Ένα βλέμμα, μια κουβέντα ή μια κίνηση που ξεπερνάει τα όρια της ανοχής σου είναι αρκετά για να σε βγάλουν έξω από τα ρούχα σου. Απογοητεύεσαι, εκνευρίζεσαι, θυμώνεις. Θέλεις να εκφράσεις στον φίλο σου, στον σύντροφό σου, στην οικογένειά σου συναισθήματα που έχουν δημιουργηθεί και συσσωρευτεί μέσα σου εξαιτίας των πράξεών τους. Ενοχλήσεις της στιγμής που σε έφεραν σε δύσκολη θέση. Χωρίς να το πολυσκεφτείς ανοίγεις το στόμα σου —ή επιλέγεις να σιωπήσεις, υπάρχει κι αυτή η πιθανότητα και είναι μεγάλη— και πικραίνεις τις καρδιές των ανθρώπων αγαπάς. Μεγάλο φάουλ. Πάμε, λοιπόν, να δούμε τις πιο συχνές και άτοπες αντιδράσεις κάθε που κάτι ή κάποιος μας ενοχλεί.
1. «Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου, μήπως πρέπει να σταματήσω να κάνω στους άλλους ό,τι δε μου αρέσει να μου κάνουν;»
Δε σου αρέσει να σε στήνουν στα ραντεβού ή όταν σε ακυρώνουν τη τελευταία στιγμή. Σου τη σπάει όταν δεν υπολογίζουν τη γνώμη σου και προσκαλούν στη παρέα σου όποιο άτομο βρουν εύκαιρο. Σιχαίνεσαι την ειρωνεία. Απλά και μη συχνά ή σπάνια παραδείγματα που απαρτίζουν την καθημερινότητά σου και μπορούν να ξυπνήσουν τον μικρό, αλλά θαυματουργό, διαβολάκι εντός σου. Κι εσύ, όμως, πείσμα. Αντί να πεις ξεκάθαρα αυτό που σε τσιγκλάει, ξεκινάς τ’ αντίποινα και νομίζεις πως θα βρεις και το δίκιο σου. Ελπίζεις πως καθρεφτίζοντας συμπεριφορές, οι άνθρωποι γύρω σου θα αντιληφθούν το λάθος τους και θα αλλάξουν. Από την άλλη, ποιος σου είπε πως όλοι ενοχλούμαστε με τα ίδια πράγματα; Παρ’ το αλλιώς, γιατί το μόνο που θα καταφέρεις είναι να εκνευριστείς περισσότερο.
2. Μαζεύεις και μαζεύεις, επόμενο είναι να ξεσπάσεις!
Παρατηρείς συμπεριφορές. Ενοχλείσαι. Παρ’ όλα αυτά επιλέγεις να καταπιείς οτιδήποτε σε έχει δυσαρεστήσει. Συσσωρεύεις τις πατάτες που διαπράττουν οι άνθρωποί σου. Έχεις μοιράσει κίτρινες κάρτες. Κάνεις λιγάκι ακόμη υπομονή. Κόκκινη κάρτα και σφυρίζεις για ένα τέλος, γιατί ξεπέρασες τα όριά σου. Εκφράζεσαι με τον πιο λάθος τρόπο. Όμως το παιχνίδι δεν έχει λήξει εδώ. Ψάχνοντας να βρεις το δίκιο συνειδητοποιείς πως από θύμα έχεις καταλήξει θύτης. «Γιατί φέρεσαι έτσι;», σου λένε- απορούν οι άνθρωποι. Τόσες μέρες όλα έδειχναν να βαίνουν καλώς, τι σε έπιασε ξαφνικά κι οδύρεσαι; Αφού κάτι σου κάθισε στραβά, γιατί δε μιλούσες τόσες μέρες; Στο τέλος, θα δεις, θα βγουν κι από πάνω. Να μιλάτε παιδιά, μη συσσωρεύετε πράγματα γιατί μετατρέπονται σε θυμό. Κι ο θυμός σε συνδυασμό με την παρόρμηση δεν είναι καλός σύμβουλος.
