«I will always love you»· όχι απλώς ένα τραγούδι έρωτα

Το 1992 βγήκε στους κινηματογράφους η ταινία «The Bodyguard» με τον Kevin Costner και την Whitney Houston. Ήταν η πρώτη εμφάνιση της Houston στον κινηματογράφο και όπως ήταν αναμενόμενο η μοναδική φωνή της κατακλύζει κάθε σκηνή της ταινίας. Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει τη σκηνή με το τελευταίο φιλί στο αεροδρόμιο υπό τους ήχους του τραγουδιού «I will always love you», ενός κομματιού που έμελλε να γράψει ιστορία. Ενός τραγουδιού που σε λίγο καιρό γίνεται πενήντα ετών.

Το 1972, η διάσημη τραγουδίστρια της country μουσικής, Dolly Parton θέλησε να αποχωρίσει από το Porter Wagoner Show όπου συμπαρουσίαζε με τον τραγουδιστή. Ο Porter Wagoner είχε μια δυνατή επταετή επαγγελματική σχέση με την Parton -η οποία τον θεωρούσε «μέντορά» της – και η επιθυμία της να αποχωρίσει τους έφερε σε σύγκρουση. Μέσα σε μία μέρα η Parton κάθισε και έγραψε τις δύο μεγαλύτερες επιτυχίες της, το «Jolene» και το «I will always love you», αφιερώνοντας το τελευταίο στον μέντορά της.

«If I should stay well I would only be in your way, and so I’ll go, and yet I know I’ll think of you each step of the way. And I will always love you, I will always love you…» γράφει στο τραγούδι και την επόμενη μέρα συνάντησε τον Wagoner, για να του το τραγουδήσει από κοντά. Η συγκίνηση του Wagoner ήταν έκδηλη όση ώρα άκουγε το τραγούδι και την αποδέσμευσε, προκειμένου να κάνει σόλο καριέρα. Η Parton ηχογράφησε το τραγούδι μέσα στο 1973 και το 1974 μπήκε στο άλμπουμ της «Jolene». Η ίδια είχε δηλώσει ότι η λύση της συνεργασίας της με τον Wagoner ήταν ένα μεγάλο ρίσκο στη ζωής της και προτίμησε αντί να στεναχωριέται να καθίσει να γράψει ένα τραγούδι. Και αυτό το ρίσκο έμελλε να αποβεί το πιο καθοριστικό στην καριέρα της.

Το τραγούδι αυτό έφτασε σχεδόν αμέσως στην πρώτη θέση του Billboard Country Music, χωρίς όμως να έχει την ίδια απήχηση και στο υπόλοιπο μουσικό κοινό. Λίγο καιρό μετά την κυκλοφορία του, ο βασιλιάς Elvis ζήτησε να το διασκευάσει, αγοράζοντας και τα πνευματικά δικαιώματα, αλλά η Parton δε δέχτηκε. «Είναι ένα δικό μου παιδί και με τα έσοδα από τα πνευματικά δικαιώματα θα αφήσω κάτι στους κληρονόμους μου» είπε αρκετά χρόνια μετά. Η Priscilla Priestley εκμυστηρεύτηκε στην Parton λίγο καιρό μετά την κυκλοφορία του τραγουδιού ότι ο Elvis της το τραγούδησε συγκινημένος ένα βράδυ μετά τον χωρισμό τους. To 1974 το τραγούδι έκανε ένα μικρό πέρασμα από την ταινία του Martin Scorsese «Alice doesn’t live here anymore» με την Ellen Burstyn και τον Harvey Keitel.

Η μεγάλη ώρα του τραγουδιού αυτού θα έρθει το 1992 με την διασκευή της Houston. Το «I will love you» από ένα ήσυχο country song μετατρέπεται σε μια δυνατή soul ballad. Σύμφωνα με τα media της εποχής, ήταν επιλογή του Costner το τραγούδι αυτό. Και η μεγάλη αλλαγή στο ύφος του τραγουδιού φαίνεται σε δύο σημεία: Στην a cappella είσοδο της Houston και στο solo του Kirk Whalum με το σαξόφωνο. Η επική στιγμή του φιλιού στο αεροδρόμιο και η τελευταία σκηνή της ταινίας «ντύθηκαν» από το τραγούδι αυτό και -όπως ήταν αναμενόμενο- η διασκευή αυτή γνώρισε την αποθέωση και χάρισε στη Whitney Houston το Best Pop Vocal Performance Grammy Award το 1994.

