“Love is a punishment. We are punished for not not having being strong enough to remain alone.” Σε ελεύθερη μετάφραση, η παραπάνω φράση σου λέει πως ο έρωτας είναι και μια μορφή τιμωρίας. Τιμωρούμε τον εαυτό μας -και ταυτόχρονα τον σύντροφό μας επειδή δεν είμαστε αρκετά δυνατοί να μείνουμε μόνοι μας ένα χρονικό διάστημα της ζωής μας. Βέβαια, το να χρησιμοποιείς την αγάπη -καλύτερα τον έρωτα- σαν τιμωρία για σένα δεν είναι δίκαιο για το ατυχές θύμα της γοητείας σου που θα πέσει στα δίχτυα της και δε θα θέλει να ξεμπλεχτεί για κανένα λόγο.
Και ναι, είναι πολλοί εκείνοι που φοβούνται τη μοναξιά και προσπαθούν να γεμίσουν τα κενά τους σε αγκαλιές χωρίς αξία. Είναι πολλοί εκείνοι που προτιμούν να χρησιμοποιήσουν την παρουσία κάποιου που τους έδειξε ενδιαφέρον με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε να καλύψουν βιολογικά και συναισθηματικά κενά στη ζωή τους. Μέχρι εκεί. Διότι μέσα τους νικάει αυτό το ένστικτο της επιβίωσης του Εγώ, το οποίο ταυτόχρονα φθείρει χωρίς να το καταλάβουν ή ακόμα και ηθελημένα, το πραγματικό νόημα του έρωτα που μπορεί να υπάρξει ανάμεσα σε δύο υπάρξεις.
Ο φόβος της μοναξιάς, αν έρθει, τότε σίγουρα θα κάνει κουμάντο. Ταυτόχρονα, μένοντας σε σχέσεις που δε σου κάνουν καλό υπάρχει ο κίνδυνος στο τέλος της μέρας να νιώθεις πιο μόνος από ποτέ. Ο πιο δύσκολος δρόμος που θα περπατήσει κανείς στη ζωή του είναι εκείνος που θα περάσει πραγματικά μόνος. Θα βάλει σε προτεραιότητα τον εαυτό του, θα τον φροντίσει, θα τον ανακαλύψει και θα τον αγαπήσει. Φτάνοντας στο τέλος αυτού του δρόμου, όσο χρόνο κι αν πάρει, τότε μόνο θα είναι έτοιμος να αγαπήσει με νόημα έναν άλλον άνθρωπο καταλαβαίνοντας και τον λόγο της επιλογής του αυτής. Γιατί είναι σημαντικό να είναι επιλογή ο έρωτας.
Με το να μπλέκεις σε σχέσεις που φωνάζουν την ημερομηνία λήξης τους από μακριά, πέραν του ότι σίγουρα δε θα έχουν καλή κατάληξη και θα κλαίμε τους πρωταγωνιστές, το μόνο που θα πετύχεις είναι να κουκουλώσεις τα συναισθηματικά σου κενά τα οποία και θα βγάλεις ξανά στην επιφάνεια ακολουθώντας τον ίδιο φαύλο κύκλο και στην επόμενη σχέση. Γεγονός προδικασμένο δηλαδή. Αυτός είναι ο σκοπός σου;
Αν ο φόβος σου είναι η μοναξιά, είναι σημαντικό να μάθεις πως έχει υπάρξει βασικός παράγοντας για να βρει κανείς τη βάση και τις ισορροπίες στη ζωή του. Έρχεται εκείνη η στιγμή όπου μία στροφή προς τον εαυτό μας μάς βοηθάει να επεξεργαστούμε και να οργανώσουμε τις επιθυμίες μας, να καθορίσουμε τους στόχους μας κι έτσι να αποφασίζουμε μόνοι εμείς για τον εαυτό μας και την πορεία μας. Σε αυτό το σημείο η μοναξιά μάς βοηθά σαν μοχλός έτσι ώστε να ανακαλύψουμε τις κρυμμένες πτυχές μας κι ακόμη, να δημιουργήσουμε εκ νέου έναν βελτιωμένο άξονα.
Η αγάπη κι ο έρωτας δεν είναι αυτοτιμωρία. Η τουλάχιστον δε θα έπρεπε σε καμία περίπτωση να τα χρησιμοποιεί κάποιος γι’ αυτόν τον σκοπό. Η αγάπη είναι ένα αμοιβαίο συναισθηματικό πάρε δώσε, να μοιράζεις το μέσα σου χωρίς να φοβάσαι και να απολαμβάνεις συνάμα το μοίρασμα που σου προσφέρει η αντίπερα όχθη αβίαστα. Μπορεί η αγάπη να έχει διαφορετικό περιεχόμενο έκφρασης για τον καθένα αλλά έχει την ίδια δυναμική στη ζωή όλων μας.
Αν δε νιώθεις έτοιμος να αγαπήσεις και να αγαπηθείς, δεν πειράζει. Αν κάποιος σε αγαπάει και δεν είσαι έτοιμος να αφεθείς μην το πιέσεις ακόμη κι αν τρέφεις το κατιτίς για εκείνον. Η αγάπη βρίσκεται πάντα γύρω μας. Μπορεί καμιά φορά να την αγνοούμε ή να την αφήνουμε στην άκρη, μα ξέρει να περιμένει. Κι όταν είσαι έτοιμος, ξέρει να στα σκάσει με τον πιο ωραίο τρόπο.
Συντάκτης: Εμμανουέλα Μπερτάκη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
