Έχουν περάσει δυο-τρεις μερούλες, οπότε δικαιολογία δεν έχεις πια. Οκ, τον κλάψαμε τον μακαρίτη, πενθήσαμε τον αδικοχαμένο σου έρωτα, φάγαμε ό,τι είχε το ψυγείο και τα γειτονικά ψιλικατζίδικα, είδαμε όλες τις γλυκανάλατες ταινίες που υπάρχουν στην κατηγορία «ρομαντικές» και σιχτιρίσαμε την ουτοπία των πρωταγωνιστών, τα ήπιαμε και με τους κολλητούς, τους πρήξαμε τίμια και επάξια, ωραία. Τέλος, τώρα, δε νομίζεις;
Γιατί να ζορίζεσαι για κάτι που ακόμη μπορεί να γυρίσει;
Ήρθε η στιγμή να ξυπνήσεις, να σηκωθείς από το κρεβάτι και να ανασκουμπωθείς για τα καλά, δεν μπορώ να κάνω όλη τη βρωμοδουλειά μόνη μου. Ούτως ή άλλως το ξέραμε ότι θα φας χυλόπιτα, ήταν κάτι για το οποίο είχαμε προετοιμαστεί.
Άρα λοιπόν, τι μου στεναχωριέσαι; Όλα πάνε βάση σχεδίου, του σχεδίου που αν ακολούθησες πιστά, τότε ορθά έχεις φτάσει και σ’αυτό το σημείο. Δε θα σταματούσε να σε βλέπει φιλικά έτσι απλά. Το φύτεψες σαν ιδέα, αυτό έχει σημασία. Το έφερες στην επιφάνεια, όλα βαίνουν εξαιρετικά. Το επόμενο και φυσιολογικό στάδιο που οφείλεις τώρα να ρυθμίσεις είναι κάτι σαν το προσωπικό σου savoir vivre, αλλά επειδή είμαστε Ελλάδα και δε σκαμπάζουμε εμείς από Γαλλικές κοινοτυπίες, θα το πούμε έτσι απλά και παραδοσιακά «Δέκα εντολές».
Ακούγεται και πιο επίσημο, πιο βαρύ, άρα καταλαβαίνεις από τώρα ότι θα έχεις δέκα προσωπικούς νόμους που δεν πρέπει να παραβείς για κανένα λόγο, αν θέλεις να είσαι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού κι επισήμως, πια. Δέκα εντολές που ξεκινούν και τελειώνουν και πάλι σε σένα.
Αν δεν το βλέπεις φιλικά υπάρχει λύση!
Όλα τα δοκιμασμένα βήματα για να βγεις από το friendzone σε ένα μόνο βιβλίο!
