Καινούριο αίσθημα τόσο δυνατό που δεν υπολογίζει καμία σχέση

Κι ενώ νομίζεις ότι στο πρόσωπο του ατόμου που είστε μαζί βρήκες τον άνθρωπό σου, κάτι δε σου πάει καλά κι όλα ανατρέπονται όταν γνωρίζεις κάποιον άλλον. Δε μιλάμε για παράλληλη σχέση, μιλάμε για νέο καρδιοχτύπι, από αυτά που αναρωτιέσαι τι στο καλό κάνεις τόσο καιρό. Ίσως στον έρωτα να μοιάζει οικείο το να έχει βρεθεί κανείς σε αυτή τη θέση κι ένας καινούργιος έρωτας είτε άνοιξε κάποια στιγμή τα κλειστά μας μάτια είτε πάλι μας έριξε από την κορυφή στον πάτο.

Κι έτσι ο λόγος γίνεται γι’ αυτούς που αποφάσισαν να φύγουν από μια σχέση κι είτε το μετάνιωσαν είτε έμαθαν πως παίρνοντας αυτό το ρίσκο έκαναν πολύ καλά. Δεν είναι κακό, άλλωστε, ούτε αδιανόητο να σου αρέσει κάποιος άλλος πέρα από τον σύντροφό σου, κακό είναι να το γνωρίζεις και να προσπαθείς να το κρύψεις από όλους και κυρίως από τον ίδιο σου τον εαυτό. Συνήθως, το πρώτο διάστημα, ενώ αρχίζεις να το συνειδητοποιείς υπάρχει ένα μούδιασμα και ίσως μια άρνηση, ή και θυμός ακόμη για το πώς επέτρεψες να σου συμβεί. Αλλά έτσι είναι ο έρωτας, σιγά μη σε ρωτήσει κιόλας. Κι απάντηση στο γιατί σε σένα, είναι η ερώτηση, σε ποιον;

Υπάρχουν λοιπόν εκείνοι που μπορούν να ερωτευτούν ίσως πιο εύκολα γιατί πολύ απλά είναι ερωτευμένοι μόνο με την έννοια του έρωτα, άρα θέλουν να βιώνουν αυτό το συναίσθημα ξανά και ξανά ανεξαρτήτως ανθρώπου. Τους εξιτάρει η αίσθηση της αγωνίας, του κρυφού και του άγνωστου. Από την άλλη για να το δούμε από εντελώς κυνική πλευρά, μπορεί να μην υπήρξε καν το συναίσθημα ούτε πριν, ούτε κατά τη διάρκεια αλλά ούτε και μετά κι απλώς να αλλάζουν οι άνθρωποι γιατί μπορούν. Είναι πιο σπάνιο να συμβεί σε άτομα τα οποία ξέρουν πολύ καλά τι θέλουν, ή τουλάχιστον έτσι νομίζουν. Δεν είναι όμως απίθανο γιατί μερικές φορές, ακόμα και να ξέρεις τι θέλεις μπορεί να πέφτεις εντελώς έξω. Ο έρωτας είναι σαν καρδιογράφημα: υπάρχουν τα πάνω και τα κάτω αλλά σίγουρα δεν είναι μόνο μια ευθεία γιατί τότε σημαίνει πως κάτι έχει πεθάνει.

Όταν κάποιος ερωτεύεται και βρίσκεται σε κάποια άλλη σχέση συνήθως ορίζεται απευθείας ως θύτης. Ρώτησε όμως κανείς τι συναίσθημα είχε ή πώς το διαχειρίστηκε; Το μόνο σίγουρο είναι ότι εκείνος που έφτασε και παραδέχτηκε τον έρωτά του, μέσα του βίωσε έναν εμφύλιο πόλεμο, σχετικά με τα θέλω του αλλά και με το τι είναι ηθικά αποδεκτό. Κι αφού μπήκε στη διαδικασία της άρνησης, του θυμού, της εσωτερικής απογοήτευσης, έφτασε να έχει αντίπαλο όλον τον κύκλο του και την κοινή γνώμη, για κάτι που δεν μπορεί κανείς ούτε να ελέγξει ούτε να προβλέψει!

Αφού λοιπόν στην αρχή προσπαθείς να διαχειριστεί τον εαυτό του, μετά πρέπει να διαχειριστεί το βουνό συναισθημάτων του ανθρώπου που βρίσκεται δίπλα του και δεν του έχει περάσει καν σαν ιδέα από το μυαλό το τι μπορεί να συμβαίνει. Κι εκεί εμφανίζονται κι οι ενοχές. Για κάποιο διάστημα ήταν ο άνθρωπός του κι αν όντως η σχέση ήταν υγιής, χωρίς δράματα, τότε γίνεται ακόμα και πιο δύσκολο. Τι να εξηγήσει και πώς;

Κι ίσως οι λέξεις να είναι πραγματικά λίγες, όμως μια εξήγηση πάντα οφείλει να δίνεται, ειδικά αν μιλάμε για άλλους ανθρώπους που εμπλέκονται στο παζλ. Όμως, το να ερωτευτεί κανείς κάποιον άλλο ενώ είναι σε σχέση, είναι εκτός από ανθρώπινο, εντελώς τυχαίο γεγονός. Τα συναισθήματα δεν παύουν να υπάρχουν ούτε οι στιγμές γίνεται να εξαφανιστούν από τη μνήμη, όμως θα μπορέσει ο καθένας να συνεχίσει ξέροντας τι ακριβώς συνέβη κι αυτό είναι μια σπουδαία κατάληξη ενός έρωτα. Κι αν είναι να αρχίσει ένας άλλος, ας μη γεννηθεί κι ένα απωθημένο μαζί.