Η οικογένεια των κολλητών είναι και δική μας οικογένεια

Λέμε συνήθως πως οι κολλητοί μας είναι τα αδέρφια που διαλέξαμε να έχουμε! Πέρα από αδέρφια όμως, συνήθως αποκτάμε και μία νέα οικογένεια. Ο άνθρωπος που κάνεις κολλητή παρέα έχει μια μάνα, μια θεία, μια γειτόνισσα. Έχεις μπει τόσες φορές σε αυτό το σπίτι, έχεις φάει, έχεις συζητήσει, έχεις κοιμηθεί, έχεις γελάσει.

Αυτό το σπίτι έχει ανθρώπους που αρχίζουν να γίνονται δικοί σου και να τους αγαπάς κι αυτοί απ’ την πλευρά τους σε αγαπάνε, σε νοιάζονται και σου έχουν αδυναμία. Είσαι κάτι σαν περιστασιακό μέλος της οικογένειας. Περιστασιακό είπα; Λάθος. Πολλές φορές ξεχνάνε ότι έχεις κι εσύ μαμά, μπαμπά, αδέρφια! Κάθεσαι ατελείωτες ώρες μαζί τους κι αμέσως σε βλέπουν σαν μόνιμο μέλος μέσα στο σπίτι. Αγάπες.

Πόσες ιστορίες θα ακούσεις στο σπίτι των κολλητών σου, πόσες φορές θα περάσει η ώρα κι η συζήτηση θα έχει πάει τόσο μακριά που δε θυμάσαι καν από πού ξεκίνησε. Θα κλαις από τα γέλια και θα σου μείνει κάθε σημαντική κι ασήμαντη ιστορία. Θα ακούς πράγματα «της οικογένειας», γιατί είσαι κι εσύ μέλος της έως ένα βαθμό. Θα συζητήσεις, θα ανταλλάξεις απόψεις, γενικά θα πεις πολλά. Όσο πιο πολλά τα φιλικά μέλη του σπιτιού, τόσα πιο πολλά θα πεις.

Αν το καλοσκεφτείς η μαμά του κολλητού σου, γίνεται η δεύτερη μάνα σου. Νιώθει ότι είσαι παιδί της, οπότε πού και πού θα στα χώσει κιόλας. Αν δε φας κάτι στο σπίτι, θα παρεξηγηθεί. Σκέψου όλα αυτά τα μαμαδίστικα που κάνει κάθε μάνα. Τα κάνει αυτή; Αν ναι, τότε σε αγαπάει πάρα πολύ! Σίγουρα νιώθει περηφάνια που το παιδί της κάνει παρέα με σένα και θέλει να είσαι καλά και να πετυχαίνεις τον ένα στόχο μετά τον άλλον. Ίσως κάποιες φορές είναι υπερβολική μαζί σου. Ακόμα κι αυτό όμως το κάνει, γιατί ό,τι ονειρεύεται για το παιδί της, το ονειρεύεται και για σένα.

Αν είσαι μακριά σου λείπουν και τους λείπεις κι όταν γυρίζεις φροντίζεις πάντα να μην το ξέρουν και να κάνεις την έκπληξή σου. Θα μπεις στο σπίτι του κολλητού σου και θα αρχίσουν οι αγκαλιές, τα φιλιά τα «τι κάνεις, πες τα νέα σου» κι οι ώρες δε θα σου φτάνουν για να μιλήσεις. Όχι με το κολλητάρι σου, αλλά με τα μέλη της οικογένειάς του. Πάντα θα διψάς να πείτε περισσότερα και ποτέ θα δε φτάνει ο χρόνος.

Το να μιλάς με ανθρώπους με περισσότερη εμπειρία από σένα και μεγαλύτερης ηλικίας απ’ τη δική σου, σου προσφέρει πράγματα και σε αυτό το σπίτι θα δεθείς με πολύ κόσμο. Θα σε μάθει η λατρεμένη θεία της κολλητής σου, που μένει από πάνω, η αξιολάτρευτη γειτόνισσα του κολλητού, με το απίστευτο γέλιο, που μένει απέναντι και δεν ξέρω κι εγώ ποιος άλλος. Θα μιλάς και με αυτές και θα είναι κάθε κουβέντα κι άλλο σχολείο. Αυτό το σπίτι φαντάζει το δεύτερο σπίτι σου.

Και πάντα θα είναι αυτό. Το δεύτερο σπίτι σου. Γιατί πάντα είσαι ευπρόσδεκτος εκεί και πάντα θα είναι μια αγκαλιά για σένα. Θα είναι η φυγή απ’ τα προβλήματα κι οι ξέγνοιαστες κουβέντες. Γιατί στην καρδιά σου κάθε μέρος αυτού του σπιτιού είναι πολλές συζητήσεις με καφέ, τσιγάρα και γέλια.