Είναι άραγε ένας και μοναδικός ο ορισμός του έρωτα;

«Να βλέπεις στον έρωτα» είχε πει ο Χορχέ Μπουκάι στο ομώνυμο βιβλίο του και έκτοτε αρχίσαμε να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά. Αγαπήσαμε τις ατέλειες και ερωτευτήκαμε τις διαφορές. Όσοι είχαμε «μυωπία», αγοράσαμε τα πιο ακριβά κρύσταλλα προκειμένου να έχουμε καθαρή εικόνα, να μην παρεμποδίζεται από θολούρες κι αόριστες ερμηνείες του. Όταν τον αντικρίσαμε όμως πλέον καθαρά, η διαύγειά του ώθησε τα συναισθήματα στη δημιουργία μιας πραγματικότητας προσωποποιημένης και φερμένης στα δικά μας μέτρα. Η ιστορία μας λοιπόν συνεχίζεται κάπως έτσι:

«Οι δύο ήρωες έχτισαν το δικό τους παλάτι, τη δική τους αλήθεια, με μοναδικούς και άγρυπνους φρουρούς στις πύλες τους το συναίσθημα και την έντασή του. Σε εκείνη τη διάσταση, όλα κυλούσαν αυτόνομα, ένα παράλληλο μέρος σε σχέση με την πραγματικότητα των υπολοίπων. Προχωρώντας, στο ίδιο μονοπάτι θα συναντούσες και τα παλάτια των υπολοίπων ερωτευμένων ζευγαριών, που ζούσαν τις στιγμές τους λες και δεν υπήρχε παρελθόν ή μέλλον. Λες και η διάσταση αυτή τα εξάλειφε κι άφηνε μόνο το παρόν να κάνει κουμάντο και να δίνει ενεργό -και ιδανικό- στίγμα. Μια τέλεια πραγματικότητα».

Αν βρισκόμασταν στην εποχή των Αδερφών Γκριμ, θα κυλούσε η καθημερινότητα «σαν γάργαρο ποτάμι» και οι ερωτευμένοι πρωταγωνιστές θα έριχναν αυλαία με το γνωστό «κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα». Αλλά, για να μη φανούμε ονειροπαρμένοι και προσδώσουμε στις ερωτικές σχέσεις μια αίσθηση εξωπραγματικού και πασπαλισμένου με χρυσόσκονη περιτυλίγματος, ας δούμε πώς ερμηνεύει ο καθένας τον έρωτα στη σημερινή πραγματικότητα και όχι στη διάσταση της Disney. Φυσικά δε θέλουμε να θίξουμε τον αγαπημένο κύριο Walt, αφού όλα του τα παραμύθια μας χάρισαν ατελείωτες στιγμές διασκέδασης, αλλά ο έρωτας, αν και μοιάζει παραμυθένιος, έχει και αυτός τους δράκους του.

Πόση εφαρμογή έχουν οι ορισμοί του έρωτα σε μία σχεδόν σχέση; Μάθε με ένα κλικ εδώ!

Καταρχάς, ας ειπωθεί ότι η αντίληψη της πραγματικότητας είναι θέμα προσωπικής δημιουργίας. O καθένας στον εγκέφαλό του δημιουργεί μια εναλλακτική εικόνα για τον εαυτό του, που δε συγκλίνει με αυτή των υπολοίπων. Η κάθε ερωτική σχέση έχει το δικό της πλαίσιο κι αν ρωτήσεις τους άμεσα εμπλεκόμενους συχνά θα σου δώσουν άλλον ορισμό ο καθένας. Εξίσου κι ο έρωτας, δε γίνεται αντιληπτός από όλους με τον ίδιο τρόπο, ούτε έχει την ίδια σημασία. Δεν τον βιώνουν όλοι αντίστοιχα. Ακόμα και σε μια παρέα με πολύ στενούς σου φίλους να βρεθείς, θα διαπιστώσεις ότι θα τον ερμηνεύσετε διαφορετικά. Με αρκετούς ανθρώπους ταιριάζουμε και έχουμε ομοιότητες αλλά δεν επεξεργαζόμαστε τα συναισθήματα παρομοίως. Άλλος μπορεί να θεωρεί πως έρωτας είναι το πάθος, η ασυγκράτητη έλξη, η ανάγκη να βλέπεις το αντικείμενο του πόθου σου κάθε ώρα και λεπτό. Να μετράς τις ώρες για να βρεθείτε δίπλα και να κοιτάς το ρολόι σου για πρώτη φορά συχνά.  Η παράνοια όταν νιώθεις ότι κάποιος άλλος το διεκδικεί και η τρέλα που σε κυριεύει στην σκέψη όλο αυτό να χαθεί. Κάποιος άλλος ίσως πει ότι έρωτας είναι η ασφάλεια που νιώθεις με τον άνθρωπό σου. Η γαλήνη και η ηρεμία που σου χαρίζει, καθώς και η αίσθηση πως και οι δύο αισθάνεστε ακριβώς το ίδιο, η αμοιβαιότητα. Αυτές είναι μερικές ερμηνείες του έρωτα και αποδεικνύουν πως υπάρχει πληθώρα λέξεων για να τον περιγράψουμε. Βέβαια, άλλοι αδυνατούν να τον βάλουν σε ένα λεκτικό πλαίσιο και είναι σεβαστό. Απλά τον νιώθουν κι αντιλαμβάνονται την παρουσία του, ή και την αρνούνται κι ας ξέρουν κατά βάθος πως είναι εκεί.

