Βρίσκεσαι σε ένα μπαρ και καθώς απολαμβάνεις το ποτό σου το μάτι σου κοζάρει μια γοητευτική παρουσία. Κρυφοχαμογελάς και η καρδιά σου χτυπάει δυνατά, γιατί «επιτέλους αυτή η νύχτα θα σου φέρει κάτι καλό». Τα λεπτά και οι ώρες περνούν, όμως δεν κάνει κανένας από τους δυο σας κίνηση. «Γιατί δεν έρχεται να με κεράσει ένα ποτό;» ή «Μήπως πρέπει να πάω εγώ εκεί;» είναι κάποιες από τις σκέψεις σου που λίγο-πολύ είναι επηρεασμένες από σκηνές ταινιών που εκείνη τη στιγμή περνούν από το μυαλό σου και θα μπορούσαν να είναι πιθανά σενάρια για το πώς θα εξελιχθεί η βραδιά. Ή και όχι.
Οι πολυποίκιλες μορφές ρομαντικών και κοινωνικών ταινιών, το «όνειρο» του Hollywood και τα «ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα» αποτελούν ερεθίσματα τα οποία τις τελευταίες δεκαετίες έχουν επηρεάσει κατά πολύ την αντίληψη που έχουμε για τις σχέσεις, τον έρωτα, την απιστία, το friendzone. Ένα αίσθημα ελπίδας μάς διαπερνά καθώς χαιρόμαστε που τελικά η πρωταγωνίστρια τα έφτιαξε με τον «έρωτα της ζωής της» κι ένα αίσθημα τρόμου όταν ο πρωταγωνιστής βρήκε τον αληθινό έρωτα, ενώ είχε ήδη σχέση. Δεν αντιλέγουμε, είναι καταστάσεις που μπορούμε κάλλιστα να βιώσουμε και στην καθημερινότητά μας και είτε να μας απογειώσουν είτε να μας πληγώσουν βαθύτατα. Το ζήτημα με τον κινηματογράφο ωστόσο δεν τίθεται στο γεγονός της ψυχαγωγίας, αλλά στο ότι ενδόμυχα ο τρόπος που σκεφτόμαστε είναι επηρεασμένος από καταστάσεις σεναρίου, το οποίο μπορεί -ή και όχι- να είναι βασισμένο σε αληθινά γεγονότα. Που ακόμη και το τελευταίο να συμβαίνει πάντοτε μια ιστορία ενισχύεται και μετατρέπεται σε υβρίδιο.
Καθημερινά ακούμε για ιστορίες ανθρώπων που η γνωριμία τους ήταν μοιραία ή τα γεγονότα που τους έφεραν κοντά μοιάζουν πέρα για πέρα βγαλμένα από ταινία και απορούμε. Ελπίζουμε και στη δική μας εξιλέωση, στον έρωτα που θα αλλάξει τη ζωή μας και θα τον φιλάμε κάτω από τη βροχή, με μόνη διαφορά ότι μετά δε θα πάμε σπίτι αλλά στο νοσοκομείο. Θα θέλαμε να ζήσουμε μια μέρα ως Carrie Bradshaw που έχει βρει τον δικό της Mr. Big ή ακόμη ως Gigi που όσο και να επέμενε σε γνωριμίες που δεν είχαν παρόν και μέλλον, της χτύπησε την πόρτα εκείνος, που ποτέ δε φανταζόταν πως θα κατέληγε μαζί του (He’s just not that into you). Μέσα στη ζαχαρένια ουτοπία αυτών των ταινιών και χαρακτήρων ωστόσο, αξίζει να σημειωθεί πως πάντοτε η αξία της φιλίας παίζει έναν από τους σταθερότερους κι αληθινούς ρόλους στις ζωές των χαρακτήρων, όπως η παρουσία του George στο πλευρό της Julianne (My best friend’s wedding).
Ο κινηματογράφος πάντα μας ταξιδεύει σε άλλους κόσμους. Κάθε φορά που βγαίνουμε από μια αίθουσα προβολής μάς διαπερνά ένα κύμα ευφορίας, μελαγχολίας και αισιοδοξίας. Νιώθουμε πως ο πρωταγωνιστής μάς δίδαξε, έκανε ένα «πατ-πατ» στην πλάτη μας και μας έδωσε την ώθηση να πάρουμε πρωτοβουλίες ώστε να ζήσουμε κι εμείς εκείνο το ειδύλλιο, να τραγουδήσουμε στη βροχή ή να ακυρώσουμε μια πτήση. Αυτή δεν παύει όμως να είναι η καλή και η μόνη πλευρά που μια ταινία ξέρει καλά να πουλήσει. Ποτέ δε θα σταθεί στην «άσχημη» πλευρά της ζωής τόσο ώστε να προσομοιάζει με την πραγματικότητα, καθώς στις ταινίες ο έρωτας στέκεται καμαρωτός στην κορυφή, ενώ τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Μπορεί η επιχειρηματίας και εργένισσα Samantha Jones να έχει τα τυχερά της στον έρωτα αλλά αυτό δεν παύει να αντισταθμίζεται με το γεγονός πως είναι μυθοπλασία.
