Ετοιμόλογοι γεννιόμαστε ή γινόμαστε;

Στην καθημερινότητά μας ερχόμαστε σε επαφή με αρκετό κόσμο δίνοντάς μας τη δυνατότητα να επεκτείνουμε όχι μόνο τον κοινωνικό μας κύκλο αλλά και τις επικοινωνιακές μας δεξιότητες. Μαθαίνουμε να χρησιμοποιούμε διαφορετικές λέξεις κι εκφράσεις, εξασκούμε τη γλώσσα του σώματος, ανακαλύπτουμε ακόμα και «ατάκες» ή «ξεγλιστρήματα» για να απαντάμε πιο εύκολα και στοχευμένα. Το να είσαι ετοιμόλογος είναι προσόν για πολλούς λόγους αλλά μπορεί να καταλήξει και παγίδα, την οποία δεν έχουμε μελετήσει τόσο καλά.

Οι ετοιμόλογοι άνθρωποι κερδίζουν τις εντυπώσεις. Μπορούν να αξιοποιήσουν τον λόγο με μαεστρία και με τρόπο που να μας καταπλήξουν. Το μυαλό τους παίρνει γρήγορα στροφές, με αποτέλεσμα να συνδυάζουν πολλά πράγματα. Χιούμορ, στοχευμένες λέξεις, κινήσεις, επιχειρήματα, ιδέες. Μερικοί ψάχνονται να δουν πώς μπορούν να γίνουν πιο ετοιμόλογοι. Διαβάζουν ατάκες, προβάρουν απαντήσεις ή ερωτήσεις, προσπαθούν να φτιάξουν πιθανά σενάρια στο μυαλό τους για να κερδίσουν χρόνο.

Η παγίδα σε όλο αυτό είναι πως μερικές φορές μπορεί να ξεφύγει η συζήτηση ή να μην ειπωθεί κάτι που να ταιριάζει με το αντικείμενό της. Είναι φορές που βλέπουμε ετοιμόλογους ανθρώπους να απαντάνε μόνο και μόνο για να πουν κάτι, για να εκθέσουν ίσως μια δική τους πλευρά στον συνομιλητή, μια οπτική γωνία διαφορετική που δεν είναι απαραίτητα και βάσιμη. Ορισμένες φορές προσπαθούν απλώς καλύψουν την άγνοιά τους στο θέμα, να πουν κάτι ή να γυρίσουν τη συζήτηση για να τη φέρουν σε γνώριμο για εκείνους έδαφος.

Το να είμαστε ετοιμόλογοι είναι κάτι που μπορούμε να εξασκήσουμε ή να βελτιώσουμε. Μερικοί το έχουν εκ φύσεως αλλά αυτό δε σημαίνει πως κάποιος που δεν είναι τόσο ανοιχτός δεν μπορεί να γίνει. Τις περισσότερες φορές κάποιος στην προσπάθειά του να γίνει ετοιμόλογος μελετά συγκεκριμένα σενάρια και απαντήσεις. Στις παρέες και στις φιλίες μας θα μπορούσαμε να παρατηρήσουμε τα θέματα, τα οποία συζητάμε και να προσπαθήσουμε να ετοιμάσουμε σύντομους μονολόγους σχετικά με αυτά ή απαντήσεις-πασπαρτού που θα μπορέσουμε να χρησιμοποιήσουμε ό,τι κι αν ειπωθεί.

Η παρατηρητικότητα σε τέτοιες περιπτώσεις είναι χρυσός, γιατί θα μας βοηθήσει να κάνουμε την απαραίτητη προεργασία στο μυαλό μας για να μη βρεθούμε προ εκπλήξεως. Είναι στη φύση μας να παίρνουμε κάποια πράγματα δεδομένα. Αυτό που χρειάζεται είναι να υπάρχει  θέληση για να μάθουμε και να βελτιωθούμε. Έτσι θα έχουμε περισσότερες πιθανότητες να κερδίσουμε πράγματα και να γυρίσουμε υπέρ μας καταστάσεις που στο παρελθόν δεν μπορούσαμε. Το να δεχόμαστε παθητικά κάποια γεγονότα στη ζωή μας, χωρίς να «ακούμε», είναι πρόβλημα. Για να κάνουμε ένα βήμα, αρκεί να δούμε τους δικούς μας λάθος χειρισμούς, μεταξύ των οποίων κι ο λόγος μας.

Είναι γνωστό πως «η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει». Μπορεί κάποιοι να έχουν μεγαλύτερο ταλέντο να βρίσκουν την κατάλληλη ατάκα την κατάλληλη στιγμή χωρίς πολλή σκέψη και κόπο, αυτό όμως δε σημαίνει πως οι υπόλοιποι είναι λιγότερο εύστροφοι και δεν μπορούν να τα καταφέρουν εξίσου καλά. Εξάλλου πολλές φορές αρκεί το θάρρος να εκφράσεις αυτό που σου έρχεται εκείνη τη στιγμή στο μυαλό, να επιστρατεύσεις τον αυθορμητισμό σου και να μη φιλτράρεις τις σκέψεις σου, ώστε να καταφέρεις να γίνεις κι εσύ πιο ετοιμόλογος απ’ όσο ήδη είσαι.