Αν πάμε λίγο πίσω στο παρελθόν, τότε βλέπαμε τον έρωτα μέσα από τη σχέση των γονιών μας. Δεν ήταν εφικτό να έχουμε προσωπική άποψη. Αύτη εδραιώθηκε με την πάροδο του χρόνου. Η πραγματικότητα του έρωτα ήταν το πρότυπο της οικογένειας, για όσους τουλάχιστον είχαν μεγαλώσει σε ένα υγιές περιβάλλον. Για άλλους, ήταν παράδειγμα προς αποφυγή. Δε θα ήθελαν να δημιουργήσουν τέτοιου είδους σχέση και προσπαθούσαν να απομακρυνθούν, έχοντας διαφορετικά πρότυπα για το ίδιο ή για το άλλο φύλο.  Παρ’ όλ’ αυτά, υποσυνείδητα πολύ συχνά υιοθετούμε κάποιες συμπεριφορές τους και μας είναι δύσκολο να αποκολληθούμε. Όσο είμαστε υπό την προστασία τους, η έλλειψη ανεξαρτησίας δε μας βοηθάει να ξεφύγουμε. Όταν, όμως, ενηλικιωθούμε, είμαστε σε θέση να διαχειριστούμε τον έρωτα και να τον εκφράσουμε με τη δική μας οπτική, μένοντας όσο πιο ανεπηρέαστοι γίνεται. Αλλά δεδομένου ότι είμαστε παιδιά των γονιών μας, κουβαλάμε πάντα λίγο πολύ τη δική τους πραγματικότητα.

Ουσιαστικά, δεν ερωτευόμαστε πάντοτε το πρόσωπο αλλά την εικόνα που βγάζει προς τα έξω. Τη δυναμική του. Το εξιδανικεύουμε, ελπίζοντας ότι δε θα μας απογοητεύσει. Αν δέσει το γλυκό και εξελιχθεί ομαλά η σχέση, θα έχει διάρκεια, αλλά ποτέ δε γίνεται να έχεις τις ίδιες προσδοκίες. Οι άνθρωποι είμαστε απρόβλεπτοι και τα συναισθήματα ορμητικά. Οι σχέσεις περνάνε τις καταιγίδες τους, τα σκαμπανεβάσματά τους και το ροζ συννεφάκι μπορεί εύκολα να γίνει γκρι. Ίσως και μαύρο.

Τελικά, ποια είναι η πραγματικότητα του έρωτα; Πόσο γρήγορα περνάει; Δεν υπάρχει απάντηση σε αυτό. Ο έρωτας δεν έχει συγκεκριμένη ημερομηνία λήξης. Και δεν μπορεί κανείς να σου πει με σιγουριά. Γιατί τα άδυτά του είναι τόσο βαθιά, που είναι δύσκολο να φτάσεις. Αν όμως πιστεύεις έστω και λίγο σε αυτό το συναίσθημα, ίσως δεχτεί να σου αποκαλύψει τα μυστικά του.

Θέλουμε και τη δική σου ιστορία!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!