Μαζευτήκαμε σήμερα εδώ να μιλήσουμε για πρώην και μετά το τέλος αυτού του κειμένου να μην ξαναμιλήσουμε για πρώην. Είναι εξαιρετικά σημαντικό να σημειώσω πως αναφέρομαι στους πρώην των νυν σχέσεών μας. Να μην ξαναμιλήσουμε, γιατί δε μας αφορά, γιατί είναι πρώην για κάποιο λόγο και για κάποιον άλλο καλό λόγο είσαι τώρα εσύ νυν. Ξεκινάμε λοιπόν από την αρχή, οπότε και κάνεις μια σχέση γνωρίζοντας ότι δεν είναι η Χουανίτα η παρθένα/ο Χουανίτος ο παρθένος. Είναι αδιαπραγμάτευτο δεδομένο κι όχι απορίας άξιο ότι υπήρχαν και άλλοι άνθρωποι λίγοι ή και περισσότεροι πριν γνωρίσει εσένα. Αυτό το ξέρεις a priori -για να μιλάμε κυριλάτα- και δε θα έπρεπε να σε προβληματίζει ή να σε εντυπωσιάζει, καλησπέρα και καλή βραδιά λοιπόν.
Γνωρίζεις εξ αρχής πως υπάρχουν πρώην. Ακόμα και αν υποθέσουμε πως οι περασμένες οι αγάπες είναι όνειρα που σβήσανε και δε σιγοκαίνε, αυτό δε σου δίνει το δικαίωμα να αναφέρεσαι σε αυτές, να τις υποτιμάς, να τις συγκρίνεις, να τις μειώνεις, να ζητάς να μάθεις πιο πολλά γι’ αυτές. Και πέραν από τη δύσκολη θέση που φέρνεις τον άλλον άνθρωπο, στην προκειμένη περίπτωση τον άνθρωπό σου, δημιουργείς ένα κλίμα περίεργο και μία ατμόσφαιρα ηλεκτρισμένη. Μην ξεχνάς πως αυτοί οι δύο έχουν ζήσει κάποιες κοινές εμπειρίες, που όσο και να μη θέλει η άλλη πλευρά να θυμάται, φροντίζεις εσύ γι’ αυτό. Φροντίζεις στο να δημιουργηθούν εικόνες από εκδρομές, διακοπές, γενέθλια, επετείους, χαρούμενες στιγμές, φροντίζεις να ανασυρθούν μνήμες όπου οι δυσκολίες τους έφεραν κοντά, οι τσακωμοί λύθηκαν, οι συνήθειές τους ήταν ίδιες, η καθημερινότητα παράλληλη και οι ανάσες τους κάποτε γρήγορες και βαθιές κι άλλοτε αργές και ξέπνοες.
Σε ρωτάω λοιπόν, γνωρίζοντας πως είναι λογικό κι εύλογο εφόσον έχουν μοιραστεί κάποιο χρόνο μαζί ότι έχουν κάνει κι όλα τα παραπάνω κι άλλα τόσα, τα ξέρεις αυτά χωρίς καν να ρωτήσεις κάτι τον νυν άνθρωπο, τι παραπάνω θα σου προσφέρει αν μάθεις ποιο νουμεράκι φοράς εσύ στην πλάτη; Σε πρώτη φάση σκέψου πόσο αμήχανη και προσωπική είναι αυτή η ερώτηση που αφορά πόσους πρώην είχε κάποιος όταν τη θέτουν σε σένα. Αυτά είναι καλό να λέγονται μόνο κι αν εφόσον έρθει η στιγμή που κάτι τέτοιο θέλει να μοιραστεί και από τις δύο πλευρές. Σκέψου όμως και κάτι ακόμα, πριν ρωτήσεις κάτι ποια απάντηση θα σε ικανοποιούσε. Αυτή η ερώτηση είναι του ενός εκατομμυρίου ευρώ μιας και δεν υπάρχει σωστή απάντηση. Ό,τι κι αν ακούσεις θα κατσουφιάσεις.
Αφού ξέρεις κι εσύ πόσο ηλίθιο είναι να ρωτάς τι έκανε με τους πρώην έρωτές του ο άνθρωπος που έχει αποφασίσει τώρα να κάνει τον έρωτα με σένα. Είναι σαν να θυμίζεις ξανά και ξανά αυτό που προσπαθεί να ξεχάσει, τον άνθρωπο που δε θέλει να θυμάται, την πρώην αγάπη που έχει αφήσει πίσω. Εσύ όμως εκεί, σε κάθε ευκαιρία κι αφορμή να κάνεις τον κούκο. Θέλετε να πάτε διακοπές και ξεκινάς να καρφιτσώνεις στον χάρτη τα μέρη που έχει πάει με πρώην για να δεις τι περισσεύει για να πάτε εσείς. Τι κερδίζεις; Την κουζινομηχανή.
