Εύκολο να γκρινιάζεις για τα πάντα χωρίς ηρεμία όμως δε γίνεται χωριό

Οι άνθρωποι μεγαλώνουν, προσθέτουν κεράκια σε τούρτες μόνο για να τα σβήσουν κι ερωτεύονται για να ‘χουν κάποιον να ξεσπάνε. Κουράζονται και γκρινιάζουν. Πάλι δουλειά, πάλι δυο τσαλακωμένα πενηντάρικα για να περάσεις τον μήνα, πάλι ο λογαριασμός της ΔΕΗ και να σου που μόλις πέτυχες την αντιπαθητική καθηγήτρια αγγλικών που είχες στο γυμνάσιο. Η μήπως όχι; Μήπως δε χρειάζεται να πάει κάτι στραβά για να γκρινιάξεις; Μήπως απλώς είναι η εύκολη λύση;

Είναι εύκολο να γυρίσεις σπίτι από το γραφείο και να πεις «είχα μια απαίσια μέρα, χύθηκε ο καφές που πήρα μόλις βγήκα από το αμάξι, δε βρήκα στο supermarket απορρυπαντικό με άρωμα κανέλα και τώρα πρέπει να πάω να βάλω βενζίνη». Είναι ακόμα πιο εύκολο όλα αυτά να καταλήξουν σ’ ένα «Δε μ’ ακούς τόση ώρα που μιλάω, εγώ είχα μια δύσκολη μέρα κι εσύ είσαι στον κόσμο σου». Γκρινιάζουμε για τα πιο μικρά, φωνάζουμε όταν θα έπρεπε να μην ακούγεται ψίθυρος και σιωπούμε όταν οφείλουμε σχεδόν να διαδηλώσουμε. Δημιουργούμε προβλήματα για να γεμίσουμε τα κενά δωμάτια μέσα μας, μην τυχόν και συνειδητοποιήσουμε πως είναι άδεια -ή χρειαστεί να στριμώξουμε  τίποτα ποιοτικό. Πάλι φωνές, πάλι γκρίνια, πάλι καβγάδες.

Το θέμα είναι πως η ηρεμία δεν έρχεται απρόσκλητη· η αλήθεια είναι πως ούτε με πρόσκληση έρχεται, ούτε με παρακάλια. Δουλειά θέλει, να βλέπει πως υπάρχει πραγματικά θέση για εκείνη στη ζωή σου. Επιθυμεί άπλετο χρόνο, χώρο, υπομονή και σάλιο. Τα δύο πρώτα για να καταφέρει να αναπτυχθεί, να βρει την ευκαιρία να ριζώσει. Την υπομονή τη χρειάζεσαι εσύ γιατί η κηπουρική είναι χόμπι χρονοβόρο, ενώ το σάλιο είναι αναγκαίο γιατί ηρεμία χωρίς επικοινωνία δεν υπάρχει. Άνοιξε το στόμα σου και μίλα, κι αν δε θέλεις να μιλήσεις, γράψε και στείλε ένα γράμμα, κι αν δε γουστάρεις καν’ το τραγούδι ή ζωγράφισέ το. Μη γυρίζεις όμως την πλάτη και σκεπάζεσαι μέχρι τα μάτια μη και φανεί η έκφρασή σου και μην πηγαινοέρχεσαι νευρικά μες το σπίτι με την τηλεόραση στο εβδομήντα. Η ηρεμία είναι δώρο από τον εαυτό σου προς εσένα, τη σχέση και την οικογένειά σου. Είναι πηγή ανάπτυξης για κάθε τομέα της ζωής σου.

Η ηρεμία είναι αγαθό που πρέπει να δίνει ο ένας στον άλλον, είναι ευτυχία που προσφέρει ομορφιά στη σχέση. Αν δεν είσαι ήρεμος, πώς μιλάς για έρωτα κι αγάπη; Δεν μπορείς να μιλάς για ταξίδι του μυαλού και της καρδιάς. Η ηρεμία είναι η μεταβολή της ταχύτητας, της μετατόπισης -ή και των δύο-, είναι αυτή που δίνει κίνηση στα ελατήρια και τα αφήνει να ταλαντεύονται όσο μπορούν μέχρι να σταματήσουν. Είναι εκείνη που θα δώσει κίνηση στη σχέση ξανά και ξανά.

Μπορεί να νιώθεις πως ερωτεύεσαι όταν θέλεις να γκρινιάξεις για την ώρα που γύρισε ή όταν αντιλαμβάνεσαι πως ζηλεύεις όσα κινούνται γύρω του. Σίγουρα όμως δεν είναι έρωτας η ταχυπαλμία και οι παιδιάστικοι καβγάδες. Δεν είναι ο έρωτας που ταιριάζει σε δύο ώριμους ανθρώπους. Χρωστάς ηρεμία στο ταίρι σου. Να γυρνάς το «ήταν άθλια μέρα» σε «ήταν ζόρικη μέρα αλλά έχω εσένα, ουίσκι στο ράφι, πίτσα στην κατάψυξη και δε μας πιάνει κανείς». Όχι για το ταίρι μονάχα, αλλά και για σένα. Αν κάθε μέρα φυτεύεις αρνητικότητα, γκρίνια και νεύρα, αυτά θα πάρεις πολλαπλασιασμένα. Φύτεψε αισιοδοξία, έστω και λίγο, θα ανθίσει γρηγορότερα από τα υπόλοιπα και από τη χαρά σου θα φυτέψεις ακόμα περισσότερη.

Η επικοινωνία και η υπομονή θα δημιουργήσουν κατάλληλες συνθήκες, ώστε οι φωνές να υψώνονται μόνο για να πείτε «Σ’ αγαπώ». Θα δώσουν πάτημα να σταματήσετε να βλέπετε μόνιμα το ποτήρι μισοάδειο και να ξεσπάτε ο ένας στον άλλο. Το ποτήρι θα είναι μισογεμάτο, θα αγγίζει ποσοστό πληρότητας σε νερό 50 τις εκατό, κι αν χρειαστεί θα σκέφτεστε «το ποτήρι είναι πολύ μεγάλο, μου φτάνει το μισό απ’ αυτό σε νερό». Δε θα υπάρχει άλλη μιζέρια αν μάθετε να ακούτε και να ακούγεστε, να ζητάτε και να προσφέρετε κατανόηση. Είναι αλλιώς όπως και να το κάνουμε το «Πάλι στο γραφείο καθόσουν μέχρι τώρα;» από το «Αργείς να γυρίσεις σπίτι από τη δουλειά και νιώθω πως με παραμελείς, μπορούμε να το συζητήσουμε;».

Γιατί χωρίς ηρεμία, χωριό δε γίνεται. Λίγο οι φωνές, λίγο τα παράπονα, λίγο η απαισιοδοξία και η αχαριστία, η σχέση φθείρεται. Οι εντάσεις δε νοστιμίζουν τη σχέση, ούτε της προσθέτουν κάτι, μόνο αφαιρούν. Μειώνουν την όρεξη, την ασφάλεια, τη σιγουριά και την καψούρα. Οι φασαρίες είναι red flags στη σχέση. Όταν αγαπάς, σωπαίνεις καμιά φορά, γατί η ηρεμία της ψυχής και η γαλήνη στη σχέση μετράνε περισσότερο από τον εγωισμό.