10 post για να μην κάνεις στα social

Εδώ και πολλά χρόνια, τα social δε θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε πως έχουν γίνει η ζωή μας. Καθημερινά αναρτούμε δημοσιεύσεις στους λογαριασμούς μας, θέλοντας να επικοινωνήσουμε με τους διαδικτυακούς μας φίλους, να αστειευτούμε, να ενημερώσουμε για κάποιες καταστάσεις που ζούμε ή απλώς για να αυτοπροβληθούμε μέσα από αυτά. Και γιατί όχι άλλωστε. Τα social γι’ αυτό δημιουργήθηκαν στο φινάλε. Κάποιες φορές όμως, κάπου το χάνουμε και κάνουμε ποσταρίσματα που είτε δεν αφορούν κανέναν είτε κάνουν αυτόν που τα διαβάζει να ψάχνει να βρει τι θέλει να πει ο ποιητής. Μάταια όμως. Γιατί νόημα δε βγαίνει. Ας δούμε κάποια τέτοια ποσταρίσματα, που ίσως θα πρέπει να αποφεύγουμε να ανεβάζουμε.

1. Fake news

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που τους αρέσει να δημοσιεύουν ειδήσεις χωρίς να έχουν διασταυρώσει αν το περιεχόμενό τους είναι ουσιαστικό ή αληθές. Και ναι, να το κάνουν για να φανούν ψαγμένοι όμως εν τέλει καταλήγουν αφελείς. Συν του ότι μπορεί να γεννήσουν εντυπώσεις κι αντιδράσεις με κάτι που απλώς δε συνέβη.

2. Θεωρίες συνωμοσίας

Πάντα πίσω από τα γεγονότα είναι εκείνοι που ψάχνουν να βρουν τι είναι αυτό που δε μας λένε και τι στο βάθος μας ετοιμάζουν. Από το κρυφό σχέδιο που έχουν οι σκοτεινές δυνάμεις που θέλουν να μας βασιλέψουν μέχρι τους Νεφελίμ που προσπαθούν να μας αφανίσουν, πίσω από τα πάντα κρύβεται και μια θεωρία συνωμοσίας. Και φυσικά αυτή η θεωρία, πρέπει να δημοσιευτεί στα social. OK, guys, χαλαρώστε λίγο.

3. Φωτογραφίες από επισκέψεις μας σε κάποιο νοσοκομείο

Ναι, είναι θεμιτό να θέλουμε να ενημερώσουμε τους φίλους μας πως αντιμετωπίσαμε κάποιο πρόβλημα υγείας. Κι αφού πρέπει οπωσδήποτε να το κάνουμε, δεν μπορεί να γίνει με ένα απλό κείμενο; Γιατί θα πρέπει να δούμε εμείς οι υπόλοιποι μια φωτογραφία με τη σύριγγα στο χέρι ή ακόμα και την εγχειρισμένη σας παρανυχίδα; Ακόμη χειρότερα, θεωρείτε ότι γίνεστε καλοί φίλοι, γονείς, σύντροφοι, αν βγει ο άνθρωπος που περνάει το ζόρι του φάτσα φόρα στο ιντερνέτι;

4. Προσωπικές συζητήσεις σε δημόσια θέα

Και να που μέσω social, ανακαλύψαμε κάποιο φίλο που έχουμε χαθεί εδώ και χρόνια. Κι αρχίζουν όλες εκείνες οι ερωταποκρίσεις τύπου «πού είσαι, αν εργάζεσαι κάπου, αν παντρεύτηκες, τι κάνει βρε η Σοφούλα από το χωριό. Κι όλα αυτά στον τοίχο του χρήστη. Μήπως γι’ αυτή τη φάση, καλύτερα να χρησιμοποιήσουμε το messenger ας πούμε; Άλλωστε γι’ αυτόν τον λόγο φτιάχτηκε.

5. Κράξιμο σε πρώην

Κάτι αντιστρόφως ανάλογο με τις δημόσιες συζητήσεις, είναι και το να κράζουμε πρώην μας στα social. Αντί να στείλουμε ένα προσωπικό μήνυμα στο messenger που λέγαμε ή έστω κι ένα SMS, για να πούμε στο πρώην πρόσωπο πόσο μας πλήγωσε ή πόσο μας θύμωσε, του την πέφτουμε κανονικά κράζοντάς το δημόσια και καμιά φορά με το γάντι, αλλά είναι εμφανές τι θέλουμε να πούμε. Κι είτε ο αποδέκτης είναι ο Γιάννης που μας τα φόρεσε ή η Ευλαμπία που κομμάτιασε την ευαίσθητη καρδούλα μας, μαντέψτε. Ποτέ δεν πρόκειται να δει το κράξιμο. Άλλωστε το πιο πιθανό είναι να μην είναι καν φίλος μας στα social πια.

