«Θα υπάρχεις στη ζωή μου ως εκκρεμότητα»

Είναι μερικοί άνθρωποι που τακτοποιούν κατευθείαν τους λογαριασμούς από τη στιγμή που φτάνουν στην πόρτα τους, δε θέλουν να οφείλουν πουθενά, κρεμάνε τα ρούχα τους πριν τα αφήσουν στη γνωστή-άγνωστη καρέκλα, αδειάζουν τη βαλίτσα τους πριν μπουν για ντους γυρνώντας από τις διακοπές και πλένουν τα πιάτα τη στιγμή που καταπίνουν την τελευταία τους μπουκιά. Είναι αυτοί οι άνθρωποι οι ίδιοι που δεν ανθρώπινους ανοιχτούς λογαριασμούς;

Γιατί είναι και μερικοί άλλοι που θα πληρώσουν το λογαριασμό ενώ έχει λήξει, επειδή η αναβολή είναι το δεύτερό τους όνομα. Όταν η ντουλάπα αδειάσει γιατί όλα τα ρούχα πάνω στη γνωστή – άγνωστη καρέκλα τότε θα κάνουν τον κόπο να τα μαζέψουν και φυσικά είναι οι ίδιοι που τακτοποιούν τη βαλίτσα λίγο πριν το επόμενο ταξίδι τους, που προτιμούν να αγοράζουν κάθε εβδομάδα καινούριο σερβίτσιο παρά να πλύνουν τα πιάτα. Αναρωτιέμαι είναι αυτοί που αντίστοιχα ζορίζονται να κλείσουν τους ανθρώπινους λογαριασμούς, θέλουν να τα έχουν με όλους καλά χωρίς να ειπωθεί και να ακολουθήσει το δράμα του φινάλε μίας ιστορίας;

Δεν ξέρω αν εκείνοι που συμπεριφέρονται έτσι στην καθημερινότητά τους συμπεριφέρονται έτσι και με τους ανθρώπους τους. Δε θέλω να τους κατηγοριοποιήσω και να χωρίσω τους ανθρώπους που φέρονται τακτοποιημένα άμεσα και αποτελεσματικά κι εκείνους τους πιο αναβλητικούς που αποφεύγουν τις αντιπαραθέσεις όπως ο έξω από ‘δω το λιβάνι. Αλλά οφείλω να αναρωτηθώ και να το μοιραστώ με κάποιον: Οι ανθρώπινες εκκρεμότητες τελικά βολεύουν ή δυσκολεύουν;

Αυτοί που βολεύονται και γενικά αρέσκονται με το να μην κλείνουν λογαριασμούς και να αφήνουν ανοιχτές εκκρεμότητες και υποθέσεις είναι εκείνοι που αποφεύγουν τις ευθύνες και τον πόνο, γενικώς τη δυσκολία. Έρχεται κατά πάνω τους η ευθύνη και τελευταία στιγμή στρίβουν στο άλλο στενό και την αποφεύγουν αριστοτεχνικά. Οκ σε πρώτη φάση δεν μπορώ να πω πιάνει η τεχνική τους, είτε μιλάμε για σχέσεις που τελειώνουν αλλά δεν ειπώνεται ποτέ αυτό το αντίο, είτε μιλάμε για ανθρώπους που έχουν μία τάση και μια συχνότητα στο να βρίσκονται αλλά ανά διαστήματα να χάνονται κιόλας και ανά διαστήματα να ξαναβρίσκονται και γενικά να κάνουν κύκλους γύρω από τον εαυτό τους. Είτε μιλάμε όμως και για εκείνους τους ανθρώπους -wanna be- συντρόφους που όλο κάτι πάει να γίνει και ποτέ τίποτα δε γίνεται. Για όποια περίπτωση, ακόμα και για λογαριασμούς που μένουν, στην αρχή είναι ωραία φάση, συμπεριφέρεσαι σαν να μην έγινε τίποτα και ποτέ, σαν να μην υπάρχει αυτή η εκκρεμότητα που αιωρείται πάνω από το κεφάλι σου.

