Κάποιες φορές διστάζουμε αρκετά να συζητήσουμε με το έτερον ήμισυ τις ελλείψεις μας, τους προβληματισμούς και τα παράπονά μας, έχοντας στο πίσω μέρος του κεφαλιού μας τη σκέψη πως ίσως προσβληθεί, προβληματιστεί, ανησυχήσει για το μέλλον της σχέσης ή για το πώς θα αντιμετωπίσει μία ή περισσότερες καταστάσεις. Είμαστε διαφορετικά άτομα, δεν έχουμε φυσικά όλοι το ίδιο σκεπτικό και όπως είναι λογικό αυτό επιφέρει συννεφάκια ανασφάλειας. Συννεφάκια όμως που με όμορφο τρόπο και αρκετή λογίκευση, μπορούμε να διαλύσουμε. Άλλωστε βάζοντας τη συζήτηση για οδηγό, η πορεία μπορεί να προσδιοριστεί. Ο κάθε άνθρωπος όμως που έχουμε απέναντί μας αντιλαμβάνεται διαφορετικά τις καταστάσεις και σίγουρα θέλει διαφορετικό τρόπο προσέγγισης.
Αν και το να συζητάμε τις σκέψεις και να τις εκφράζουμε άμεσα χωρίς να χρησιμοποιούμε πλαγιές προτάσεις και εκφράσεις του τύπου «ε να…» και «ξέρεις μωρέ, σκεφτόμουν αυτό» κατά κύριο λόγο φέρνει πιο άμεσα αποτελέσματα, σε κάποια πράγματα το να προστατεύσουμε ουσιαστικά τον άνθρωπό μας διαλέγοντας μια πλάγια οδό επικοινωνίας είναι συνετό. Φυσικά δε μιλάμε για πράγματα μεγάλης σημασίας, εκεί οι συγκεκριμένες κουβέντες και τα ξεκάθαρα λόγια μπορούν να αποδειχτούν σωτήρια, αλλά για λεπτομέρειες και μικρές κινήσεις που ενοχλούν, αν και στην ουσία κρίνουν το «μαζί» που έχετε επιλέξει, ο πιο χαλαρός τρόπος παρουσίασης του θέματος μπορεί να δώσει το μήνυμα χωρίς να οδηγήσει τον άλλον να ενεργοποιήσει εσωτερικούς συναγερμούς και κόκκινα λαμπάκια που φωνάζουν κίνδυνο.
Η καθημερινότητα, ή ακόμα και η ρουτίνα, επέρχεται με τον καιρό μέσα σε μια σχέση, χωρίς όμως να σημαίνει αυτό πως αυτόματα όλα θα καταστραφούν. Από τη στιγμή που δύο άνθρωποι θέλουν το μαζί και υπάρχει διάθεση για επικοινωνία, το να εκφράζουμε στο ταίρι μας με όμορφο τρόπο τους προβληματισμούς μας είναι και το κλειδί για να κλειδώσουμε «πριν από εμάς για εμάς» σε ένα συρτάρι, αποτελέσματα που θα μπορούσαν να επιφέρουν το τέλμα στη σχέση μας. Η επιλογή της σωστής στιγμής, η κατάλληλη προετοιμασία των όσων θέλουμε να πούμε, η συνειδητή επιλογή των λέξεών μας, καθώς το ήρεμο και χαμογελαστό ύφος, είναι σωτήρια. Η υγεία μέσα στη σχέση δεν είναι ούτε οι τσακωμοί, ούτε τα προσβλητικά και υποτιμητικά σχόλια, πόσο μάλλον όταν με τρόπο θέλουμε να χτυπήσουμε ένα καμπανάκι κινδύνου στο άλλο μας μισό.
Ίσως κάποιες φορές θα ήταν σοφό να πάρουμε εμείς το βάρος των προβληματισμών μας και να ζητήσουμε από το ταίρι μας τη γνώμη του βάζοντάς το σε μια διαδικασία σκέψης, χωρίς να το αγχώσουμε ή να το βάλουμε να κάνει αρνητικά σενάρια. Το «ξέρεις, με προβληματίζει όταν συμβαίνει αυτό, επειδή νιώθω έτσι» είναι αδιαμφισβήτητα πιο καθησυχαστικό από το «ξέρεις, όταν κάνεις αυτό μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι και κόψ’ το άμεσα αν θες να διασφαλίσεις τη σωματική σου ακεραιότητα». Το ίδιο σοφό θα ήταν να μην ξεχνάμε ποτέ και τη φιλική και ανθρώπινη πλευρά της σχέσης μας, έτσι ώστε να αποδεικνύουμε το γεγονός πως τα προβλήματα και οι μικροί προβληματισμοί σε μια σχέση είναι προσωπικά στοιχήματα και για τους δύο και όχι μόνο για τον έναν. Πώς θα μετέφερες ένα θέμα σε έναν φίλο σου; Έτσι ακριβώς δώσε το και στον σύντροφό σου να το κατανοήσει.
Το θέμα βέβαια δεν είναι να διαλέγουμε τις λέξεις ή να βάζουμε ωμότητα στο λόγο μας. Όταν σεβόμαστε και αγαπάμε πραγματικά τον άνθρωπό μας δεν του χαϊδεύουμε τα αφτιά αλλά ταυτόχρονα δεν τον πληγώνουμε κιόλας. Σεβόμαστε, ακούμε τον σύντροφό μας με την καρδιά και βάζουμε στην άκρη τους εγωισμούς. Χρησιμοποιούμε λίγο χιούμορ στο λόγο μας, για να σπάμε τους πάγους και μπόλικη αγάπη, νοιάξιμο και ενσυναίσθηση. Το να είμαστε ευέλικτοι και δεκτικοί μέσα στη σχέση μας είναι σημαντικό. Με αυτόν τον τρόπο όχι μόνο περνάμε τα μηνύματα που θα θέλαμε, μα δημιουργούμε ένα γενικότερο κλίμα οικειότητας και ζεστασιάς ανάμεσά μας το οποίο είναι ικανό να λύσει ομαλά σχεδόν όλα τα προβλήματα.
Είναι αυτό που λέμε «δε θέλει κόπο θέλει τρόπο», υπομονή κι επιμονή, όταν αξίζει να παλέψουμε για τη σχέση μας.
Συντάκτης: Εμμανουέλα Μπερτάκη
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Ρουσσάκη
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Ρουσσάκη