3. Τα πισώπλατα
«Τι έχεις;» σε ρωτάει, «τίποτα δεν έχω» θ’ απαντήσεις εσύ. Γελάει και το παρδαλό κατσίκι. Να το ξέρεις. Καταλαβαίνω ότι μπορεί τη δεδομένη στιγμή να έχεις ενοχληθεί τόσο που να μη θέλεις να το συζητήσεις προτού καλμάρουν τα νεύρα σου γιατί δε θα έχει καλή κατάληξη το πράγμα. Θέλεις να κλειστείς στο καβούκι σου. Θέλεις να κάνεις την αυτοκριτική σου και μόλις με το καλό ηρεμήσεις θα πας και θα πεις τι ακριβώς σε πείραξε τόσο πολύ που σε έκανε να μη θέλεις ν’ αντικρίσεις τον συνομιλητή σου. Θα το συζητήσετε εκτενώς και θα βρείτε μια άκρη. Θα κάνετε ριστάρτ στη στιγμή και θα συνεχίσετε την ημέρα σας. Αν όμως αντί αυτού προτιμήσεις να πας να μιλήσεις για το πρόβλημά σου σε τρίτους, κακό του κεφαλιού σου. Αρχικά, κανέναν δεν ενδιαφέρουν οι διαφορές σας πέρα από εσάς τους δυο. Κατά δεύτερον, θα κατηγορήσεις πιθανώς άδικα σε πρόσωπα τρίτα έναν άνθρωπο που δε γνωρίζει καν το αντίκτυπο των πράξεών του στον ψυχικό κόσμο σου. Και δε θέλω να ξεχνάς, καλοθελητές υπάρχουν πολλοί εκεί έξω. Στο τέλος, το μόνο που θα καταφέρεις θα είναι να πληγωθείτε και οι δύο.
4. Ξεσπάσματα δίχως τέλος
Πολλές φορές πάνω στα νεύρα και στον θυμό μας ξεφεύγουμε. Στην προσπάθειά μας να επισκιάσουμε την ύπαρξη του συνομιλητή μας οι τόνοι ανεβαίνουν. Φωνές, ειρωνεία, ένα μπαλάκι ευθυνών που αλλάζει διαρκώς χέρι, βαραίνοντας κατά πολύ τον έχων. Κατηγορούμε τη φίλη μας για αδιαφορία διότι τελευταία έχει χαθεί, τον σύντροφό μας για ανευθυνότητα επειδή ξέχασε να πληρώσει τον λογαριασμό του ίντερνετ, ειρωνευόμαστε τον συνεργάτη μας γιατί παρέλειψε μια εντολή μας, μιλάμε απότομα στο παιδί μας. Μπορεί ο λόγος να είναι βάσιμος κι άκρως σημαντικός, η στάση όμως που διατηρούμε αφαιρεί κάθε δίκιο που μπορεί μέχρι πρότινος να είχαμε. Ας μην παραλογιζόμαστε, λοιπόν. Όλα μπορούν να λυθούν. Απλώς χρειάζονται τρόπο. Και λιγάκι αυτοκριτική.
5. Δεν αντιδρούμε καθόλου
Κάτι μας ενοχλεί. Μας τρώει τα σωθικά. Παρ’ όλα αυτά επιλέγουμε να τ’ αγνοούμε. Όσες φορές κι αν η πράξη επαναληφθεί, όσο κι αν μας επηρεάζει, εμείς το αγνοούμε. Δε θα μιλήσουμε γι’ αυτό ακόμη κι αν η ύπαρξή του είναι εμφανής. Όχι, να με συγχωρείς, δε συμφωνώ. Δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να ταλαιπωρείσαι. Βαλ’ το καλά στο μυαλό σου.
Όλοι κατά καιρούς έχουμε πέσει σε παρόμοιες τακτικές. Ας μην ξεχνάμε πως είμαστε άνθρωποι. Είναι επόμενο κι απολύτως φυσικό να σφάλουμε. Το σημαντικό είναι να αναγνωρίζουμε τα λάθη μας και να βελτιωνόμαστε μέσω αυτών. Η πιο συχνή αιτία διάλυσης των ανθρωπίνων σχέσεων δεν είναι το γεγονός πως έπραξαν κάτι κακό. Η πιο συχνή αιτία διάλυσης των ανθρωπίνων σχέσεων είναι όλα εκείνα που έπραξαν, που πιθανώς δυσαρέστησαν, που δεν εξέφρασαν τη στιγμή που έπρεπε. Ακόμη κι εκείνα που εξέφρασαν με τον τελείως λάθος τρόπο την πιο κατάλληλη ή ακατάλληλη στιγμή.
Συντάκτης: Λαμπρινή Νταβέλη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
