Εκείνη η ερωτική επιστολή που κάποτε τόλμησες κι έστειλες. Ή εκείνη που έμεινε αποθηκευμένη σε κάποια πρόχειρα να τη σκονίζουν οι αμφιβολίες. Αυτόματες καταγραφές ή δομημένες εξομολογήσεις, είναι τα δικά σας αληθινά ερωτικά γράμματα και τα θέλουμε. Τόλμησε να τα μοιραστείς μαζί μας και με το πρόσωπο που απευθύνονται. Τα περιμένουμε στο info@ pillowfights.gr με τίτλο «Συστημένα».
Γράφει ο Τηλέμαχος
Θα μπορούσα να γράφω ώρες για τον έρωτα. Μα κοιτάω το ρολόι στον τοίχο απέναντί μου και συνειδητοποιώ ότι τα δώδεκα νουμεράκια που έχει πάνω του δε θα μου φτάσουν μήτε για τον πρόλογο. Θα σου μιλήσω λοιπόν για τον δικό μου έρωτα. Για εκείνη τη γυναίκα που ήρθε σαν αστραπή και έκανε τα μάτια μου να κλείσουν κάπως από την άξαφνη λάμψη της. Εκείνη που σε κάθε «σ’ αγαπώ» μου θυμίζει κάτι από αναγέννηση. Που σε κάθε «καλημέρα» μου δίνει δύναμη και σε κάθε «καληνύχτα» με ηρεμεί. Εκείνη που είναι για εμένα ο έρωτας.
Δεν την ξεχώρισα για τα μάτια της ούτε για το χαμόγελό της, όπως συχνά ακούμε σε στίχους μελό τραγουδιών. Την ξεχώρισα για το τι έκρυβαν από πίσω αυτά τα μάτια και το χαμόγελο. Για τις πληγές που είχε από όλα τα ζόρια που ήρθαν απρόσκλητα. Για όλα εκείνα που θέλησα με αγάπη και υπομονή να επουλώσω.
Ο έρωτας δεν είναι τυφλός, αντιθέτως, ανοίγει δρόμους που μόνο με τα μάτια ορθάνοιχτα μπορείς να δεις. Μας βγάζει εκείνη την πλευρά του εαυτού μας που αναζητούμε για να ζήσουμε. Εκείνη που λαχταρούμε να δώσουμε και να λάβουμε. Κάποια πράγματα δεν είναι αμοιβαία, μα δε σε νοιάζει. Ο έρωτας δε μετριέται, να πούμε «έδωσες ενάμισι κιλό εσύ κι ένα εξακόσια εγώ», ούτε μπαίνει σε καλούπια. Είναι ό,τι μέσα μας κρύβουμε και φοβόμαστε να βγάλουμε στην επιφάνεια. Δύναμη μη μετρήσιμη. Είναι τα χάδια, τα φιλιά, οι αγκαλιές, τα δάκρυα ενίοτε, τα εύκολα μα και τα δύσκολα. Αυτά μετρήσιμα αν το θες, μα ο αληθινά ερωτευμένος δεν το θέλει.
Ο δικός μου έρωτας είναι απλότητα, είναι μια ψυχή που χώθηκε στη ζωή μου ξαφνικά. Ήρθε, έκατσε δίπλα δίχως να κάνει φασαρία, δίχως να θέλει να γίνει το παν. Έδωσε νέα ανάσα, όνειρα, ελπίδα, δίχως να φανεί. Στον έρωτα χανόμαστε, μα πάντα ελπίζουμε, πάντα περιμένουμε και πάντα θα περιμένουμε. Ένας σταθμός τρένου που είμαστε πεπεισμένοι πως θα εμφανιστεί αμαξοστοιχία στο επόμενο λεπτό. Δε φεύγεις από εκείνους τους έρωτες, δεν αντέχεις δίχως τους, έχουν εκείνη την αθωότητα που σε κερδίζουν από την πρώτη στιγμή και σε κρατάνε εκεί. Να τους ακολουθείς. Να τους πιστεύεις.
Ο έρωτας και η αγάπη είναι δύο αντίθετα συναισθήματα μα αμοιβαία. Ή αγάπη όλα τα αντέχει. Τα δύσκολα, τα εύκολα, ακόμα και τα μετρίου δυσκολίας και τα χλιαρά. Να επιμένεις στην αγάπη, γιατί μπορεί να έχει τα λάθη της και τα προβλήματά της, μα δε θα παραιτηθεί από εσένα αν δεν παραιτηθείς πρώτος εσύ. Δεν έρχεται και φεύγει, σαν όλα τα άλλα αισθήματα. Κερδίζεται με κόπο. Με πράξεις, με στιγμές.
Να μην ξεχνάς πώς την κέρδισε ο άνθρωπός σου. Να κάνεις οδηγό όλα εκείνα που σε έκαναν να τον αγαπήσεις και να του δοθείς, σωματικά ψυχικά και με όποιον άλλο τρόπο εσύ θέλησες. Φρόντισε άνθρωποι που για εσένα μέτρησαν και μετράνε ακόμα να μη φεύγουν από τη ζωή σου. Αξίζουν την προσπάθεια, όχι αναγκαστικά για εκείνους, μα για εσένα. Λένε πως ο χρόνος γιατρεύει πληγές, μα εκείνη δε ζητάει τη γιατρειά του. Κάποιοι έρχονται για να μείνουν μια ζωή. Είτε δίπλα είτε απέναντι. Αυτούς που αγαπάς λοιπόν, κοίτα να τους έχεις δίπλα.
Αυτός που αγαπάει αναγνωρίζει δυσκολίες κι εμπόδια. Συγχωρεί. Πονάει όταν κάνει λάθη και το παραδέχεται χωρίς «μα» και «αλλά» όταν φταίει. Δίνεται ολόκληρος για μία συγγνώμη. Δεν τον νοιάζει να τσαλακωθεί, να γίνει σαν χαρτί που γράφτηκαν πάνω του οι λάθος λέξεις και κατέληξε πεσμένο στη γωνία. Δίνει δίχως να κοιτάζει το μετά. Δίχως να μετράει αν πρέπει η όχι.
Να τους αγαπάς εκείνους που παλεύουν για να σε έχουν να χαμογελάς. Εκείνους που αναζητούν την ευτυχία σου ακόμη κι αν οι ίδιοι δεν τη νιώθουν. Όσα σύννεφα και να έρθουν, ακόμα και καταιγίδες γεμάτες με βροντές να σε χτυπήσουν, να θυμάσαι ότι ο ήλιος κρύβεται κάπου εκεί από πίσω. Πάντα θα περιμένει τη στιγμή για να φανεί και κοίταξε όταν αυτό γίνει, να βρίσκεσαι κοντά σε παράθυρο για να σε αντικρίσει στα μάτια. Για να δει κι εκείνος ξανά όσα λάτρεψε και αγάπησε.
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Ρουσσάκη
