Μετακομίζεις για καλύτερα μα και πάλι μελαγχολείς

Σπίτι μας είναι εκεί που βρίσκεται ο εσωτερικός μας κόσμος, το γούστο μας, τα δικά μας πράγματα, τα δικά μας βιβλία, το δικό μας στίγμα. Σπίτι μας είναι εκείνο το μέρος που φτιάχνουμε με τόση αγάπη, που λέμε πως αναπαλαιώσαμε τα παλιά έπιπλα κι ας τα περάσαμε απλώς μια λαδομπογιά και που ξέρουμε καλά πως το δεξί παραθυρόφυλλο στο σαλόνι θέλει λίγη παραπάνω δύναμη για να κλείσει. Γιατί είναι ο δικός μας προσωπικός χώρος, με τους δικούς μας κανόνες και το δικό μας πρόγραμμα. Κανένας δεν μπορεί να βάλει όρια και «πρέπει».

Εμείς επιλέγουμε ποιον θα καλωσορίσουμε και ποιον όχι. Αν θα συμμαζέψουμε τα παρατημένα μας ρούχα ή αν θα ψάχνουμε το πρωί πού είναι το μπλουζάκι που θέλουμε να φορέσουμε. Αγοράζεις πράγματα που σου αρέσουν για να τα βλέπεις κάθε μέρα στη γωνιά που θα διαλέξεις να διακοσμήσεις, παίρνεις την κούπα που βρίσκεις ιδανική για να τη γεμίζεις κάθε μέρα με τον καφέ σου κι αν αυτή σπάσει λίγο την κλαις. Κάνεις όνειρα, στεναχωριέσαι, χαίρεσαι, μιλάς ή χορεύεις μόνος σου, οργανώνεις πάρτι, κλείνεσαι στη ρουτίνα σου, κερδίζεις μια δουλεία ή χάνεις και όλα αυτά βρίσκονται μέσα σε αυτούς τους τέσσερις τοίχους. Έτσι ξεκινάς να χτίζεις μια ζωή, νομίζεις, κομμένη και ραμμένη στα μέτρα σου· χωρίς να σκέφτεσαι όμως τι μπαλώματα και ξηλώματα μπορεί να συμβούν μετέπειτα. Αυτό βέβαια δεν είναι απαραίτητα κακό γιατί η ζωή μας χωρίς αλλαγές θα ήταν και λίγο μονότονη.

Και εκεί λοιπόν που νομίζεις ότι όλα αυτά που έχεις είναι ιδανικά για εσένα, συνειδητοποιείς ότι έχει έρθει η στιγμή τελικά να φύγεις από το σπίτι που τόσο αγάπησες και έστησες με κόπο. Αυτό μπορεί να συμβεί για διάφορους λόγους. Ίσως για εύρεση εργασίας σε μια άλλη πόλη, νέα ξεκινήματα σε σπουδές, λόγω του ότι βαρέθηκες την ίδια γειτονιά τόσα χρόνια ή ακόμη και γιατί επέλεξες να συγκατοικήσεις με τη σχέση σου. Χίλιοι δυο οι λόγοι που σαν μόνη λύση θα σου δώσουν μια μετακόμιση. Αλήθεια, πώς αφήνεις ένα σπίτι που οι άλλοι μπορεί να το βλέπουν σαν το μέρος που βρίσκονται τα πράγματά σου, μα για εσένα είναι ένα μικρό ορυχείο αναμνήσεων; Και πόσο άραγε μπορεί να πονάει αυτό; Μια μετακόμιση για κάποιους μπορεί να φαντάζει κάτι απλό, ιδιαίτερα αν έχουν συνηθίσει γενικά να αλλάζουν κατοικία κατά καιρούς, για κάποιους άλλους πάλι κάτι ακατόρθωτο, ειδικά αν είναι η πρώτη τους φορά. Τι πραγματικά συμβαίνει λοιπόν;

Η αλήθεια είναι πως τίποτα δεν είναι μη πραγματοποιήσιμο. Μπορείς να κάνεις μια μετακόμιση σε ένα βράδυ ή σε μία εβδομάδα. Θα κουραστείς, ναι, αλλά η ψυχολογική κούραση ενοχλεί περισσότερο από τη σωματική κι αυτό συμβαίνει όταν τα πράγματα που έχεις να πακετάρεις είναι πολύ λιγότερα από τις στιγμές που έζησες εκεί. Πονάει να πρέπει να γκρεμίσεις ό,τι έχτισες με αγάπη. Μια μετακόμιση λοιπόν είναι ένας μικρός αποχωρισμός κι όπως όλοι απαιτούν συμβιβασμό για να προχωρήσεις. Οφείλεις να μαζέψεις τις στιγμές σου, καλές ή κακές, και τις μπόλικες αναμνήσεις, να τις τυλίξεις προσεκτικά στο πλαστικό να μη σου σπάσουν και να πεις πως πας πλέον για καινούριες.

Πακετάροντας τα πράγματά σου πρέπει να βρεις κουράγιο και δύναμη να τυλίξεις καλά και τα συναισθήματά σου γράφοντας επάνω «προσοχή εύθραυστο», για όλες εκείνες τις υπέροχες ή και δύσκολες στιγμές που έζησες σε αυτό το σπίτι. Και αυτό είναι κάτι που πρέπει να το κάνεις μόνος, χωρίς κανέναν άλλον. Σε κατακλύζουν σκέψεις και τα όνειρα που έκανες πιστεύοντας στο «για πάντα» μα αλήθεια τελικά τίποτα δεν κρατάει για πάντα. Αναρωτιέσαι πώς χωράνε τόσοι μήνες ή χρόνια μέσα σε μια κούτα και τελικά καταλήγεις στο συμπέρασμα ότι μια μετακόμιση όντως σου προσφέρει πόνο μόνο στην καρδία κι όχι στο σώμα.

Θα κλάψεις, θα μετανιώσεις, θα θέλεις να το στήσεις πάλι από την αρχή γιατί μελαγχολείς περισσότερο για τις στιγμές παρά για τα αντικείμενα και τα έπιπλα που αμπάλαρες. Άλλωστε με αυτά θα χτίσεις πάλι από το μηδέν το επόμενό σου σπίτι, όποτε και όταν το θελήσεις. Για να το φτιάξεις πάλι όπως σου αρέσει, να δημιουργήσεις ένα καινούριο στόρι που αργότερα, στην επόμενη μετακόμιση, θα δυσκολεύεσαι πάλι να αφήσεις πίσω. Δενόμαστε με στιγμές όχι με αντικείμενα, γιατί μας περικλείουν οι αναμνήσεις και ένα κομμάτι του εαυτού μας που αφήνουμε πίσω. Για αυτό πάτα γερά στα πόδια σου, πάρε μια βαθιά ανάσα και αφού κλείσεις αυτόν τον κύκλο ξεκίνα και πάλι από την αρχή.