Θυμάστε όταν πηγαίναμε σχολείο, που τα χαλάγαμε με τον τότε δεσμό μας, αλλά ξέραμε ότι το Σάββατο θα συναντηθούμε στην πλατεία, στο γήπεδο ή στην καφετέρια, ανάλογα την περίοδο και τη φάση. Μπορεί να μη λέγαμε ούτε “γεια”. Δεν έχει σημασία. Μπορεί η συνάντηση να μας έριχνε στα τάρταρα. Μπορεί ένα βλέμμα να ήταν αντικείμενο ανάλυσης όλη την υπόλοιπη βδομάδα. Τι κι αν από δική μας επιλογή χωρίσαμε; Άλλο αυτό. Ανεξάρτητο θέμα και δεν έχει να κάνει.
Αν υπήρχε, δε, κάποια στιγμή που δεν εμφανιζόταν στο προγραμματισμένο μέρος, τότε οι ταχυπαλμίες έδιναν κι έπαιρναν και το σενάριο της πιθανής νέας σχέσης θόλωνε λίγο το τοπίο μπροστά μας. Δεν έχει σημασία που δε θέλουμε να είμαστε μαζί. Ήταν μια νέα ρουτίνα αυτή η μετά το χωρισμό κατάσταση. Και ένα μαξιλαράκι ασφαλείας. Ότι μπορεί να είμαστε χωριστά, αλλά τουλάχιστον είναι ο καθένας μόνος του. Και κάτι ακόμα. Υπάρχει ένα βλέμμα, ένα ενδιαφέρον, ένα τσεκάρισμα, ένας λόγος να βάλουμε το νέο μας τζιν για να το δει, ένα παιχνίδι. Ένα στοίχημα να φανούμε καλά και ότι όλα είναι ωραία και μετά το χωρισμό. Μια εικόνα.
Μεταφέρετε όλο αυτό το σκηνικό στο σήμερα και όπου πλατεία βάλτε insta, όπου νέο τζιν βάλτε νέο στόρι και όπου ματιές βάλτε το view. Όπου χωρισμός βάλτε χωρισμός. Αυτό δεν αλλάζει. Αξία σταθερή και διαχρονική. Ωραία, έτοιμη η προσαρμογή; Ελάτε τώρα να πούμε, γιατί ενώ έχουμε χωρίσει μας ενδιαφέρει αν είδε το στόρι, γιατί ταραζόμαστε αν δεν το δει, γιατί ταραζόμαστε ακόμα περισσότερο αν κάνει reaction. Αφού έχουμε χωρίσει και δε μας νοιάζει. Τι; Μήπως, τελικά, μας νοιάζει; Το αν μας νοιάζει η σχέση δεν είναι ρόλος του παρόντος άρθρου να το απαντήσει. Καθένας το απαντά για τον εαυτό του και, φυσικά, δεν είναι το ίδιο σε όλες τις περιπτώσεις ούτε καν σε όλους τους χωρισμούς ακόμα και του ίδιου ατόμου.
Αυτό, όμως, που μπορούμε να συζητήσουμε είναι το γιατί το να δει το στόρι ο πρώην σύντροφός μας, μπορεί να αποτελεί μαξιλαράκι ασφαλείας για εμάς. Πιθανότατα αυτό συμβαίνει γιατί μια τέτοια κίνηση δηλώνει, θεωρούμε, ένα έμμεσο ενδιαφέρον. Ότι δηλαδή αυτός ο άνθρωπος ασχολήθηκε να δει τι γράφουμε, τι ανεβάσαμε. Σε ένα πιο προχωρημένο σενάριο τον απασχόλησε και γιατί κάναμε το ποστ. Σε ένα τελείως εξεζητημένο σενάριο, δε, έκανε και reaction. Ξεχνάμε, βέβαια, σε αυτή μας την ανάλυση και μάλλον το κάνουμε κατ’ επιλογή, ότι υπάρχουν, άνθρωποι, που κάνουν view στα stories απλά έχοντας αφήσει το κινητό να αλλάζει μόνο του. Σε αυτή την περίπτωση, φυσικά, το ότι είδαμε τη φατσούλα τους στα views μας καθόλου δε σημαίνει ότι εκείνοι αντίστοιχα είδαν αυτό που γράφουμε.
