Όταν σκέφτεσαι τον άνθρωπό σου, τι ακριβώς σκέφτεσαι; Σκέφτεσαι κάτι που έκανε; Κάτι που είπε ίσως; Κάτι που σε έκανε να νιώσεις ίσως. Όταν σου λείπει ο άνθρωπός σου τι ακριβώς σου λείπει; Κι απάντηση ενός ερωτευμένου θα είναι πάντα επαφή, το άγγιγμά του.
Η επικοινωνία έχει γίνει αιφνιδιαστικά εύκολη για όλους πλέον. Ένα smartphone, ένα tablet, ένα laptop όντως μπορούν να μηδενίσουν τις αποστάσεις. Δυστυχώς, ακόμα δεν έχει βρεθεί τρόπος να τηλε-μεταφερόμαστε, ώστε να μπορούμε να αγγίξουμε τους ανθρώπους μας. Ίσως να γίνει κι αυτό στο μέλλον, με πολλή υπομονή, επιμονή, την πρόοδο της επιστήμης και την άφιξη των εξωγήινων. Παραμένω ιδιαίτερα αισιόδοξη επί του θέματος, μιας και θα μας λυνόταν τα χέρια με τέτοιου είδους τεχνολογία.
Η επαφή μεταξύ ενός ζευγαριού είναι αναγκαία. Διαφορετικά δεν υφίσταται καν σχέση αλλά κάτι πλατωνικό και σχετικά αφηρημένο. Ο έρωτας ζητά τα ακροδάχτυλα που παίζουν, δάχτυλα μπλεγμένα στα μαλλιά, σφιχτές αγκαλιές, κράτημα χεριών, κουλουριάσματα σωμάτων που είναι μερικά μόνο από τα παραδείγματα που υπάρχουν κι ορίζουν την επαφή. Βέβαια, με τον όρο «επαφή» το μυαλό ταξιδεύει και σε πιο πονηρές καταστάσεις. Σίγουρα κι εκείνη η επαφή είναι καθοριστικής σημασίας, αλλά κάποιες φορές υπερτερεί η ανάγκη ενός άλλου είδους επαφής, πιο συναισθηματικής ή πιο παιχνιδιάρικης.
Κάποιες φορές η επαφή αυτή κρύβει μια αθωότητα, τόση ώστε να φέρει κοντά τους ανθρώπους. Να νιώσουν τα σώματα ασφάλεια, να αγγιχτούν χωρίς φόβο. Κάτω από ένα σεντόνι, δέρματα να ακουμπούν το ένα το άλλο, να γυρνούν σαν σβούρα με μια ενέργεια παιδική κι αχόρταγη. Να ορμήσουν το ένα στο άλλο, να μείνουν εκεί ενωμένα, να ξενυχτήσουν παραπάνω από όσο «πρέπει» για να πουν αγκαλιασμένοι τα μυστικά τους, αυτά που τους απασχολούν, αυτά που τους τρομάζουν, αυτά που νιώθουν. Τέτοιου είδους επαφές μένουν στη μνήμη, αναζωπυρώνουν το συναίσθημα και δένουν ένα ζευγάρι.
Μια σημαντική παράμετρος όλου αυτού του σκηνικού είναι η αμοιβαία επιθυμία για κάτι τέτοιο. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι το ίδιο, δε βιώνουν όλοι τις ίδιες καταστάσεις με τον ίδιο τρόπο. Μια ακόμα προϋπόθεση για την επιτυχία του εγχειρήματος είναι και η ιδιωτικότητα. Δε θα πετύχει αν ο ένας πνίξει τον άλλο με φιλιά με την παρέα γύρω γύρω, ή (ακόμα χειρότερα) με συγγενείς, γιατί η ντροπή και η κοινωνική νόρμα δε θα επιτρέψει τον αυθορμητισμό να ανθίσει και το άγγιγμα να είναι αβίαστο κι όπου θέλει ας πάει.
Κι όταν μιλάμε για αθωότητα στις κινήσεις, τα νεύματα και τις απευθύνσεις, δεν αναφερόμαστε στο ανόητο baby talk και τα τραγικά παρατσούκλια που προσομοιάζουν παντός τύπου ζώα και πτηνά. Μιλάμε για την ουσία της παιδικότητας, εκείνη που περικλείει την αγάπη και την περιέργεια του να μάθεις τον άλλο με τον πιο σύνθετο τρόπο που δεν είναι άλλος από τον απλό. Να τον ανακαλύψεις και να σε ανακαλύψει σαν τα παιδιά που ρουφάνε τον κόσμο με όλες τις αισθήσεις τους γιατί αυτό ζητά ο έρωτας πέραν του πάθους και της έντασής του.
Η ανάγκη του να νιώσεις και πάλι παιδί υπάρχει. Είναι στο χέρι σου να επιλέξεις πότε και πού θα εκδηλώσεις αυτήν την ανάγκη κι αφορά εσένα και τον σύντροφό σου. Αλλά σίγουρα οι προσωπικές στιγμές μετράνε λίγο παραπάνω και σε κάθε αντίδραση αγγίγματος, σε κάθε κρύψιμο κάτω από τα σεντόνια, θα ανακαλύπτετε ο ένας τον άλλο με τρόπο ουσιώδη και κάθε φορά ολοκαίνουριο.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Χρυσούλα Τ.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
