Κάθε χωρισμός είναι επίπονος, είτε προέκυψε ξαφνικά, είτε το βλέπαμε να έρχεται, είτε το θέλαμε, είτε η ανακοίνωση μάς έπιασε απροετοίμαστους. Η συνήθεια και η ανάγκη για συντροφικότητα κάνουν τον χωρισμό να μοιάζει το πιο δύσκολο πράγμα του κόσμου. Όμως όπως σε όλα, έτσι και στο αντίο, υποβόσκει μια ελπίδα ακόμη κι αν δεν τη βλέπουμε με την πρώτη ματιά.
Αυτή δεν είναι άλλη από την ελπίδα της αλλαγής, την πεποίθηση πως όταν κάτι τελειώνει, κάτι άλλο αρχίζει. Όπως κάθε Δεκέμβρη που μας πιάνει μελαγχολία για το φινάλε ενός χρόνου, την ίδια στιγμή που περιμένουμε πώς και πώς τον επόμενο, μια νέα χρόνια γεμάτη φιλοδοξίες και όνειρα. Έτσι κι ένας χωρισμός, όσο κι αν μας θλίβει ή μας πονάει, κρύβει μέσα του την αλλαγή, την προσμονή για ένα νέο φλερτ, έναν καινούριο έρωτα, ένα πρωτόγνωρο φιλί, ένα ακόμα πρώτο ραντεβού. Το ξενύχτι, η ανταλλαγή μηνυμάτων, τα υπονοούμενα, οι νέες γνωριμίες γεννούν την επιθυμία να βγούμε απ’ τη θλίψη και να το πάρουμε απ’ το μηδέν. Το συναίσθημα πως πως κάτι άγνωστο -πιθανόν πιο όμορφο- έρχεται τα κάνει όλα να μοιάζουν πιο γλυκά, σαν να ξυπνάς μια μέρα που ‘χες κανονισμένα 4 meeting και να συνειδητοποιείς πως είναι Σάββατο και δε δουλεύεις.
Η ιδέα του επόμενου φλερτ σε βοηθά να ξεπεράσεις τη στεναχώρια. Δεν μπορούμε να μένουμε κολλημένοι σε μια κατάσταση, ειδικά αν πρόκειται για κάτι που έχει πια τελειώσει. Κάθε άνθρωπος θέλει τον χρόνο του, όμως για όλους η ελπίδα πως κάτι καλύτερο αχνοφαίνεται στον ορίζοντα είναι αδιαμφισβήτητη. Λίγο πολύ είναι στη φύση μας να ελπίζουμε και να πιστεύουμε πως το νέο που έρχεται θα είναι πιο όμορφο, ώστε να μη χάνουμε την αισιοδοξία μας.
Δεν είναι εγωιστικό να παραδεχτεί κανείς πως από τη στιγμή που μια ιστορία έχει κλείσει, θέλει να προχωρήσει και να νιώσει κι άλλα πράγματα. Το να πας παρακάτω -ακόμα και σε σύντομο χρονικό διάστημα- δεν είναι κατακριτέο, ούτε υπάρχει κάτι λάθος στον τρόπο που επιλέγει καθένας να ζήσει. Ο έρωτας και το φλερτ δίνουν ζωντάνια στην καθημερινότητα. Δεν υπάρχει τίποτα που να σε κάνει να νιώθεις ενοχικά άπαξ και αποφασίσεις να κάνεις μια νέα αρχή στο συναίσθημα. Το θέμα είναι να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας και με τους άλλους, ώστε να ξεκαθαρίζουμε τα πράγματα και να μην τα μπλέκουμε στο κεφάλι μας.
Ακόμη κι αν δυο άνθρωποι αγαπιούνται, όταν κάτι δεν προχωράει, το σοφό είναι να τραβήξει καθένας προς άλλη κατεύθυνση για καλό και των δύο. Η ζωή συνεχίζεται, ό,τι αν συμβεί, όσο κι αν πονέσουμε, και είτε μας αρέσει είτε όχι αυτή είναι η αλήθεια. Έτσι είμαστε φτιαγμένοι, ούτως ώστε όταν κάτι τελειώνει, να αρχίζει κάτι άλλο. Η έννοια του φθαρτού και ο περιορισμένος χρόνος μας είναι εξάλλου και τα στοιχεία που δίνουν γεύση στη ζωή. Όπως έγραψε κάποτε ο Νίκος Δήμου «Έτσι κι αλλιώς μια μέρα θα χωρίσουμε. Από έρωτα, από θάνατο, από χρόνο. Θα ήθελα όμως να χωρίσουμε μαζί. Όχι χώρια.».
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ
Συντάκτης: Ειρήνη Χριστοδούλου
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
