Ψάχνουμε το τέλειο post που οδηγεί σε σίγουρο DM

Τα προβλήματά μας, τα θέματα εκείνα που μας απασχολούν, τα μοιραζόμαστε με τους φίλους μας, του δικούς μας τους ανθρώπους. Εκεί ψάχνουμε τις συμβουλές, αναζητούμε την άποψή τους για να μας φέρουν στο πιάτο και τις λύσεις. Υπάρχει όμως και ο εικονικός κόσμος που έχει γίνει μέρος μας και οι εικονικοί μας φίλοι ως αναπόσπαστο πια κομμάτι μας υπάρχουν στις οθόνες μας. Αν σκεφτείς πόσο χρόνο σπαταλάς από τη μέρα να βλέπεις από τη κλειδαρότρυπα τις ζωές των άλλων όπως κι οι άλλοι τη δική σου τη ζωή, θα μαζέψεις κανένα οχτάωρο κανονικής εργασίας.

Έχεις σκεφτεί να ζητήσεις από κάποιον τελείως άγνωστο, μα που νομίζεις πως τον ξέρεις από τα ποσταρίσματά του, από τις επιτυχίες του και τις μεγάλες δηλώσεις στον τοίχο του, γνώμη ή και συζήτηση. Έχεις την εντύπωση πως θα σε βοηθήσει γιατί έχεις βγάλει από τη συνάρτηση το συναίσθημα κι εσύ αυτή τη φορά ψάχνεις μια ξεκάθαρη και ως έναν βαθμό ψυχρή συμβουλή. Κάτι που οι δικοί σου άνθρωποι δε θα σου δώσουν, θεωρείς, διότι δε θέλουν να σου πουν κάτι που δε θες να ακούσεις.

Κατά πόσο σε αντιπροσωπεύουν όμως αυτά που μοιράζεσαι στα social, πόσο ειλικρινής είναι η έκθεσή σου, πόσα από αυτά που γράφεις είναι κομμάτια της πραγματικής σου άποψης; Ή μήπως είναι περισσότερο αληθινό ό,τι λέγεται όταν κρύβεσαι πίσω από μια οθόνη- είτε μεγαλύτερη είτε μικρότερη, οπότε ξέρουμε καλύτερα τους ανθρώπους από τα προφίλ τους τα εικονικά; Άλλωστε, κάτι θα ξέρουν και οι εργοδοσίες που πριν προσλάβουν κάποιον ψαχουλεύουν λίγο το fb του. Όχι;

Σκρολάρεις λοιπόν κι εσύ και βλέπεις τα κοινά τα ενδιαφέροντα, πόσο εύκολη μοιάζει αυτή η επικοινωνία, ενώ παράλληλα πόσο ασφαλής και χωρίς δεσμεύσεις κι απαιτήσεις. Αυτό το ανάλαφρο σουσού έχει κατακλύσει λίγο τις ζωές μας και κάπου έχουμε ξεχάσει να δημιουργούμε πραγματικές σχέσεις κάνοντας πραγματικές συζητήσεις. Φτάνεις λοιπόν στο σημείο να εμπιστεύεσαι κάποιον που δεν έχεις γνωρίσει ποτέ κι από εκείνο το άτομο είναι που ζητάς συμβουλές, θεωρώντας πως σου έχει δώσει και το δικαίωμα να το κάνεις- ψευδαίσθηση που δημιουργεί η έκθεση που έχουμε στα σόσιαλ.

Μια αντίδραση σε μια ιστορία, μια απάντηση σε ένα ποστ και παίρνεις το θάρρος έτσι απλά. Θεωρείς πως είναι ο σωστός γιατί οι γενικές του απόψεις είναι ίδιες με τις δικές σου, βλέπεις τις επιτυχίες του, τις ευαισθησίες του, τα ακούσματά του και βρίσκεις ενδιαφέρον, οπότε η αλληλεπίδραση γίνεται ελκυστικότερη. Να η μεγάλη παγίδα λοιπόν, εδώ μπροστά στην οθόνη σου: κανένας δε διαφημίζει τις αποτυχίες του, τις μαύρες του σκέψεις, τις φοβίες του. Όλοι μας ζητάμε την αποδοχή και τα μπράβο και στον εικονικό κόσμο αυτό είναι τόσο μα τόσο εύκολο να το πετύχεις ποστάροντας τις λέξεις που ψάχνουν όλοι να ακούσουν.

Γι’ αυτό λοιπόν καλές οι επαφές και η ανταλλαγή απόψεων στα social μα μην περιμένεις όλο αυτό να είναι ντε και καλά κάτι αληθινό. Γιατί τα αληθινά που ζούμε είναι έξω από την οθόνη γιατί έξω είμαστε κι εμείς.  Την επόμενη φορά λοιπόν αναζήτησε τις συμβουλές σε εκείνους που θέλουν να σε βοηθήσουν και ξέρεις τι σκέφτονται ακόμη κι όταν αποσυνδεθούν. Γιατί εκείνοι είναι που δε θέλησαν να σου κρυφτούν, πάρουν δεν πάρουν το λάικ σου.