Εκείνη η ερωτική επιστολή που κάποτε τόλμησες κι έστειλες. Ή εκείνη που έμεινε αποθηκευμένη σε κάποια πρόχειρα να τη σκονίζουν οι αμφιβολίες. Αυτόματες καταγραφές ή δομημένες εξομολογήσεις, είναι τα δικά σας αληθινά ερωτικά γράμματα και τα θέλουμε. Τόλμησε να τα μοιραστείς μαζί μας και με το πρόσωπο που απευθύνονται. Τα περιμένουμε στο info@ pillowfights.gr με τίτλο «Συστημένα».
Γράφει η Κωνσταντίνα Τ.
«Σε θέλω όπως είσαι, για όσα είσαι και δεν είμαι εγώ, για όσα είμαι όταν είμαστε μαζί. Γιατί με συμπληρώνεις». Αυτά συνήθιζα να απαντάω όταν με ρωτούσες τι σου βρήκα, αφού έχεις τόσα ελαττώματα. Ξέρεις εσύ κανέναν που να ‘ναι τέλειος για να’ ναι ο έρωτας μη ελαττωματικός;
Τα αγάπησα όλα, ένα προς ένα, τα ελαττώματά σου. Ήθελα να είμαι εκεί και να ζήσω μαζί τους. Ένα μόνο δεν άντεχα, τις τάσεις φυγής σου, κι αυτό γιατί ήξερα ότι ίσως γίνονταν η αιτία να σε χάσω κάποια στιγμή. Το χειρότερο που μπορούσες να συμβεί ήταν αυτό. Να σε χάσω. Κι έτσι ακριβώς ήρθαν τα πράγματα ή μάλλον τα φέραμε εμείς χωρίς καν να τα ρωτήσουμε.
Δεν αντέξαμε. Ήταν προδιαγεγραμμένο το τέλος μας εξαρχής, βλέπεις. Τι κι αν ήμασταν τρελά ερωτευμένοι; Τι κι αν πιστεύαμε πως θα ζούσαμε έναν έρωτα εφηβικό, πως θα μείνουμε μαζί για πάντα; Κι ας ήταν ακριβώς αυτή η ευχή που έκανα στα γενέθλιά μου. Και πάλι σε έχασα. Τα καταφέραμε για λίγο, μα ήμασταν τόσο διαφορετικοί σαν άνθρωποι, τόσο έντονες προσωπικότητες. Κι εγώ τα έκανα άνω κάτω, αγάπη μου. Πολλές φορές όταν έρχεται στη ζωή σου ο μεγάλος έρωτας δεν ξέρεις πώς να το διαχειριστείς. Δε βγήκαμε νικητές απ’ το δικό μας παιχνίδι. Μήπως ήταν ο έρωτάς μας ελαττωματικός; Εμείς οι δυο ζήσαμε κάτι υπέροχο κι όμως δεν τα καταφέραμε.
Ίσως δεν ήταν γραφτό. Αν και εμείς ορίζουμε τη μοίρα μας. Ίσως δεν ήταν κατάλληλο το timing. Τι κλισέ κι αυτό, Θεέ μου. Ίσως όντως δεν ταιριάζαμε. Κάποιος που θέλει πολύ θα κατάφερνε να ξεπεράσει κάθε εμπόδιο. Εμείς μπορεί να μην το θέλαμε αρκετά, αυτή είναι η μόνη εξήγηση. Ούτε κι αυτή όμως θέλω να αποδεχτώ.
Μου είπες πως δεν ταιριάζουμε, το ίδιο σου έλεγα κι εγώ όταν ξεκίνησε η ιστορία μας, δεν τα παράτησες όμως. Μετά κατάλαβα ότι ταιριάζαμε στο πιο σημαντικό. Στο ότι ήμασταν κι οι δυο ερωτευμένοι. Θα σε ‘χω για πάντα μέσα μου, γι’ αυτό και δε θα πω αντίο. Τα λέμε αγάπη μου…
Για σένα που πίστεψες σε μένα πιο πολύ απ’ ότι εγώ στον ίδιο μου τον εαυτό, στο πόσο καλή είμαι, στην ικανότητά μου να γράψω. Είσαι τόσο υπέροχος άνθρωπος που αυτό είναι το τελευταίο που μπορώ να κάνω. Θέλω να ‘χεις κάτι από μένα, να με θυμάσαι ακόμα κι όταν οι μνήμες αρχίσουν να ξεθωριάζουν στο πέρασμα του χρόνου. Θα ‘σαι πάντα εδώ, θα ‘χεις μια θέση στη ζωή μου, κι ας είσαι εκεί, φτάνει να περνάς καλά.