Φαίνεται να μας ανακουφίζει αυτή η σιωπηλή παρουσία στη λίστα όσων είδαν αυτό που είπαμε, ακριβώς γιατί αποτελεί μια νέα ρουτίνα. Ανάλογα, δε, σε ποια μεριά του χωρισμού είμαστε πλάθουμε σενάρια. Αν εμείς επιλέξαμε τη λήξη της σχεσης, ερμηνεύουμε το ότι δε μας έχει κάνει block ή unfollow ως ένδειξη ότι δε μας έχει θυμώσει ή ότι ήταν και ο πρώην σύντροφός μας έτοιμος γι’ αυτό το χωρισμό. Μπορεί ακόμα ακόμα να ικανοποιούμε το ναρκισσισμό μας θεωρώντας ότι συνεχίζει να ενδιαφέρεται για εμάς και γι αυτό και μας παρακολουθεί στα social.
Αν, απ’ την άλλη, είμαστε εκείνοι που μας ανακοινώθηκε η λήξη της σχέσης, μπορούμε να θεωρούμε τη διαδικτυακή μας επαφή ως ένα παράθυρο ανοιχτό για πιθανή επόμενη επικοινωνία. “Βλέπει όσα ανεβάζω και κάποια στιγμή θα μου στείλει” είναι η σκέψη που υπάρχει. Ή “αν ανεβάσω κάτι που φαίνεται ότι μιλά για μας μπορεί να απαντήσει”. Και οι συνειρμοί δεν τελειώνουν ποτέ.
Τα πράγματα, βέβαια, δεν είναι έτσι σε καμία απ τις δύο περιπτώσεις. Αν κάποιος έχει ή θέλει κάτι να πει μπορεί κάλλιστα να το κάνει. Είτε στέλνοντας pm είτε καλώντας στο τηλέφωνο, στέλνοντας ραβασάκι, ταχυδρομικό περιστέρι ή με όποιο τρόπο νιώθω πιο άνετα. Κι όχι! το να δει ένα story δεν είναι ένας από αυτούς τους τρόπους. Αντίστοιχα, αν κάποιος θέλει να πει κάτι σε έναν άνθρωπο ειδικά, καλύτερα να κάνει ακριβώς αυτό και όχι να προχωρά σε βαρύγδουπες διαδικτυακές δηλώσεις που μπορεί πολλοί να διαβάζουν, λίγοι να καταλαβαίνουν και επί της ουσίας σε έναν να απευθύνονται.
Μερικές φορές μπορεί να μην είναι εύκολο να παραδεχτούμε την αλήθεια ούτε στον ίδιο μας τον εαυτό. Μερικές φορές μπορεί να μας πείθουμε ότι το “διαβάστηκε” ή το view είναι αρκετό για να μη χαθεί η επαφή. Μερικές φορές μπορεί να ελπίζουμε ότι το να παραμείνουμε φίλοι στα social είναι μια κάποια λύση.
Στο τέλος της ημέρας, όμως, όταν έρχεται η ώρα της συζήτησης με τον εαυτό μας, ξέρουμε ότι όλα αυτά είναι ημίμετρα. Αν η σχέση τελείωσε όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Ανούσιες. Ακόμα και αστείες. Λόγοι και αφορμές για να παίρνουμε τις ανάσες μας και να κρατάμε λίγο ακόμα. Μέχρι να συνειδητοποιήσουμε την αλλαγή. Μέχρι να αποδεχτούμε τη νέα πραγματικότητα. Μέχρι να παραδεχτούμε ότι κανένα view δεν είναι καληνύχτα, κανένα reaction δεν είναι αγκαλιά και καμιά social φιλία δεν είναι η σχέση που είχαμε. Μέχρι να νιώσουμε ότι είναι ώρα να προχωρήσουμε χωρίς να επηρεαζόμαστε από το ποιος βλέπει το story και πολύ περισσότερο χωρίς να κάνουμε αναλύσεις απλά επειδή κάποιος το είδε.
Θελουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ
Συντάκτης: Ελένη Καραχανίδη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