Πάμε σε άλλη στιγμή παραφροσύνης, οπότε κανονίζει ραντεβού αιφνιδιαστικό μαζί σου και πηγαίνετε σ’ ένα ωραίο μέρος σε κάτι καινούργιο είτε αυτό είναι εστιατόριο, είτε καφέ, είτε καντίνα με θέα. Η νυν σου αγάπη έχει ετοιμάσει μια έκπληξη για σένα και αν μπορείς να τα χαλάσεις όλα σε τρία, δύο, ένα… «Έχεις φέρει κι άλλες αγάπες σου εδώ;» Πριν ρωτήσεις αυτό που δε χρειάζεται, σκέψου από μέσα σου: «Τι σημασία έχει με ποιον ερχόταν εδώ παλιότερα; Μαζί μου δεν είναι τώρα;» Αυτή είναι μια πολύ πιο βοηθητική σκέψη κι ένα μεγάλο βήμα για την ανθρωπότητα.
Στην περίπτωση που κανονίζετε ένα ραντεβού γκράντε με γκουρμεδιές κι άλλα τέτοια γκλάμουρους, πετάς ένα υπεροπτικό: «σε έχουν φέρει κι άλλοι πρώην εδώ;» με ύφος νικητή πολλών καρδιναλίων και μεγάλο τουπέ. Για ξεκαβάλα το όμως γιατί πολύ ψηλά έχεις πάρει τον αμανέ κι ευτυχώς τα έχει πει ο Γιώργος ο Μαζωνάκης και δεν αναγκάζομαι να τα πω τώρα εγώ πρώτη. Φταίει μετά ο άλλος να σκέφτεται αν όλα αυτά τα κάνεις με την καρδιά σου επειδή θέλεις πραγματικά να περάσετε καλά κι όχι γιατί ο σκοπός σου είναι να ξεπεράσεις τους πρώην; Απαντάω εγώ, δε φταίει, αθώος ο κατηγορούμενος.
Όταν σου βγάζει την ψυχή, σε ταλαιπωρεί, γκρινιάζεις, μαλώνετε είναι must ατάκα: «αμ τώρα ξέρω γιατί σε χώρισε ο/η πρώην». Απαραίτητη προϋπόθεση αυτό το «αμ» στην αρχή, αλλιώς χάνει όλη την αίγλη της η ατάκα. Αρχικά δεν ξέρεις τι έκανε και πώς φερόταν με την πρώην σχέση του η νυν αγάπη σου, δεν ξέρεις επίσης τι ακριβώς μπορεί να έγινε και χώρισαν, αλλά ακόμα κι αν ξέρεις κανείς δε σου δίνει το δικαίωμα να ξύνεις πληγές και να ανοίγεις σεντούκια με ανασφάλειες του παρελθόντος χωρίς την συγκατάθεση του άλλου.
Εντάξει καταλαβαίνω ότι όλοι θέλουμε να είμαστε η καλύτερη σχέση του ανθρώπου που έχει περάσει από τη ζωή του μέχρι εκείνη την στιγμή που είναι μαζί μας, αλλά σου έχω νέα και υποσχέσου ότι δεν θα σοκαριστείς. Δεν μπορείς σε κάθε σχέση που κάνεις να είσαι η καλύτερη φορά τους. Όπως εσύ δεν κουμπώνεις με όλους το ίδιο έτσι δεν μπορεί και κάθε άνθρωπος που συναντάς στη ζωή σου να συντονίζεται τόσο πολύ μαζί σου. Εσύ να προσπαθείς για το καλύτερο όχι για να ξεπεράσεις κάποιον άλλο, όχι για να αποδείξεις κάτι -σε ποιον;- αλλά γιατί έτσι θέλεις και αυτό σου εμπνέει ο άνθρωπός σου. Ακόμα όμως κι αν είσαι η καλύτερη σχέση του δε χρειάζεται να το φωνάζεις, να το ρωτάς, να το θυμίζεις, να το αναρωτιέσαι φωναχτά ή εμμονικά, αρκεί μόνο να είσαι και να το ξέρετε οι δύο σας.
Για παράδειγμα, όταν μαγειρεύεις την σπεσιαλιτέ σου γιατί να μην απολαύσεις την στιγμή,γιατί να μην προσπαθήσεις να δημιουργήσεις εσύ με τον άνθρωπό σου μία πολύ δυνατή εμπειρία αλλά να συγκριθείς με μια αντίστοιχη που μπορεί ενδεχομένως να έχει ζήσει στο παρελθόν. Γενικά μην το κάνεις, μην μπαίνεις από μόνος σου σε διαδικασία σύγκρισης, αφού ξέρεις άλλωστε ότι στη μαγειρική πάντα στο τέλος θα κερδίζουν τα φαγητά της μανούλας. Καλά δε θα αναφερθώ καν στο γεγονός όταν σου μαγειρεύει ο άλλος και θες να τσεκάρεις αν αυτό το κάνει γενικά ή το κάνει μόνο σε σένα.
