Με κοιτάζει ο εαυτός μου.
Πάει να πετάξει ένα σωσίβιο διάσωσης
να με τραβήξει μακριά από τις περασμένες ώρες
μακριά από την ψεύτικη αλήθεια του άδειου συρταριού.
Βλέπει γράμματα που δεν έλαβα ποτέ.
Εθιστική ουσία ο συμβιβασμός.
Να αρκούμαι στο λίγο
που ποτέ δεν έγινε κάτι
Στο φράχτη που ποτέ δεν έγινε πέρασμα
και πάντα έκρυβε τη θέα.
Στέκομαι με τις μύτες, όρθια
μήπως και δω κάτι πέρα από σένα.
Με κούρασε η θέα σου
θέλω να κοιτάξω παραπέρα.
Στείλε το ποίημα και τα quote σου και μπες κι εσύ στην ολοκαίνουρια ομάδα των #pillowpoets.
Διάβασε περισσότερα εδώ