Οι γνωριμίες των ανθρώπων ανανεώνονται ανά τακτικά χρονικά διαστήματα. Κάποιες γίνονται για να δώσουν τις ευκαιρίες νέων περιπετειών κι άλλες, για να θέσουν σε δοκιμασία τις επιλογές που θα παρουσιαστούν. Τι γίνεται όμως αν ένα λάθος timing εξελίξει διαφορετικά μια γνωριμία δύο ατόμων; Ενδέχεται να υπάρχει μετέπειτα χρονικά κάποια επαφή ή εν τέλει οι ευκαιρίες είναι μοναδικές και δε χαρίζονται παρά μόνο εκμεταλλεύονται εξ’ αρχής.
Το λάθος timing είναι μια μπερδεμένη έννοια για πολλούς. Κάποιοι νομίζουν ότι τους δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσουν ένα νέο πρόσωπο για κάποιο λόγο, ίσως να καλύψουν κάποιο συναισθηματικό κενό ή και για να πάρουν ένα μάθημα, άλλοι για να ερωτευτούν και να καταλήξουν πιο σοβαρά κι ελάχιστοι απλώς για να αλλάξουν τη ρότα τους προς νέες δοκιμασίες. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις όμως, ο χρόνος κρατάει το τιμόνι και καθορίζει τις εναλλαγές. Όλα, άλλωστε, μέσω συγκυριών, γίνονται μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή, διότι έχουν να δώσουν κάτι, σε κάποιον και για κάποιο άγνωστο για τη στιγμή εκείνη λόγο.
Στο χέρι κάθε ατόμου και μόνο είναι το πώς θα διαχειριστεί τις ευκαιρίες που θα παρουσιαστούν κι αν εν τέλει θα κάνει το καλύτερο για εκείνο. Άλλες επιλογές θα έχει εκείνος του δε φοβάται, άλλες ο διακριτικός τύπος κι άλλες το άτομο που θα αναζητά επιλεκτικά και μόνο την αγάπη. Κι όχι γιατί άλλες θα τους δίνονται, μα γιατί ο καθένας θα ανοίγει τις πόρτες που τον αφορούν. Ασχέτως αν εμείς επιλέγουμε να βαπτίσουμε το «δεν ψήνομαι και τόσο» ως κακό timing για να ξεφύγουμε από την κατάσταση.
Δεν είναι πάντα ο χρόνος το άλλοθι. Καμιά φορά όντως δεν είμαστε έτοιμοι. Απλώς αυτές τις φορές τις ρίχνουμε στον κουβά μαζί με εκείνες που όντως δεν ενδιαφερόμαστε, κάνοντας το timing να μοιάζει ένα κακό αστείο. Κι είναι σαν τον μύθο με τον λύκο, που τόσες φορές φώναξε ο βοσκός για βοήθεια κι ήταν ψέμα, που όταν εν τέλει ήρθε ο λύκος, κανένας δεν τον πίστεψε. Έτσι και τώρα, πολλές φορές αποκλείουμε το ενδεχόμενο να γίνει κάτι αργότερα, αν εξ αρχής δεν πήγε και τόσο καλά, γιατί λέμε πως αν θέλαμε αρκετά θα γινόταν. Ας αφήσουμε τις δικαιολογίες κι ας πιάσουμε τα πράγματα ως έχουν, φωνάζουμε με θέρμη, μα αν δε ζήσεις κι εσύ ο ίδιος την κακή συγκυρία δεν μπορείς να το καταλάβεις πόσο όντως διχάζεσαι.
Από την άλλη, υπάρχει και το αν θέλεις, διεκδικείς με κάθε κόστος, μέχρι να μη βγαίνει πουθενά. Κι αυτό ακούγεται μεγάλο ρίσκο, μα είναι εν τέλει αρκετά απλό. Πας. Από την άλλη, αν δε σε πολύ ψήνει, δεν το σιγοκαίς. Κι ίσως, οι ευκαιρίες να παρουσιάζονται κάπως σαν τα τηλεπαιχνίδια, για να τις αρπάξεις τώρα κι αύριο θα είναι ήδη πολύ αργά. Μα αν αναγνωρίσουμε τη μία κι άλλη καμία ευκαιρία, πόσο εύκολο θα είναι να ερωτευτούμε αβίαστα κι όχι με το στρες και το άγχος του να μη χάσουμε το πλοίο; Ίσως, το μόνο θέμα εν τέλει να είναι αν επιλέξεις να είσαι εκείνο το πρόσωπο που δε θα σταθεί πίσω από τη δικαιολογία της λάθος στιγμής, αλλά της τυχερής επιλογής.
Συντάκτης: Γεωργία Δημητρακάκου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