Η Dolly Parton συνεργάστηκε με την Whitney Houston για την ηχογράφηση άψογα, παρ’ όλο που ο κίτρινος τύπος τις ήθελε να έχουν τεταμένες σχέσεις. Η Parton σε συνέντευξή της στην Oprah Winfrey το 2020, αποκάλυψε ότι άκουσε για πρώτη φορά την τελική εκδοχή του τραγουδιού στο ραδιόφωνο την ώρα που οδηγούσε και σταμάτησε στην άκρη του δρόμου, για να το ακούσει με προσοχή και να το απολαύσει.

Το παράδοξο είναι ότι στην ταινία οι δύο πρωταγωνιστές χορεύουν στο πρώτο τους ραντεβού με αυτό το τραγούδι. Μόνο που εκεί ακούγεται μια slow διασκευή του John Doe, η οποία είχε κυκλοφορήσει σε κασέτα και δεν υπήρχε ηχογραφημένη σε CD. Το «I will love you» από τη φωνή της Whitney Houston πούλησε πάνω από σαράντα δύο εκατομμύρια αντίτυπα σε όλο τον κόσμο και μέχρι σήμερα αποτελεί το διασημότερο τραγούδι της ερμηνεύτριας. Βρίσκεται ψηλά στη λίστα με τα εμπορικότερα singles όλων των εποχών πίσω από το «Candle in the wind 1997» του Elton John και το «My heart will go on» της Celine Dion. Το soundtrack της ταινίας «The Bodyguard» παρέμεινε στις πρώτες θέσεις του Billboard Hot 100 για δεκατέσσερις σερί εβδομάδες, ρεκόρ που μέχρι σήμερα δεν έχει καταρριφθεί, ενώ παραμένει πέμπτο στην παγκόσμια λίστα με τα πιο εμπορικά άλμπουμ όλων των εποχών.

Η διασκευή της Houston -εκτός από τις υψηλές θέσεις των charts σε όλο τον κόσμο- έκανε και ένα ακόμα ασυνήθιστο ρεκόρ. Επανήλθε στις υψηλές θέσεις είκοσι χρόνια μετά την κυκλοφορία της ταινίας, όταν σίγησε για πάντα η φωνή της ερμηνεύτριας σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου στο Λος Άντζελες τον Φεβρουάριο του 2012. Οι χρήστες του διαδικτύου θέλοντας να αποδώσουν φόρο τιμής στη μεγάλη ερμηνεύτρια έκαναν το τραγούδι και πάλι Νο1 σε πολλές λίστες music charts σε όλο τον κόσμο. Αν και το αρχικό τραγούδι της Parton έχει διασκευαστεί πολλές φορές, η δημιουργός εισέπραξε από την διασκευή της Houston από τα πνευματικά δικαιώματα πάνω από 10 εκατομμύρια δολάρια σύμφωνα με το Forbes. Η ίδια δήλωσε συντετριμμένη με το θάνατο της Houston και επένδυσε ένα μεγάλο μέρος του ποσού αυτού στην αναβάθμιση μιας γειτονιάς όπου ζουν κυρίως μαύροι στο Nashville του Tennessee εις μνήμην της.

Το 2013 η διασκευή της Houston συμπεριλήφθηκε στο soundtrack της ταινίας «This is the end» με τον James Franco και ένα χρόνο μετά κατέλαβε επάξια την έκτη θέση στη λίστα Billboard με τα κορυφαία πενήντα love songs όλων των εποχών. Η υπέροχη δημιουργία της Dolly Parton και η αξέχαστη ερμηνεία της Whitney Houston σε συνδυασμό με την αγάπη του κόσμου έδωσε στη διασκευή του 1992 μια θέση στην αιωνιότητα: Το 2020 κατέλαβε μια θέση στο Εθνικό Μητρώο Ηχογραφήσεων της Βιβλιοθήκης του Κογκρέσου ως παγκόσμια σημαντικό πολιτισμικό ηχητικό προϊόν.