Θα ήταν ψέμα αν λέγαμε πως οι άνθρωποι έχουμε απελευθερωθεί τελείως γύρω από το θέμα του σεξ. Η πραγματικότητα είναι πως ακόμη ο κόσμος αισθάνεται λίγο νευρικά όταν βρεθεί σε συζητήσεις σχετικές με αυτό και συνεπώς το αποφεύγει, κάνοντάς το ακόμη ένα θέμα ταμπού. Αν δε η συζήτηση κυμανθεί γύρω από sex shop, ο μετρητής αμηχανίας χτυπάει κόκκινο. Κάτι που είναι παράξενο κι οξύμωρο, διότι είναι σαν να λέμε πως ξέρουμε ότι το κάνουμε αλλά δε μιλάμε γι’ αυτό, ξέρουμε ότι πρέπει να χρησιμοποιούμε προφυλακτικό αλλά μια αμηχανία υπάρχει στον αέρα όταν είναι να πάμε να αγοράσουμε τα απαραίτητα απ’ το περίπτερο 10 τετράγωνα πιο κάτω από το σπίτι μας, ξέρουμε και θέλουμε να κάνουμε spice up την ερωτική μας ζωή αλλά ούτε λόγος να πάμε σ’ ένα τέτοιο κατάστημα. Αποφάσισα, λοιπόν, να επισκεφτώ ένα sex shop και να καταγράψω με κάθε ειλικρίνεια την εμπειρία μου, το πώς ένιωσα, τι είδα, πώς το βίωσα και να προσπαθήσω να αφαιρέσω το πέπλο ενοχικότητας γύρω απ’ αυτό.
Το πόσο άνετα ένιωθα και τι σκέψεις έκανα ήρθαν σε στάδια. Καταρχάς να πούμε πως δεν είχα επισκεφτεί ξανά live ένα τέτοιο μαγαζί, πόσο μάλλον να γράψω κιόλας για την εμπειρία μου γι’ αυτό, οπότε αδιαμφισβήτητα ήταν ένα challenge. Ήξερα όμως πού υπήρχε ένα κοντά μου, αφού περνούσα συχνά από εκεί, οπότε ο εντοπισμός του ήταν εύκολος. Κι αν δε ήταν, ας είναι καλά το google. Προτού πάω εκεί, προσπαθούσα να φανταστώ πώς θα έμοιαζε εσωτερικά, τι είδους κατηγορίες θα υπήρχαν και τι συναισθήματα θα μου δημιουργούνταν με το που θα έμπαινα μέσα και η αλήθεια είναι πως μια κάποια αμηχανία μου δημιουργήθηκε (έκπληξη ναι!). Αρχικά σκεφτόμουν αν θα ήταν καλύτερα να πάω με παρέα κι είχα προτείνει και σ’ έναν φίλο μου, ώστε να μην ήμουν μόνη και να μοιραζόμασταν έτσι και την προσοχή που φανταζόμουν πως θα τραβούσα. Μόνο και μόνο που το είχα προτείνει όμως σε κάποιον, αυτό αφαίρεσε ένα βάρος από την ιδέα του «επισκέπτομαι ένα sex shop», γι’ αυτό και εν τέλει αποφάσισα να πάω μόνη μου χωρίς «μαξιλαράκια και περισπασμούς», διότι ήμουν σίγουρη πως η πραγματικότητα θα ήταν πολύ πιο οκ από το πώς το ζούσα στο μυαλό μου. Φυσικά όμως αν κάποιος νιώθει περισσότερο άνετα να πάει μ’ έναν φίλο/φίλη ή και τον/η σύντροφό του, τότε by all means αυτό να κάνει, διότι περιττό να πω πως δεν υπάρχει σωστό και λάθος σ’ αυτό.
