Τιμή να σου δίνει ένας φίλος κλειδιά του σπιτιού του

Στον έρωτα παλεύεις, νοιάζεσαι και καίγεσαι για μία εμπιστοσύνη, για μία ειλικρίνεια, για ένα ενδιαφέρον και για μία αγάπη. Γραπωνόμαστε απ’ τα μεγάλα και τα δυνατά και κάθε που αυτή η εμπιστοσύνη κλονίζεται, ο πόνος είναι επίμονος κι η εμπιστοσύνη δύσκολα ξανακερδίζεται.

Γιατί στον έρωτα τα μεγάλα λόγια κι οι θορυβώδεις πράξεις είναι εκείνες που μετράνε και φαίνονται. Στη φιλία όμως η εμπιστοσύνη βασίζεται σε μικρά και σιωπηλά πράγματα. Όπως στον έρωτα ξεκινάς με ταχύτητα και βιασύνη για ένα δυνατό και παθιασμένο φλερτ, στη φιλία όλα αρχίζουν με αργές και σαφώς περισσότερο σταθερές κινήσεις.

Αν όμως η σχέση φαίνεται ν’ αξίζει κι η εμπιστοσύνη έχει κερδιθεί με κόπο κι υπομονή, ο φίλος σου εμπιστεύεται πράγματα ξεχωριστά αποδεικνύοντας πόσο σημαντικός είσαι στη ζωή του. Το να σου δίνει τα κλειδιά του σπιτιού του είναι μία κίνηση μοναδική κι ανεκτιμήτη.

Ξαφνικά, φουσκώνεις από περηφάνια και σου προκαλεί την αίσθηση πως είσαι ένας ξεχωριστός άνθρωπος που ένας άλλος ξεχωριστός άνθρωπος του εμπιστεύθηκε κάτι πολύ προσωπικό. Σε κάνει να αισθάνεσαι μοναδικός και πως αξίζεις κάτι πολύ περισσότερο απ’ όλους εκείνους. Γιατί απλώς δε δέχτηκαν τα κλειδιά του σπιτιού του φίλου σου.

Είναι κάτι σαν επισφράγιση πως η φιλία σας περνάει σε πιο ώριμη φάση κι από κολλητοί είστε πια κάτι σαν οικογένεια. Σ’ εμπιστεύεται απεριόριστα. Σου δίνει το δικαίωμα να έχεις πρόσβαση στον προσωπικό του χώρο,όποτε θέλεις, κι όμως γνωρίζει ότι δε θα παραβιάσεις αυτήν τη λεπτή γραμμή που χωρίζει την άνεση απ’ την καταπάτηση.

Κάθε τέτοια, μεγάλη κίνηση, όσο κι αν πέφτεις στη φωτιά για κάποιον, κρύβει ρίσκα. Κι όμως αυτός ο φίλος μετρά τα ρίσκα και παρά τους κινδύνους και τις μύχιες αμφιβολίες που μπορεί να έχει, κάνει τη μεγάλη κίνηση και σε χρίζει κλειδούχο του σπιτιού και της φιλίας σας.

Ωστόσο, τα ρίσκα δεν αφορούν μονάχα εκείνον, αφορούν κι εσένα. Ξαφνικά οι απαιτήσεις ανύποπτα μεγαλώνουν. Με κάθε νέα πράξη εμπιστοσύνης εκείνου, εσύ καλείσαι ν’ αναλάβεις όλο και περισσότερες ευθύνες. Βασίζεται πάνω σου κι υπολογίζει στη βοήθειά σου άνα πάσα ώρα και στιγμή.

Σε εμπιστεύεται και εν μέρει εξαρτάται από σένα, γεγόνος που ίσως λίγο σου προκαλεί δυσφορία. Κι αν κάνω λάθος; Κι αν χάσω το κλειδί; Κι αν με καλέσει και δεν μπορώ να πάω; Ευθύνες που όλοι φοβόμαστε, όσο κι αν μας τιμά η κίνηση της ανάθεσης.

Ναι, είναι κολακευτικό και συγκινητικό, αλλά αν ο κολλητός σε πάρει για να σου πει πως κλειδώθηκε απ’ έξω κι εσύ είσαι σε δουλειά, πώς το διαχειρίζεσαι κι αν τον απορρίψεις θα έχεις προδώσει την εμπιστοσύνη του;

Κι όμως δε λειτουργεί έτσι, εκτός αν η κίνηση γίνεται για να τεστάρει τη σχέση σας, κι όχι ως αποτέλεσμα της δυνατής σας φιλίας. Είναι λίγο παράλογο να δείχνεις εμπιστοσύνη στον άλλο και να του τη φορτώνεις σαν βάρος στην πλάτη του, λες κι έκανε κάτι κακό, σαν να πρέπει ν’ αναλάβει τις ευθύνες για κάτι κακό που του άξιζε να υποστεί τις συνέπειες.

Η φιλία κι ειδικά τέτοιες κινήσεις, όπως η παραχώρηση των κλειδιών του σπιτιού σου, ιδανικά πάντα δεν υποκρύπτουν κανένα ρίσκο και τεστ ούτε μεγάλη ευθύνη, παρά μόνο τιμή για εκείνον που το δέχεται.

Είναι μια κίνηση ανεκτίμητης σημασίας κι απίστευτης συγκίνησης και τα ρίσκα που λαμβάνει ο κολλητός κι εσύ σαν φίλος που τρέμει μήπως δε φανεί αντάξιος των περιστάσεων, είναι αμελητέας σημασίας δεδομένου πως κι οι δύο ρισκάρετε το ίδιο κι επιθυμείτε να πετύχει.

Μα κι αν δεν πετύχει, κι αν κάποτε δεν καταφέρεις να είσαι εκεί για το φίλο σου, δεν αξίζει να σου αφαιρεθεί το «παράσημο», ούτε να μετράτε τη φιλία σε πράξεις και με αυστηρότητα. Τα κλειδιά ενός σπιτιού είναι τιμή για κάποιο φίλο κι ασφάλεια για κάποιον άλλο.

Ο πρώτος οφείλει να τα δεχτεί και να παλέψει να φανεί επαρκής της εμπιστοσύνης. Ο δεύτερος όμως είναι απαραίτητο να μην κρίνει αυστηρά πως εκμεταλλεύεται ο κολλητός του την παραχωρημένη εμπιστοσύνη του. Γιατί η φιλία είναι γεμάτη μικρές και μεγάλες πράξεις, ανοχή κι υπομονή.