Υπάρχουν άνθρωποι που λειτουργούν υπό πίεση εξαιρετικά. Τους αρέσει να έχουν deadline και προθεσμίες, να τους τρέχουν ουσιαστικά, για να μπορούν να αποδώσουν περισσότερα και ταχύτερα, εν αντιθέσει με όσους πελαγώνουν υπό πίεση και δεν μπορούν να είναι ούτε δημιουργικοί αλλά ούτε και παραγωγικοί όταν την υφίστανται. Κι όταν λέμε πίεση, εννοούμε από ένα πρότζεκτ στη δουλειά μέχρι και το να έχεις μισή ώρα να δεις έναν πελάτη ή να κατεβάσεις μια ιδέα, ακόμη και το τι ώρα βάζεις ξυπνητήρι το πρωί.
Ως προς το κομμάτι των σχέσεων όμως, τα πράγματα είναι λιγάκι διαφορετικά. Απ’ όπου κι αν προέρχεται στις σχέσεις μας, μάς δημιουργεί πάντα ένα σφίξιμο, έναν προβληματισμό που ξεκινάει σαν μια μικρή ενόχληση, μέχρι που φτάνει στο να βλέπουμε κλήση από το συγκεκριμένο άτομο και να οδηγούμαστε αυτόματα στο αναποδογύρισμα του κινητού μας.
Δεν ξέρω γιατί οι άνθρωποι δεν κατανοούν ότι κάποιες συμπεριφορές τους είναι πιεστικές απέναντι σε κάποιους άλλους. Αν προσπαθήσω να βρω μια λογική, θα πω αρχικά πως δε γίνεται επί τούτου. Σε δεύτερο επίπεδο, πιθανόν και να ισχύει το «σε πιέζω για να μην πιεστώ». Όπως και να ‘χει, είτε νιώθεις την πίεση κάποιου ως μεμονωμένο περιστατικό, είτε επηρεάζεται η σκέψη σου από τις συγκυρίες της ζωής σου, είτε την αισθάνεσαι ως μόνιμη κατάσταση, νιώθεις την ανάγκη να κερδίσεις λίγο χρόνο.
Πρώτο βήμα. Ξεχνάς τις περιττές ευγένειες και ξεκινάς τις τυπικές κουβέντες. Οριοθετείσαι ξεκάθαρα και χωρίς περιθώριο αμφισβήτησης. Μέχρι εκεί μπορείς και το δηλώνεις. Χωρίς θυμό ή αυστηρότητα, μα ξεκάθαρα. Το να μην απαντάς σε κλήσεις και μηνύματα δεν είναι ό,τι πιο ώριμο για έναν ενήλικα, μπορώ να πω όμως ότι είναι ένας τρόπος που δείχνεις στον άλλον ότι το έδαφος δεν είναι πρόσφορο για επικοινωνία.
Μην κανονίζεις συναντήσεις, για να μη χρειαστεί να τις ακυρώσεις. Μην υπόσχεσαι και μη δίνεσαι, μην ανοίγεσαι παραπάνω συναισθηματικά εφόσον αυτό σε πιέζει. Κράτα αποστάσεις και χαμήλωσε τις θερμοκρασίες. Τα άτομα τα οποία σε πιέζουν, για να αντιληφθούν καμιά φορά αυτό που σε κάνουν να νιώθεις, είναι να καταλάβουν ότι δεν το δέχεσαι. Άλλωστε, όσο δίνεις σκοινί, ο άλλος είναι λογικό να το πάρει.
Ιδανικά βέβαια, καλό είναι οι άνθρωποι μέσα στις σχέσεις που χτίζουν να μη δημιουργούν καταστάσεις πίεσης για να έρθουν πιο κοντά κι αυτό να συμβαίνει κάπως πιο αυτόματα. Μπορεί εκ πρώτης να μοιάζει μια γλυκιά διεκδίκηση, που θα γίνει μια δυναμική επιθυμία μα θα καταλήξει ένα θολό τοπίο ορίων. Κι όσο ζορίζεσαι και ταυτόχρονα δεν αντιδράς, καταλήγεις να κάνεις πράγματα που δε σε εκφράζουν ή να πέφτεις σε τακτικές, όχι και τόσο ξεκάθαρες, με την ελπίδα να πάρει το μήνυμα, που στην τελική μπορεί και να έχει πάρει και να μη θέλει να το διαβάσει. Αντίστοιχες λογικές όμως, σπανίως έχουν happy end.
Μη φοβάσαι ότι αν μιλήσεις θα χάσεις τον άνθρωπο που σε πιέζει. Αν σε πιέζει και η σχέση σας βασίζεται σε αυτό, δεν είσαι κοντά του από επιλογή αλλά από φόβο ή ενοχή. Κι αυτά τα δύο ποτέ δεν είναι καλό οδηγός για να έρθουν δυο άνθρωποι κοντά. Ποτέ δεν ήταν και ποτέ δε θα γίνουν.
Συντάκτης: Αγγελική Μαλιόρα
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