Ξέρετε, λόγω της φύσης του καταστήματος, πολλές φορές οι άνθρωποι φανταζόμαστε διάφορα, τα οποία δεν ταυτίζονται και πολύ με την πραγματικότητα. Αυτό που εννοώ είναι πως όταν έχουμε μπροστά μας μια κλειστή πόρτα και δεν ξέρουμε τι ακριβώς υπάρχει από πίσω δημιουργείται αυτό το μυστήριο γύρω της, η περιέργεια να κοιτάξουμε από την κλειδαρότρυπα για να μάθουμε τι κρύβει, αλλά παράλληλα τρέχουμε σενάρια στο μυαλό μας για το τι μπορεί αυτό να είναι, σενάρια αγρίων ως επί το πλείστον που απέχουν από την αλήθεια. Η κλειστή αυτή πόρτα λοιπόν, αντιπροσωπεύει το sex shop. Στην ιδέα να κοιτάξουμε από την κλειδαρότρυπα και να φανταστούμε τι κρύβει κάνουμε εικόνες στις οποίες τα φανταζόμαστε πιο σκοτεινά, μικρά και κρυμμένα, μέρη που μοιάζουν σαν να τα έχουμε ταυτίσει με κάτι το απαγορευμένο, το ενοχικό, το αισχρό, το έξαλλο και το ζωώδες αφού φυσικά τα έχουμε συσχετίσει ως έναν βαθμό και με τη βιομηχανία του πορνό. Τίποτα απ’ αυτά όμως δεν ισχύει. Μπαίνοντας στον χώρο, διαπίστωσα πως αυτός ήταν ένας τεράστιος, ανοιχτός, φωτεινός χώρος βαμμένος με έντονα χαρούμενα χρώματα που έμοιαζε πολύ φιλικός κι ευπρόσδεκτος. Άρα παρατήρηση πρώτη είναι πως ένιωσα πολύ καλύτερα απ’ ότι περίμενα.
Βέβαια σ’ αυτό βοήθησε αφάνταστα και το ότι ο υπεύθυνος ήταν πάρα πολύ ανοικτός, άνετος, ακομπλεξάριστος και μου είπε από την πρώτη στιγμή πως δεν υπάρχει κανένας λόγος να νιώθω αμήχανα, άβολα ή να ντρέπομαι που βρίσκομαι εκεί. Θα μου πει κάποιος «ήθελες τον πωλητή να στο πει; Ή φυσικά και θα σου πει αυτό, πελάτης είσαι, να πουλήσει θέλει». Κι όμως, βοήθησε, γιατί το ότι το είπε ήταν λες και μοιραστήκαμε ανοιχτά ένα κοινό μυστικό (που με θέλει εμένα να βρίσκομαι εκεί δηλώνοντας με την παρουσία μου πως ενδιαφέρομαι για τον έρωτα και την προσωπική μου ζωή) και με βοήθησε να το αποβάλω ακόμη περισσότερο. Το γεγονός μάλιστα πως τα λόγια του ταυτίζονταν με την έκφραση του προσώπου του και τη στάση τους σώματός του, μ’ έκαναν να πιστέψω πως εννοούσε όσα έλεγε και πως όντως ο σκοπός του ήταν να με κάνει να αισθανθώ άνετα στον χώρο κι όχι απλώς να μου πουλήσει κάτι. Αυτό μας φέρνει σ’ ένα πρώτο τιπ. Το αυτονόητο είναι πως άτομα που εργάζονται εκεί είναι πολύ cool με τη δουλειά τους, με τα θέματα γύρω από τον έρωτα, τα βοηθήματα, τα παιχνίδια και ό,τι άλλο μπορεί να θέλει κάποιος να αγοράσει που θα βελτιώσει την ερωτική του ζωή. Αν όμως μπαίνοντας κάποιος σ’ ένα sex shop και μιλώντας με τον/την υπεύθυνο/η λάβει παράξενα vibes από μέρους του που τον κάνουν να μην αισθάνεται άνετα με οποιοδήποτε τρόπο εξαιτίας της συμπεριφοράς του, τότε είναι απόλυτα αποδεκτό να φύγει και να επισκεφτεί ένα άλλο. Και δε χρειάζεται να δικαιολογηθεί ή να εξηγήσει σε κάποιον το οτιδήποτε.
Τώρα, σχετικά με τον χώρο και τα προϊόντα. Είχα αναφέρει στον υπεύθυνο πως ήταν η πρώτη φορά που επισκεπτόμουν live ένα τέτοιο κατάστημα και μου πρότεινε αν ήθελα να με ξεναγήσει στον χώρο ώστε να μου δείξει τις κατηγορίες που υπάρχουν, κάτι που φυσικά δέχτηκα. Είχα πει από πριν βέβαια πως θα του ζητούσα να το κάνει, οπότε το ότι το πρότεινε με διευκόλυνε και με χαροποίησε. Άρα ερχόμαστε σ’ ακόμη ένα τιπ. Ακόμη κι αν δεν το προτείνει ο πωλητής, δεν πρέπει κάποιος να διστάσει να ζητήσει την καθοδήγησή του υπεύθυνου αν είναι κάτι που επιθυμεί, αφού του γλιτώνει χρόνο και άσκοπη περιπλάνηση.
