Ο έρωτας από την ξενέρα είναι ένα τσιγάρο δρόμος. Αυτό που τα χωρίζει είναι μια λεπτή κλωστή. Και ξέρεις, καμιά φορά δε χρειάζονται πολλά για να κοπεί αυτή η κλωστή. Λίγο η απώλεια του ενθουσιασμού, η απογοήτευση της προσδοκίας και μια κακιά στιγμή είναι αρκετά για να πάρεις το ψαλίδι και να την κόψεις μόνος σου, συχνά σε πολλά και πολύ μικρά κομματάκια. Ο έρωτας και η ξενέρα είναι σαν δίδυμα αδέρφια γεννημένα από διαφορετικούς γονείς. Και οι δύο γεννημένοι από συναισθήματα, αλλά ποτέ από τα ίδια. Γιατί δίδυμα λοιπόν; Γιατί στη συμπεριφορά τους μοιάζουν σαν δυο σταγόνες. Αντανάκλαση το ένα του άλλου. Όπως ο έρωτας πολλές φορές έρχεται απρόσκλητος από το πουθενά χωρίς να ρωτήσει, φέρνει τις ζωές μας τούμπα και χαρακτηρίζεται ως απόλυτος, έτσι ακριβώς και η ξενέρα. Χρειάζεται μόνο μία στιγμή για να μπει η τελεία κι όταν κάνει εμφάνιση δεν ανατρέπεται.
Οι άνθρωποι αναζητάμε απαντήσεις σε κάθε ερωτηματικό που ταλανίζει το μυαλό μας. Ερωτηματικά που μοιάζουν να ψάχνουν τόσο απεγνωσμένα απαντήσεις όσο κι ένας παίκτης μέσα σε ένα λαβύρινθο που σκοπός του είναι να βρει τον πύργο παρατήρησης. Το μονοπάτι δεξιά είναι άραγε καλύτερο από εκείνο στα αριστερά; Θα φτάσει πιο γρήγορα αν το ακολουθήσει; Μα κάνει το λάθος να αναρωτηθεί μόνο αφού βρεθεί στο σταυροδρόμι. Έτσι και οι άνθρωποι, πολλές φορές αναζητούν απαντήσεις όταν είναι σε μηδαμινή απόσταση, δηλαδή στην άμεση επαφή με το πρόβλημα. Δε θα ήταν όμως λίγο πιο βοηθητικό να κάνουν ένα δύο βηματάκια πίσω;
Καμία φορά το ξενέρωμα δεν είμαστε ικανοί να το αναγνωρίσουμε όταν βρεθούμε από κοντά με τον άλλον. Είναι στη φύση μας όταν είμαστε πρόσωπο με πρόσωπο και έτοιμοι να δούμε σημάδια, να μας δημιουργείται σύγχυση. Χρειαζόμαστε μεγαλύτερες εικόνες για να αναγνωρίσουμε μοτίβα. Όταν είσαι μαζί με κάποιον τα συναισθήματα -είτε αρνητικά είτε θετικά- περιπλέκονται και η κατάσταση μοιάζει όλο και πιο πολύ με λαβύρινθο γεμάτο καθρέφτες.
Στην επαφή από κοντά τα συναισθήματα συγκρούονται με τα γεγονότα. Μια μικρή κίνηση που θα σε ενοχλήσει μπορεί να βαφτιστεί ξενέρωμα ενώ ουσιαστικά είναι θυμός και μια εξίσου μικρή κίνηση που θα σε κάνει να χαμογελάσεις, μπορεί να σου δώσει το μήνυμα ότι τελικά μάλλον δεν ξενέρωσες, ενώ ουσιαστικά πρόκειται για μια αδιάφορη από μεριάς σου θετική αντίδραση. Από κοντά μπορείς να νιώσεις ενόχληση και δυσαρέσκεια εύκολα. Όπως και χαρά ή ενθουσιασμό που να θεωρηθεί λανθασμένα έρωτας. Η συζήτηση μπορεί να φέρει στην επιφάνεια ιστορίες που νόμιζες ότι είχαν ξεχαστεί -καλές ή κακές- και ο άνθρωπος που έχεις απέναντί σου τις είχε φυλαγμένες. Στις χρώσταγε και τώρα με το γάντι, παίρνει ένα δίσκο και στις σερβίρει μία προς μία. Και καταλήγεις μπροστά σε ένα γνώριμο πρόσωπο και ταυτόχρονα ένα άγνωστο άτομο.
Γι’ αυτό κάποιες φορές όταν το κουδούνι της ξενέρας ακουστεί, είναι σημαντικό να παίρνουμε απόσταση από τα γεγονότα. Όταν ανοίγουμε την πόρτα και την αποδεχόμαστε, είναι σαν να κλείνουμε επιτέλους την πόρτα σε ό,τι μας βασάνιζε. Είναι σημαντικό όμως να αναγνωρίσουμε αν ήταν αυτή που μας ενόχλησε. Η απόσταση βοηθάει να δεις τα πράγματα από μακριά πιο καθαρά. Πράγματα που παλαιότερα δεν είχαν το ίδιο βαθμό βαρύτητας, τώρα αποκτούν άλλη αξία. Οι συμπεριφορές σου, που πολλές φορές έντυνες με φτηνές δικαιολογίες για να τις πεις σε εσένα, είναι αυτές που ξαφνικά μένουν ανοιχτές προς παρατήρηση και σε αφήνουν να αντιληφθείς τι ακριβώς συμβαίνει.
Η απομάκρυνση λοιπόν από όλα σου δίνει την ευκαιρία να αναθεωρήσεις. Μπορείς να αντιληφθείς πιο εύκολα και να βιώσεις πιο ξεκάθαρα την απογοήτευση. Συνειδητοποιείς ότι η κλεψύδρα της αντίστροφης μέτρησης είναι πολύ πιο κοντά στο τέλος από ό,τι περίμενες, ή αντίστοιχα πως δε θες να στερέψει ακόμα. Η απόσταση σε βοηθά να αντιληφθείς αν αυτό που ένιωσες ήταν το κλικ του ξενερώματος ή όχι. Αν δεις ότι δε θέλεις καμία επιστροφή τότε μάλλον η απόφαση έχει ήδη παρθεί. Αν αντιλαμβάνεσαι ότι δε θέλεις να προσπαθήσεις άλλο να κοροϊδεύεις τον εαυτό σου -αλλά και το άλλο πρόσωπο- για κάτι που τελείωσε, τότε κράτα αυτήν τη συνειδητοποίηση και προχώρα μαζί της.
Γι’ αυτό χρειάζεται λίγος χρόνος καθαρά προσωπικός. Για να σκεφτείς και να τα βρεις με τον εαυτό σου. Για να ξεκαθαρίσεις τα θέλω σου, στα οποία ίσως να μη βρίσκεται πλέον αυτός ο άνθρωπος. Η απόσταση και ο χρόνος σε συμφιλιώνουν με την ιδέα και οι αποφάσεις παίρνονται πιο εύκολα. Κάποιες φορές είναι καλυτέρα να παίρνεις απόσταση για να ξενερώσεις και να μη γίνει από κοντά. Αποφεύγεις έτσι πιθανές δυσάρεστες καταστάσεις και κρατάς τις άλλοτε πιο γλυκές στιγμές.
Συντάκτης: Άντρη Χατζηγιάγκου
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Ρουσσάκη
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Ρουσσάκη
