«Βύθισέ με κι εμένα στο ίδιο σκότος, θέλω να σε καταλάβω». Γιάννης Ρίτσος.
Είναι άπειρες οι βραδιές που σκέφτηκα ξανά και ξανά το νόημα κάθε λέξης στη φράση που εξέλαβε ο νους του μεγάλου μας ποιητή. Τα σκοτάδια μας είναι ολότελα δικά μας και σπανίως επιλέγουμε να τα μοιραζόμαστε. Είναι εκείνα τα κομμάτια μας που κρατάμε καλά κρυμμένα. Άραγε, πιστεύουμε πως έτσι δε θα μας καταλάβουν;
Είναι αδιαμφισβήτητο πως καθένας μας έχει τα δικά του σκοτάδια, ειδικά σε μια ερωτική σχέση. Αν αναρωτιέστε πώς γίνεται ο έρωτας, ένα συναίσθημα που έχουμε στο μυαλό ως κάτι αέρινο, να πατάει κάποιες φορές σε άλλα μονοπάτια, αρκεί να σκεφτείτε τον τρόπο που γεννιέται. Σε μια βαρετή και μονότονη καθημερινότητα εμφανίζεται από το πουθενά εκείνος ο άνθρωπος που θα ρίξει φως στο δικό σου σκοτάδι που στην προκειμένη αντιστοιχεί στην απουσία έρωτα απ’ τη ζωή σου πριν κεραυνοβοληθείς.
Η λέξη σκότος αντιπροσωπεύει για τους περισσότερους κάτι που φοβούνται, ένα ρεαλιστικό εμπόδιο για να τολμήσουμε. Κι όμως στα σκοτάδια θρέφονται οι πιο έντονες ερωτικές στιγμές. Οι πιο παθιασμένοι έρωτες ανά την ιστορία συναντήθηκαν σε ώρες με φεγγάρι για να γεμίσουν φως την καρδιά τους μέσα από μία και μόνο συνάντηση. Το σκοτάδι λειτούργησε για εκείνους ως μια επιτυχημένη κάλυψη και προστάτεψε το πηγαίο συναίσθημα από αδιάκριτα μάτια.
Όταν αγαπάς έναν άνθρωπο μαθαίνεις να αγαπάς και τα σκοτάδια του, γιατί αλλιώς δεν αγαπάς με την ψυχή σου. Θα μάθεις να βυθίζεσαι στα άδυτα της δικής του ψυχής για να ανακαλύψεις όσα καίγεσαι να μάθεις. Τα σκοτάδια δεν είναι απαραίτητο να κρύβουν ένοχα μυστικά. Μπορεί να είναι τα κομμάτια του εαυτού μας που αφήσαμε ατακτοποίητα, άλλες φορές γιατί δεν αντέξαμε να τα αντιμετωπίσουμε και άλλες επειδή περιμέναμε τη στιγμή που παρέα μ’ ένα άλλο χέρι, μ’ ένα βαθύ βλέμμα κι ένα φιλί γεμάτο υπόσχεση, θα φωτίσουν από μόνα τους.
Δυο άνθρωποι που έτυχε να ανταλλάξουν ερωτικά βλέμματα καλούνται σε μια σχέση να ανακαλύψουν ο ένας τον άλλον σε βάθος. Εξάλλου ακόμη κι όταν μια σχέση έχει διάρκεια και σταθερότητα, πάντα υπάρχουν πράγματα που οι σύντροφοι ρωτάνε για να μάθουν. Είτε για πρώην, είτε για μεγάλες αγάπες, ακόμη και για στιγμές που «κάηκαν», αλλά βγήκαν νικητές. Οι ερωτευμένοι δεν παύουν να σκαλίζουν το παρελθόν κι ίσως τις περισσότερες φορές να ‘ναι λάθος αυτή η τακτική. Με το να μάθεις πόσες σχέσεις είχε κάποιος πριν από σένα, τι πήγε στραβά, αναμοχλεύοντας κάθε φορά πιθανές αιτίες, δεν καταφέρνεις κάτι. Ίσως τελικά να καλύπτεις πιο πολύ όσα το ταίρι δε θέλει να μοιραστεί μαζί σου από εγωισμό και ανασφάλεια.
Από την άλλη, το πέπλο μυστηρίου που αιωρείται στην ατμόσφαιρα κατά το ξεκίνημα μιας σχέσης το λες και ελκυστικό με δόσεις απαράμιλλης γοητείας. Είναι σαν τη χυλόπιτα που έφαγες από κάποιον στο παρελθόν αλλά αυτό δε σε εμπόδισε να συνεχίσεις να έλκεσαι από το άτομο που τη σέρβιρε. Το ίδιο συμβαίνει και με το σκοτάδι που καλύπτει ως μυστήριο τις πληροφορίες που δεν παίρνεις αμέσως από τον άνθρωπο που ερωτεύεσαι. Μπορεί στην αρχή να σε νευριάζει, αλλά παράλληλα κρύβει μια γοητεία να προσπαθείς να λύσεις τους γρίφους. Άλλωστε κανένα κάστρο δεν έπεσε ποτέ χωρίς αντίσταση.
Το θέμα είναι πως στα σκοτάδια σας κι οι δυο θα ανακαλύψετε πολλά. Μπορεί να μη σ’ αρέσουν όσα θα δεις, όμως έτσι μαθαίνεις από τι υλικό είναι φτιαγμένη η ψυχή του ανθρώπου που ερωτεύτηκες και αγαπάς. Όταν μάλιστα το σκοτάδι κρύβει κι ευαισθησίες, νιώθεις ο απόλυτος κατακτητής, ξέροντας πως τις έφερες στην επιφάνεια. Πολιορκείς και πολιορκείσαι στον βαθμό που αντέχεις. Το αν θα παραδοθείς αμαχητί έχει να κάνει με το κατά πόσο θ’ αφήσεις τον άλλο ν’ αποκτήσει πρόσβαση σε πτυχές που ως τώρα έχεις μόνο εσύ. Στον έρωτα η γοητεία θα πάρει από το χέρι την τόλμη και θα βυθιστούν στα δικά σας σκοτάδια για να συναντήσουν το πάθος. Μόνο έτσι μπορούμε να μιλάμε για βαθύ κι αληθινό συναίσθημα κι όχι για κάτι επιφανειακό ή παρωδικό.
«Και το μαύρο συχνά πολύ χρώμα κρύβει». Κι αυτή είναι η ουσία στον έρωτα και την αγάπη. Να μπορεί να σε αφήνει να χρωματίζεις με την παρουσία σου το «μαύρο» του άλλου. Κι αν αυτό δε συμβαίνει; Tότε παίρνεις τον καμβά, τραβάς ένα απόλυτο λευκό και φτου κι απ’ την αρχή.
Αφιερωμένο στα σκοτάδια που δε φοβόμαστε, αλλά αγαπάμε…
Συντάκτης: Μαίρη Σάμου
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