Ο χώρος λοιπόν ήταν χωρισμένος σε τμήματα ανά κατηγορία των προϊόντων. Υπήρχε ένα τμήμα με τα πιο «αθώα» όπως διάφορα εσώρουχα, γυναικεία και αντρικά, μάσκες, ρούχα για μεταμφιέσεις, φτερά, αντικείμενα για bachelor και δερμάτινα. Στον ίδιο περίπου χώρο υπήρχαν τα βασικά -όπως τα ονόμασε- όπως προφυλακτικά, πόσιμα αφροδισιακά ενισχυτικά, επιμηκυντές, χάπια και κρέμες για επιμήκυνση, έλαια για μασάζ, αρωματικά κεριά. Οι δονητές και τα ρεαλιστικά ομοιώματα πέους καταλάμβαναν το μεγαλύτερο μέρος τους καταστήματος. Ήταν όμως χωρισμένοι και πάλι σε τμήματα.
Στους καθαρά γυναικείους με εστίαση στην κλειτοριδική διέγερση, στους ενδοκολπικούς ή στον συνδυασμό και των δύο με του πιο γνωστούς ονομαζόμενους «bunny vibrators», στους διπλούς ατομικούς ή διπλούς για ζευγάρια. Τα ρεαλιστικά ομοιώματα πέους έρχονταν πάλι σε μια γκάμα από μεγέθη και χρώματα, δυνατότητα δόνησης ή όχι, δυνατότητα χρήσης μόνο δια χειρός ή και σ’ άλλα μέρη του σπιτιού, αλλά και ποικιλία από υφές, από πολύ μαλακά έως πολύ σκληρά, καλύπτοντας ευρέως τις προτιμήσεις του κοινού. Υπήρχαν ακόμα και βαθμίδες στην ρεαλιστικότητα των ομοιωμάτων, κάτι που ανέβαζε φυσικά και το κόστος. Η κατηγορία των «50 shades of grey» δηλαδή μαστίγια, αλυσίδες, εξοπλισμός δεσίματος και φίμωσης, πρωκτικά εργαλεία, χειροπέδες λαιμού-χεριών-ποδιών, κλιπς για ρόγες, κ.ο.κ βρίσκονταν σε έκθεση σε ξεχωριστό τμήμα και καταλάμβαναν το υπόλοιπο μισό του καταστήματος (μετά τους δονητές και τα ομοιώματα πέους).
Να αναφέρω εδώ πως είχα επισκεφτεί και προηγουμένως διαδικτυακά καταστήματα, όπως μπορώ να υποθέσω οι περισσότεροι από εμάς, αλλά νομίζω θα συμφωνήσουμε πως σίγουρα το να κοιτάς και να αγοράζεις κάτι online διαφέρει παρασάγγας από το να πηγαίνεις δια ζώσης. Η αλήθεια είναι πως δεν ήμουν ποτέ ιδιαίτερα φαν του online γενικότερα. Ήμουν πάντα της άποψης πως αν δε δεις αυτό που θα αγοράσεις, αν δεν το δοκιμάσεις, να το πάρεις στα χέρια σου, να το επεξεργαστείς, να δεις το υλικό του, να αντιληφθείς το σχέδιο και το μέγεθός του, δεν μπορείς να το αφομοιώσεις 100%. Πόσο μάλλον όταν αυτό το κάτι είναι ένα ιδιαίτερο και προσωπικό ερωτικό αντικείμενο. Μάλιστα αυτό είχε συμβεί και κατά την επίσκεψή μου εκεί. Είχε έρθει ένας πελάτης και ζήτησε να δει ένα προϊόν, το όποιο είχε εντοπίσει διαδικτυακά. Όταν το πήρε στα χέρια του και το επεξεργάστηκε, διαπίστωσε πως δεν ήταν κατάλληλο γι’ αυτόν, λέγοντας στον υπεύθυνο πως από το οnline κατάστημα δεν είχε αντιληφθεί σωστά το μέγεθός του.