6. Δημόσιο φλερτ

Άλλη μια αντίστοιχη περίπτωση με την προηγούμενη. Έστω πως βρήκαμε το προφίλ του προσώπου και πάμε να το προσεγγίσουμε. Κολλάμε λοιπόν στον τοίχο του καψουρομηνύματα του στιλ «μωράκι μού αρέσεις και θέλω να σε γνωρίσω» και τα σχετικά. Πέραν της υπενθύμισης πως για τον λόγο αυτό υπάρχουν τα προσωπικά μηνύματα, δε γνωρίζεις καν τη χρήση του προφίλ, την προσωπική ζωή εκείνου που προσεγγίζεις, συν του ότι χάνεις πόντους από την έλλειψη τακτ.

7. “Καλώ βράδη”

Τι γλυκό και πόσο ανθρώπινο να θέλεις να καληνυχτίσεις τους διαδικτυακούς σου φίλους! Όμως ρε φίλε, δες λίγο το θεματάκι που έχεις με την ορθογραφία. Πού να τρέχουμε νυχτιάτικα να βρίσκουμε κολλύρια; Εκτός αν καλείς τον Βράδη, οπότε τότε πάμε πάσο.

8. Πολιτικές και θρησκευτικές πεποιθήσεις

Ο καθένας μας έχει τα πιστεύω του και αυτό είναι φυσικό. Όμως όσο κι αν δηλώνουμε χριστιανοί ή βουδιστές, δεξιοί ή αριστεροί δεν είναι απαραίτητο να διατυμπανίζουμε τα παντός είδους φρονήματά μας στα social, πόσο μάλλον με τρόπο διδακτικό. Εκτός του ότι κάποιοι μπορεί να είναι αντίθετοι το πιο πιθανό είναι να μην αφορούν και τους άλλους.

9. Φωτογραφίες κακοποιημένων ζώων

Εδώ αναφερόμαστε στην κατηγορία εκείνη των φιλόζωων ανθρώπων που θέλουν να ευαισθητοποιήσουν τους άλλους για τα ζωάκια (και θέλω να πιστεύω πως ανήκω κι εγώ σε αυτήν την κατηγορία). Αυτό μπορεί να γίνει είτε με ένα κείμενο που θα δημοσιεύουμε καλώντας τους φίλους μας να ευαισθητοποιηθούν είτε αναρτώντας μια φωτογραφία ενός μικρού ζώου που έχουμε περιθάλψει και είναι πλέον καλά, αναδεικνύοντας τη χαρά και την ικανοποίηση της σωτηρίας του. Η θέα ενός τραυματισμένου ζώου ίσως σοκάρει, αλλά ταυτόχρονα δεν τον βοηθάει να επεξεργαστεί την ουσία του ποστ καθώς η εικόνα είναι τόσο ωμή που εξαφανίζει τα πάντα.

10. Αξιέπαινες πράξεις που μπορεί να έχουμε κάνει

Είναι γεγονός πως όλοι μας ζητάμε την επιβράβευση για κάτι καλό που μπορεί να έχουμε κάνει. Από το αδεσποτάκι που μπορεί να ταΐσαμε (όπως προαναφέρθηκε) μέχρι την ανήμπορη γιαγιάκα που φροντίσαμε να περάσει τον δρόμο θέλουμε να ακούσουμε εκείνο το «εύγε». Αυτό όμως δεν είναι ανάγκη να τρέχουμε να το ποστάρουμε στο προφίλ μας στα social. Δεν είναι ανάγκη να διαφημίζουμε το ποσό καλοί άνθρωποι είμαστε. Άλλο η ευαισθητοποίηση κι άλλο η αυτοπροβολή. Άλλωστε, όπως λέει και η παροιμία “κάνε το καλό και ρίξ’ το στον γιαλό”. Δε συμφωνείτε;

Social media. Ένας μικρόκοσμος που αποτυπώνει κατά κάποιο τρόπο τον έξω κόσμο. Τον πραγματικό. Με μια σημαντική διαφορά όμως. Τον μικρόκοσμο αυτόν τον διαμορφώνουμε όπως εμείς θέλουμε. Κι όταν μπαίνουμε σε αυτόν, θέλουμε για όσο κρατάει το σερφάρισμά μας σε αυτόν να ξεχάσουμε για λίγο τον πραγματικό. Ή έστω να τον κάνουμε λίγο πιο υποφερτό. Ας κάνουμε λοιπόν τους διαδικτυακούς μας “φίλους” να σκάνε ένα χαμόγελο στα πρόσωπά τους. Κι ας αφήσουμε για αλλού τις θεωρίες και τις βαρύγδουπες φιλοσοφίες.  Που πολλές φορές δεν ενδιαφέρουν και κανέναν.