Το πρώτο διάστημα δε μιλάς γι’ αυτό, κάνεις τη ζωάρα σου και δεν το σκέφτεσαι, αν πάει να τρυπώσει στο μυαλό σου, έχεις έτοιμη τη σκέψη που θα εξαφανίσει αυτόν τον προβληματισμό και συνεχίζεις έτσι. Μέχρι πόσο; Κάποιες φορές δεν μπορείς να το νικήσεις και είτε αυτός ο άνθρωπος σε περιτριγυρίζει έντονα και πρέπει να πάρεις μία απόφαση, είτε οι ενοχικές σου σκέψεις σε κερδίζουν. Έχεις αποφύγει τις ευθύνες, τις δύσκολες συζητήσεις, τις ατάκες που ξέρεις ότι θα ακούσεις και ότι θα σου πουν, τα δράματα, τα χωρίσματα, τις καβάτζες που ξέρεις ότι έχεις χάσει και είσαι οκ με αυτό. Όμως μέσα σου το ξέρεις ότι κάθε κύκλος που ανοίγει θα ‘ρθει η στιγμή που οι γραμμές του θα ενωθούν και θα κλείσει. Όσο περιθώριο και να αφήνεις για να παίρνεις αέρα και να ανασαίνεις καλά μέσα απ’ αυτούς τους ανολοκλήρωτους κύκλους, τόσο αυτοί αιωρούνται και βαραίνουν το σώμα σου. Οι ανθρώπινες εκκρεμότητες προσποιούνται ότι όλα είναι καλά και σε κλείνουν μέσα σε μία ευθύνη που μοιάζει δύσκολη μα ίσως λυτρωτική, σε μπερδεύουν με μία προσωρινή χαρά και ξαλάφρωμα, αλλά μπορείς να το αντέξεις και να το κρατήσεις για λίγο ακόμα, ώσπου το προσωρινό να γίνει μόνιμο;

Απ’ την άλλη όχθη είναι εκείνοι που δυσκολεύονται πολύ σε αυτήν τη συνθήκη που περιγράφω παραπάνω και δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι έχουν συνεχίσει την ανάγνωση μέχρι να φτάσει η σειρά τους. Δυσκολεύονται με τις ανοιχτές υποθέσεις, είναι το χειρότερό τους οι απλήρωτοι λογαριασμοί και τα μασημένα λόγια. Θέλουν να ξεκαθαρίζουν πριν φύγουν, θέλουν να τοποθετούν τον κάθε άνθρωπο που περνά από τη ζωή τους στη θέση που του αρμόζει μέσα τους και ύστερα να συνεχίζουν. Δεν τους αρέσουν τα μπλεξίματα, οι παράλληλοι βίοι και οι διπλές υποθέσεις, προτιμούν την ειλικρίνεια και τις ευθύνες κι ας πονέσουν λίγο παραπάνω, έχουν συμφιλιωθεί με το δράμα και στέκονται δυνατοί σε κάθε φινάλε. Τη στιγμή που με το διαβήτη τους κλείνουν τον κύκλο ψυχαναγκαστικά τέλεια, τότε αναπνέουν ξανά κανονικά.

Η αλήθεια είναι όμως ότι όσο και να το αποφεύγουν, οι άνθρωποι-εκκρεμότητες κάπου θα τους πετύχουν, κάπου θα τους βρουν, θα τους συναντήσουν και θα μείνουν για λίγο ή και πολύ. Φυσούν, ξεφυσούν, ψάχνουν λύσεις, σκοντάφτουν σε λόγια που δεν τόλμησαν, προχωρούν και λίγο αργότερα γυρίζουν. Χάνονται για λίγο από την πραγματική τους ζωή, αυτήν την άριστα τακτοποιημένη, οργανωμένη, προγραμματισμένη ως και το τελευταίο βήμα. Ζουν λιγότερο αποστειρωμένα μα έξω από τα νερά τους. Αρχικά βουλιάζουν, μα στη συνέχεια μαθαίνουν να κολυμπούν, ώσπου να φτάσουν στη στεριά και να λύσουν μία και καλή αυτήν την ανοιχτή υπόθεσή τους. Γιατί είναι βραχνάς να κουβαλάς ανθρώπους ενώ προσπαθείς να προχωρήσεις παρακάτω και στ’ αλήθεια έχεις προχωρήσει όταν κάποιος άλλος είναι μέσα σου; Και απ΄την άλλη σκέφτομαι ότι τους ανθρώπους που πέρασαν από τη ζωή μας, έγιναν κομμάτι μας και είναι ωραίο να τους έχουμε μέσα μας για πάντα, απλά μάλλον στη θέση που τους πρέπει.

Θα φτάσουν στη λύση, θα κλείσουν την υπόθεση, θα σβήσουν την εκκρεμότητα, θα πληρώσουν το τίμημα και θα δεχτούν τις συνέπειες, θα πάρουν την ευθύνη, θα ζήσουν το δράμα, αλλά ο κύκλος θα κλείσει δεν τίθεται θέμα. Πού και πού κοιτώντας στο παρελθόν θα νοσταλγήσουν για λίγο εκείνες τις μέρες που βγήκαν για λίγο εκτός της τροχιάς τους, αλλά δε θα τις επιζητήσουν κιόλας. Ίσως παραδεχτούν ότι δεν ήταν και τόσο άσχημα, αλλά δε θα το ξανακάνουν.

Μέχρι την επόμενη φορά που αυτό που δε θες, όσο το σκέφτεσαι τόσο πιο κοντά σου το φέρνεις και θα ‘ρθει να σε συναντήσει. Θα σε βολέψει άραγε κόντρα σε όλες τις προβλέψεις ή θα σε δυσκολέψει τελικά όπως είχες φανταστεί;

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!