Ο τρόπος με τον οποίο αναλύουμε τις καταστάσεις για τις οποίες φοβόμαστε ή έχουμε αμφιβολίες σε μια σχέση ή πρώιμη φάση επηρεάζεται έως ένα βαθμό από σκηνές που έχουν διαμορφώσει την άποψή μας σε ορισμένα θέματα. Από την απιστία μέχρι έναν χωρισμό, αμφιταλαντευόμαστε μεταξύ των δικών μας αναγκών και των γύρω μας. Άλλες φορές προσπαθούμε να δικαιολογήσουμε τον εαυτό μας κι άλλες εκείνον που μας πλήγωσε. Χρειάζεται να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας και να μην αφήνουμε κανέναν και τίποτα να επηρεάζει το πώς θα έπρεπε να είναι η ερωτική μας ζωή κι αν είναι αρκετά φανταχτερή ή όχι.
Η ερωτική ζωή μας δε θα είναι ποτέ ρόδινη και πλασμένη για τον κινηματογράφο, γεγονός που δεν πρέπει να αποθαρρύνει κανέναν. Η ομορφιά του ρεαλισμού που κυλάει ανάμεσα στις διαφορετικές ζωές των ανθρώπων της καθημερινότητάς μας ξεπροβάλλει για λίγα κλάσματα του δευτερολέπτου και μετά χάνεται στην πολυάσχολη ζωή μας. Ένα βλέμμα στο τρένο, ένα κέρασμα από το παιδί στο βάθος του μαγαζιού ή μια γνωριμία που θα σηματοδοτήσει ένα νέο ξεκίνημα στη ζωή μας είναι λίγα από τα πράγματα για τα οποία αξίζει να υπερηφανευόμαστε πως πάντοτε θα υπερτερούμε της ουτοπίας του κινηματογράφου. Είναι καταστάσεις που σπάνια και με την καθοδήγηση ενός καταξιωμένου σκηνοθέτη και ενός διευθυντή φωτογραφίας θα καταφέρουν να αποτυπωθούν αγνά, όπως ακριβώς συμβαίνει τη στιγμή που το ζεις. Ποτέ η ένταση του φωτός δε θα μπορέσει να αποτυπωθεί ακριβώς ίδια όπως την πρώτη στιγμή που αντίκρισες το πρόσωπο που ερωτεύτηκες σε εκείνο το μπαρ. Πάντοτε ο φακός θα υπερβάλλει -τόσο κυριολεκτικά όσο και μεταφορικά- για τις ανάγκες της τέχνης.
Η έκβαση λοιπόν με τη γοητευτική παρουσία στο μπαρ εξαρτάται από ένα κράμα παραγόντων και υποθέσεων. Αν είστε και οι δυο στο mood, αν ο άλλος είναι ελεύθερος, αν δέχεσαι να πάρεις την πρωτοβουλία που μπορεί να φέρει αποτελέσματα που μπορεί να σου αρέσουν ή και όχι πολύ. Παράλληλα κανείς δεν αντιλέγει πως δεν μπορεί να πάρει και η άλλη πλευρά τα ηνία και να σε πιάσει εξαπίνης. Το μόνο σίγουρο είναι πως πουθενά δεν υπάρχει κρυμμένη κάμερα και κανένας δεν ακούει τη φωνούλα στο κεφάλι σου που αφηγείται τα ντοκουμέντα. Μερικές φορές η ζωή είναι πολύ ωμή από όσο την περιμένουμε και ίσως φταίει που οι προσδοκίες μας είναι τόσο υψηλές που η έκπληξή μας μετατρέπεται άκαρδα κι έντονα σε απογοήτευση.
Πάντοτε οι ζωές μας θέλουμε να έχουν γεύση από ταινία και φυσικά θα την έχουν με τον δικό μας τρόπο. Παρ’ όλα αυτά είναι σημαντικό να ξεχωρίζουμε τη φύση των χαρακτήρων από τη δική μας. Σπάνια ένας χαρακτήρας ξεδιπλώνει όλες του τις πλευρές κι εξίσου σπάνια βλέπουμε ένα character development (αναφερόμενοι στις rom-com), κάτι που στην πραγματικότητα γίνεται κάθε μέρα. Οι ταινίες συνοδεύουν μεγάλο κομμάτι της ζωής μας και μας κρατούν συντροφιά όταν τίποτα δε φαίνεται να πηγαίνει καλά. Κρυμμένα μηνύματα και αναταράξεις έρχονται για να ξυπνήσουν κι εμάς μαζί με τους χαρακτήρες, όμως ο αληθινός κόσμος βρίσκεται έξω από τη δική μας πόρτα. Άφησε το δικό σου στίγμα στο κόσμο και άσε τον κόσμο να αναρωτιέται αν είσαι «in the mood for love».
Συντάκτης: Αγγελική Τσιγαρά
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