Όταν τελειώσει αυτό το κείμενο θέλω να μου πεις έναν λόγο που περιφέρεις το παρελθόν σας σαν σκιά πάνω από τη σχέση σας. Αφουγκράζομαι την ανασφάλεια και την ανησυχία σου, αλλά αναρωτιέμαι αν φωτίσεις στα μάτια του άλλου ανθρώπου αυτό σου το συναίσθημα τι κερδίζει η σχέση σας και τι προσφέρει στον εγωισμό σου η σύγκριση αυτού που ζείτε τώρα με όσα έχει ζήσει στο παρελθόν. Τι παραπάνω δηλαδή θα δώσεις και θα μοιραστείς στο κρεβάτι για παράδειγμα αν ξέρεις ότι είσαι το νούμερο εφτά, το τρία, το είκοσι τρία, το εκατό; Παίζει ρόλο αυτό στο πώς εσύ θα φερθείς και θα αισθανθείς κάτω από τα σεντόνια; Μόνο να σε κομπλάρει μπορεί και να σε βάλει χαμηλά στην τελική κατάταξη. Σόρι νοτ σόρι.
Βέβαια κάποιες φορές αυτή η ανασφάλεια δε γίνεται εύκολα αντιληπτή απ’ την άλλη πλευρά αφού προσπαθεί να την κρύψει αυτός που τη νιώθει, να τα κουκουλώσει ωραία-ωραία, αλλά δεν μπορεί να τα καταφέρει για πολύ κι ασυνείδητα. έμμεσα, πλαγίως κι οριζοντίως προσπαθεί να μειώσει το παρελθόν του συντρόφου. Πετάει σπόντες για να το υποτιμήσει, του τύπου πόσο γαμάτα είναι τώρα μαζί σου και η σχέση σας ανεβάζει τον άλλο άνθρωπο σε άλλο λέβελ. Κι άλλα κομπλεξικά του τύπου πόσο μορφωμένος είσαι εσύ, πόσο πιο ωραία ντύνεσαι, πόσο καλά ξέρεις να μαγειρεύεις, τι ενδιαφέρουσα καθημερινότητα έχεις και πόσο διασκεδαστικά χόμπι, μέχρι και η κατασκήνωση που πήγαινες στο γυμνάσιο αποτελεί για σένα κριτήριο υπεροχής σου.
Έχεις ακούσει που λένε ότι μερικά πράγματα καλό είναι να μην τα ξέρεις; Ε, σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις αναφέρονται. Έχεις ακούσει και το άλλο: ότι μερικές φορές η σιωπή είναι χρυσός; Καλύτερα λοιπόν όταν σου έρχεται να αναφέρεις μια πρώην αγάπη της σχέσης σου, να το θυμάσαι και να μην πεις τίποτα. Πες κάτι άλλο, πες ένα κρύο αστείο, βάλε λίγο παγωτό να φάτε, βήξε, γέλα, παίξτε πέτρα μολύβι ψαλίδι χαρτί. Κάνε οτιδήποτε άλλο χρειαστεί προκειμένου να μην αναφερθείς σε αυτό το θέμα.
Αν δε σε έπεισα ακόμα για το πόσο κουτό κι επιπόλαιο είναι αυτό που από μόνος σου θυμίζεις τους πρώην έρωτες στο νυν έρωτά σου να σου πω και το άλλο. Ό,τι κι αν ρωτήσεις σχετικά με το παρελθόν του άλλου ανθρώπου σχεδόν πάντα δε θα σου πει την αλήθεια. Θα σου πει κάτι που θα μοιάζει με αλήθεια αλλά δε θα είναι κι εντελώς. Πάντα κάτι θα κρύψουν, είτε κάτι κακό για να σε πικάρουν, είτε κάτι καλό για να μη σε στεναχωρήσουν. Άσε που βγάζεις βιαστικά ή λανθασμένα συμπεράσματα.
Σκέψου απ’ την άλλη πώς θα απαντούσες εσύ σε αντίστοιχες ερωτήσεις και σχόλια. Φτάνεις πολλές φορές τον άνθρωπό σου να υπερασπίζεται το παρελθόν του, λέγοντας πράγματα που δεν πιστεύει απόλυτα, αλλά θέλει να υποστηρίξει τις επιλογές του και κατ’ επέκταση τον εαυτό του σήμερα. Όλο αυτό είναι φοβερά ανώφελο και για τους δύο κι οδηγεί με βέβαιη επιτυχία στο κενό. Άσε που στο τέλος όλοι προτιμάμε τους πρώην μας να τους βρίζουμε μόνο εμείς κι οι άλλοι δεν έχουν το δικαίωμα να μιλάνε γι’ αυτούς.
Σε έπεισα ότι όλο αυτό είναι μια μπούρδα ή όχι ακόμα;
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου