητα να μας κάνει να ξεπεράσουμε κάθε ηθικό και ψυχικό φραγμό και να παραδοθούμε ψυχή τε και σώματι. Να αφήνει το μυαλό μας να ταξιδεύει σε ηπείρους μακριά και να κάνει όνειρα αγγελικά σκηνοθετημένα μόνο για μας και την καψούρα μας. Να έχει τη δεξιότητα να αναθεωρεί προηγούμενες πεποιθήσεις μας και να μας κάνει να ξεπερνούμε τον εαυτό μας. Να έχει το ταλέντο να φτάνει τον στόχο στη μεγαλύτερη του ικανοποίηση.
Όλα αυτά μας ιντριγκάρουν μόνο στην ιδέα αλλά παράλληλα μας παγώνουν στην τόλμη να το ζήσουμε. Κάπου εδώ ο φόβος και η λογική έρχονται να κάνουν τη γεμάτη αμφιβολία επίσκεψή τους. Μέσα σε όλη την έντονη καψούρα μάς περικυκλώνει αυτό που δε θέλουμε: ο φόβος να μην πληγωθούμε. Αρχικά υπάρχει ο φόβος για την ύπαρξη της αμοιβαίας έντασης της καψούρας και μετέπειτα ο τρόμος για την πιθανότητα μη εκπλήρωσης των προσδοκιών.
Αυτό που πραγματικά μας κρατάει περισσότερο πίσω δεν είναι ο φόβος και η λογική. Είναι ο αδιαπραγμάτευτα και αθεράπευτα μεγάλος μας εγωισμός. Η ένταση της καψούρας απαιτεί από τον εγωισμό να ξεγυμνωθεί και να παραδοθεί. Η καψούρα απαιτεί την ψυχική παραχώρηση του εγωισμού. Αυτό αποτελεί την μεγαλύτερη παραχώρηση που μπορεί να κάνει το ανθρώπινο ον. Ο εγωισμός δεν πρέπει να στέκεται εμπόδιο στην πραγματοποίηση νέων εμπειριών. Η ξεγύμνωση όμως του εγωισμού δεν πρέπει πότε να κάνει στην άκρη την αξιοπρέπειά μας. Ο εγωισμός πρέπει να απομακρύνεται με γνώμονα πρώτα απ’ όλα τον σεβασμό που οφείλουμε στον εαυτό μας και όχι την ένταση της καψούρας που περικλείει το μυαλό μας.
Συντάκτης: Άντρη Χατζηγιάγκου
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