Κι όντως, κι από προσωπικής εμπειρίας μπορώ να διαβεβαιώσω πως ανεβαίνει επίπεδα η όλη διαδικασία αν βρίσκεσαι εκεί. Αφού έχεις τη δυνατότητα να μελετήσεις σε περισσότερο χρόνο τα προϊόντα, να δεις μπροστά σου όλη την ποικιλία που υπάρχει, να τα ψηλαφίσεις, να αισθανθείς το υλικό τους από τα δείγματα που υπάρχουν διαθέσιμα εκεί και να αποφανθείς αν σου κάνει ή όχι. Το ότι μπορείς και να ζητήσεις ανοιχτά τη συμβουλή του υπεύθυνου και να λύσεις άμεσα οποιεσδήποτε απορίες σού δημιουργηθούν είναι στα πολύ plus. Διότι όπως κι αν το κάνουμε, κανένα σώμα δεν έχει άλλο όμοιό του στον πλανήτη κι ο καθένας μας έχει διαφορετική ανατομία, ερωτικές ανάγκες και επιθυμίες που μόνο αν συζητηθούν ανοιχτά με κάποιον που κατέχει το αντικείμενο θα βοηθηθούμε ώστε να πάρουμε κάτι που θα μας δώσει την μέγιστη απόλαυση, την οποία δικαιούμαστε και αξίζουμε.
Προσωπικά, ο υπεύθυνος με έκανε να αισθανθώ περισσότερο εντάξει να μιλήσω για τις δικές μου ανάγκες όταν άρχισε κι ο ίδιος να κάνει αναφορά σε δικά του προσωπικά παραδείγματα κι εμπειρίες που αφορούσαν εκείνον και τη σύντροφό του. Το τι ταιριάζει σ’ αυτόν και στην γυναίκα του (για να με βοηθήσει κι εμένα ως γυναίκα να σχηματίσω μια ιδέα για κάθε τι που μου έδειχνε), και τι είδους λιπαντικά χρησιμοποιούν για κάθε σκοπό, δείχνοντας μου έτσι με τον τρόπο του πως είναι κάτι απόλυτα φυσιολογικό, κι ενθαρρύνοντάς με κι εμένα να κάνω το ίδιο. Στην αρχή δίστασα λίγο. Αλλά μετά έκανα την εξής σκέψη. Όπως όταν πας σ’ ένα κατάστημα ρούχων κι απλώς ψάχνεις στα τυφλά, οι πιθανότητες να βρεις το καλύτερο για σένα μειώνονται, αφού δε θα ξέρεις πού να κοιτάξεις, έτσι κι εδώ. Αν αντίθετα όμως, ενημερώσεις τον πωλητή τι ακριβώς χρειάζεσαι, για ποιο σκοπό θέλεις το ένδυμα, τι σ’ αρέσει, τι δε σ’ αρέσει, τι χρώματα σου ταιριάζουν, ώστε με τη σειρά του να σου προτείνει το καταλληλότερο για σένα, αυξάνεις και κατά πολύ τις πιθανότητές να φορέσεις κάτι που θα το χαρείς στο μέγιστο και στο οποίο θα λάμπεις. Ακριβώς το ίδιο ισχύει κι όταν πάμε σ’ ένα sex shop, όπου αντίστοιχο της χαράς και της λάμψης είναι η βελτιστοποίηση της προσωπικής μας ερωτικής ευχαρίστησης.
Κι όσον αφορά τις όποιες ερωτήσεις έχουμε (όπως η ακριβής χρήση ενός προϊόντος, το υλικό από το οποίο είναι κατασκευασμένος ένας δονητής για παράδειγμα και κατά πόσο αυτό είναι ακίνδυνο για το σώμα μας από πλευράς αλλεργιών και προβλημάτων, τι είδους λιπαντικά είναι καλά να χρησιμοποιούνται και τι να αποφεύγεται, πώς συστήνεται να πλένεται ένα παιχνίδι κτλ), δεν πρέπει να σκεφτόμαστε πως κάνοντάς τες φαινόμαστε άσχετοι, πρωτάρηδες ή ό,τι άλλο νομίζουμε πως φαινόμαστε ή πως θα σκεφτεί ο άλλος. Κάνοντας ερωτήσεις σημαίνει πως ενδιαφερόμαστε αρκετά για το σώμα μας ώστε να πάρουμε κάτι καλό και κατάλληλο για κάθε περίσταση κι ανάγκη. Εξάλλου, όπως και μ’ άλλα προϊόντα που διαρκώς βελτιώνονται, εξελίσσονται, βγαίνουν καινούργια κτλ, έτσι γίνεται και σ’ αυτήν την περίπτωση. Άρα δεν είναι δυνατό να είσαι απόλυτα και διαρκώς ενημερωμένος για όλα. Ούτε καν ο ίδιος ο υπεύθυνος δεν είναι, αφού ρωτώντας τον κατά πόσο γνωρίζει καλά όλα τα προϊόντα, μου απάντησε όχι. Πολλές φορές κι ο ίδιος χρειάστηκε να ανατρέξει στην ιστοσελίδα της αντιπροσωπίας ώστε να βρει περισσότερες λεπτομέρειες για κάτι που τον ρώτησε πελάτης. Άρα ας το αποβάλουμε κι αυτό από επάνω μας.
