Το τέλος μιας σχέσης δεν ορίζεται από τη στιγμή που οι δύο αποφασίζουν να τη λήξουν, γι’ αυτό και δεν μπορεί να είναι κάτι το αντικειμενικό. Το τέλος της σχέσης σηματοδοτείται από τη στιγμή που ο καθένας πάψει να παλεύει με την εικόνα και την ανάμνηση του άλλου, όταν καταφέρει να ξεπεράσει ουσιαστικά, τον χωρισμό. Γι’ αυτό και ο χωρισμός είναι υποκειμενικός, γιατί ο καθένας καταφέρνει να χωρίσει από τον άλλο σε δικό του χρόνο και ανεξάρτητα από το αν βρίσκονται πια ή όχι.
Συμβουλές για να ξεπεράσεις τον χωρισμό δεν υπάρχουν. Βοηθήματα ναι, λέγονται φίλοι, αλλά και πάλι δεν αποτελούν λύση. Στέκονται δίπλα σου σαν προσωρινό παυσίπονο που η κατάχρησή του έχει ως αποτέλεσμα την αφομοίωσή του από τον οργανισμό κι επιβράδυνση της ίασης. Το πόσο καιρό θα σου πάρει να ξεπεράσεις τον χωρισμό σου, δεν εξαρτάται από κανέναν, ούτε καν από σένα κι ας λένε πως είναι στο χέρι μας.
Έχοντας βιώσει οδυνηρούς χωρισμούς, ξέρεις πόσο δύσκολο είναι να πας παρακάτω. Ακόμη κι αν το παρακάτω αναφέρεται στο επόμενο στενό για να πάρεις καφέ. Σώμα, μυαλό και διάθεση σ’ εγκαταλείπουν και μόνος σύμμαχός σου είναι δυο φράσεις λογικής που καθόλου δεν κατανοείς μα σε προτρέπουν να συνεχίσεις να ζεις όπως πριν. Κι ας μην μπορείς να κοιμηθείς τα βράδια κι ας μιλάς με δυσκολία κι ας κλαις κάτω από τα γυαλιά ηλίου πηγαίνοντας για τη δουλειά ως μια δραματική κι απαραίτητη για την ίαση εκδοχή σου. Ξεκινάς από την αρχή να μαθαίνεις τον εαυτό σου, του βάζεις όρια, τον φροντίζεις και τον παραμελείς, του επιβάλεις να σταματήσει να σκέφτεται μας σαν κακός δάσκαλος, δεν του δείχνεις τον τρόπο γιατί ούτε κι εσύ τον γνωρίζεις.
Κι αφού περάσουν οι πρώτες δύσκολες εβδομάδες ή και μήνες, αρχίζεις κάποια στιγμή να μπορείς να αναπνέεις. Αρχίζεις να ξυπνάς και να συνειδητοποιείς πως η ζωή σου συνεχίζεται κι ας νόμιζες πως είχες πατήσει παύση. Αρχίζεις να πηγαίνεις βόλτες, όχι για να γεμίσεις τις ώρες σου αλλά γιατί πράγματι βρίσκεις κάποιο ενδιαφέρον μέσα σου μετά από αυτές. Αρχίζεις να συνειδητοποιείς πως χώρισες και πως το να περιμένεις κάθε βράδυ το τηλέφωνο να χτυπήσει, δεν είναι πια ένα ενδιαφέρον χόμπι μα ένας ανούσιος ψυχαναγκασμός που σε φθείρει. Και κάπως έτσι αντιλαμβάνεσαι τα πρώτα σημάδια που δείχνουν ότι προχώρησες, παίρνεις και πάλι τα πάνω σου ενώ ξυπνάς από τον λήθαργο του χωρισμού σου.
Οι φόβοι σου μειώνονται και πια μπορείς να κοιμηθείς τα βράδια, ακόμη και να βγεις να διασκεδάσεις. Ανοίγεις και πάλι το ραδιόφωνο, χωρίς να τρέμεις μην ψυχοπλακωθείς στον κάθε στίχο που κάτι θα σκαλίσει μέσα σου. Μπορεί να δεις και καμιά ταινία κι ας πρωταγωνιστεί ζευγάρι- κι αυτά μέσα στη ζωή είναι, ζουν ανάμεσα μας και θα το αποδεχτούμε. Δε φοβάσαι να μείνεις μόνος, ούτε να γνωρίσεις νέα άτομα. Ο μόνος φόβος είναι ένας: μην ξανακυλήσεις. Γι’ αυτό κι αποφεύγεις οποιοδήποτε ερέθισμα θα μπορούσε να σε καταστρέψει συναισθηματικά υπενθυμίζοντάς σου το πρόσωπο που με τόσο κόπο κατάφερες να ξεπεράσεις.
Δεν πας στα μέρη που συχνάζατε, δεν έχει νόημα. Δεν κοιτάς φωτογραφίες σας κι αποφεύγεις να μαθαίνεις πώς προχωρά στη ζωή του. Δεν είναι πως δε νοιάζεσαι, θέλεις να είναι καλά αλλά μακριά σου. Δε νιώθεις φθόνο ή θυμό, μόνο έναν πολύ έντονο φόβο: φόβο πως δε θα μπορέσεις να διαχειριστείς τον εαυτό σου στην περίπτωση που αρχίσει πάλι να ζητάει ό,τι έχασε. Γι’ αυτό κι αποφεύγεις οτιδήποτε μπορεί να ενοχλήσει κάποιο σημείο του μυαλού σου που ακόμη δεν έχει μπει στη θέση του. Γι’ αυτό και δε θέλεις να δεις το πρόσωπο που μετά βίας επέζησες μακριά του. Γι’ αυτό και πολλές φορές προσποιείσαι πως δεν καταλαβαίνεις πως κάτι το θυμίζει. Γιατί φοβάσαι εσένα, την αντίδραση και το συναισθηματικό σου πισωγύρισμα.
Κι ας αμφιβάλλουν οι άλλοι για το πόσο καλά είσαι μέσα σου πλέον. Κι ας νομίζουν πως δεν το έχεις ξεπεράσει. Δε σε νοιάζει να τους πείσεις, σε νοιάζει να διατηρήσεις την ηρεμία σου και να παραμείνεις στο στάδιο που βρίσκεσαι τώρα. Πάλεψες να φτάσεις σε αυτό και δε θα αφήσεις μικροαναφορές και τυχαίες ατυχείς συναντήσεις να σε γυρίσουν στο σκοτάδι από το οποίο κατάφερες να βγεις. Κι ας λένε πως ακόμα πονάς, ξέρεις πως απλά προστατεύεσαι κι είσαι καλά με αυτό.
Συντάκτης: Ολίνα
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