Προτού αποχωρήσω, ρώτησα τον υπεύθυνο αν ήταν εντάξει να του θέσω μερικές ερωτήσεις ώστε να μπορώ να μεταφέρω και τη δική του καθημερινή εμπειρία. Απαντώντας, μου ανέφερε πως πάει συχνά κόσμος εκεί, κάθε ηλικίας, ακόμη κι αν είναι απλώς για να χαζέψει, να περιεργαστεί τον χώρο, να εξερευνήσει νέα προϊόντα που έρχονται. Μεγαλύτερη απήχηση στην ηλικιακή ομάδα των 20-30 έχει η κατηγορία των πιο φετιχιστικών προϊόντων, βλ. «50 shades of grey», κάτι που δείχνει την πιο απελευθερωμένη τάση της νέας γενιάς και της αρέσκειας να δοκιμάζονται και να πειραματίζονται στην ερωτική τους ζωή, ώστε να την κάνουν πιο ενδιαφέρουσα, ενώ οι 30-35 κι άνω συνήθως περιορίζονται στους δονητές, τα ομοιώματα, τα εσώρουχα κτλ. Σχετικά με την αμηχανία μού ανέφερε πως κατά την άποψή του υπάρχουν 3 κατηγορίες πελατών. Αυτοί που στο πρόσωπό τους διαγράφεται η αμηχανία με το που μπαίνουν στο χώρο αλλά μέχρι να φύγουν φεύγει κι αυτή μαζί, αυτοί που δεν τους ενοχλεί καθόλου και εκείνοι που όσο άνετα κι αν προσπαθήσει να τους κάνει να αισθανθούν τους λούζει κρύος ιδρώτας από την πρώτη στιγμή μέχρι την ώρα που θα αποχωρήσουν. Και ο 3 κατηγορίες όμως είναι απόλυτα αποδεκτές και καθόλου κατακριτέες, όπως νιώθει ο καθένας άλλωστε.
Κάτι άλλο που μου είπε -με θετικότατη χροιά φυσικά που έδειχνε ικανοποίηση και ευχαρίστηση κι από μέρους του για το πώς εξελίσσεται και συμπεριφέρεται πλέον ο κόσμος- αλλά με έκανε να συνειδητοποιήσω πώς τρυπώνουν ύπουλα σε κουβέντες τα βαθιά ριζωμένα στερεότυπα και οι ιδέες γύρω από τη γυναικεία σεξουαλικότητα είναι πως πολλές γυναίκες πηγαίνουν εκεί (surprise No.1 (;) λες και τα sex shops είναι φτιαγμένα μόνο για άντρες) ακόμη και μόνες χωρίς αυτό να σημαίνει πως είναι μόνες ερωτικά (surprise No. 2 (;) ότι μια γυναίκα που πηγαίνει μόνη κι αγοράζει ένα δονητή σημαίνει πως είναι κατ’ ανάγκη μόνη, ενώ κάλλιστα ένας δονητής μπορεί να χρησιμοποιηθεί σ’ ένα παιχνίδι μεταξύ συντρόφων).
Φεύγοντας από το sex shop, προσωπικά ένιωθα πολύ καλύτερα συγκριτικά με τις αρχικές σκέψεις αλλά και το πώς ήμουν όταν μπήκα. Νομίζω ο καλύτερος τρόπος να περιγράψω το συναίσθημα είναι να πως πως ένιωσα ανακούφιση και έκανα μια εσωτερική ερώτηση «Τι; Αυτό ήταν; Μόνο;». Τώρα για όσους αναρωτιούνται αν αγόρασα κάτι θα πω μια από τις ατάκες της λατρεμένης μου Ζούμπης από το Παρά Πέντε. «Ντιπ χαζό είσαι παιδάκι μου;» . Φυσικά και πήρα.
Συντάκτης: Άννα Μετόχη
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
