Νομίζουμε πολλές φορές πως οι άνθρωποι που μετακομίζουν συχνά-πυκνά (είτε επειδή το απαιτεί η φύση της δουλειάς τους, είτε από προσωπική επιλογή) είναι τυχεροί, μιας και αλλάζοντας συνέχεια περιβάλλον, έχουν πρόσβαση σε μια ζωή περιπετειώδη και γεμάτη εμπειρίες. Αυτό έχει μια δόση αλήθειας, όμως το νόμισμα έχει πάντα δύο όψεις. Δεν είναι τόσο εύκολο να ξεκινάς κάθε τόσο απ’ την αρχή, να μηδενίζεις, γιατί κάθε φορά που μαζεύεις τις βαλίτσες για να βρεθείς από ένα μέρος σ’ ένα άλλο, αναπόφευκτα κάτι αφήνεις πίσω.
Το αρχικό συναίσθημα όταν πρόκειται να βρεθείς κάπου αλλού είναι ενθουσιασμός, ίσως και λίγο άγχος που δικαιολογείται απ’ τον φόβο του αγνώστου. Όμως μες την όλη χαρά υποβόσκει και λύπη, λύπη που αποχαιρετάς αγαπημένα σου πρόσωπα και συνειδητοποιείς ότι η καθημερινότητά σου πρόκειται ν’ αλλάξει κατά πολύ. Η βάση σου δε θα ‘ναι πια ίδια κι αυτή η σκέψη σου φέρνει μελαγχολία. Δεν είναι κι ό,τι πιο εύκολο και ευχάριστο να κάνεις στην άκρη τις συνήθειές σου, τη ρουτίνα σου, τον χώρο και τους ανθρώπους σου και να ξεκινάς τον καινούριο σου κόσμο λιθαράκι λιθαράκι.
Η εγκατάσταση στη νέα σου βάση συχνά συνοδεύεται από ανασφάλειες. Προσπαθώντας να ανοίξεις τον κύκλο σου και να ενσωματωθείς, πολλές φορές καταλήγεις να κλείνεσαι στο καβούκι σου σαν σαλιγκάρι. Αυτό που μοιάζει ακόμα πιο δύσκολο είναι να μπεις στη διαδικασία να κάνεις καλά φιλαράκια, κολλητούς που θα ‘ναι κάτι παραπάνω από γνωστοί του καφέ, να δεθείς με έναν άνθρωπο και να ερωτευτείς. Όταν ξέρεις πως σε λίγο θα φύγεις, όταν η σκέψη του προσωρινού και η ημερομηνία λήξης είναι ήδη χαραγμένα στο κεφάλι σου, δύσκολα είσαι αυθεντικός και διαχυτικός. Το μόνο που θέλεις είναι να σε προστατέψεις και τα αντίο που θα κληθείς να πεις την επόμενη φορά που θα βρεθείς με μια βαλίτσα κι ένα άνευ επιστροφής εισιτήριο στο χέρι να ‘ναι όσο το δυνατόν λιγότερο επώδυνα. Να φύγεις ανεπαίσθητα από κείνο το μέρος κι όχι με δάκρυα στα μάτια πως αφήνεις πίσω κάτι πολύτιμο.
Τα πράγματα όμως δεν είναι πάντα τόσο άσχημα όσο ακούγονται. Η αλλαγή πολλές φορές είναι υπέροχο πράγμα και η γνωριμία με νέα μέρη και ανθρώπους μοιάζει με ατελείωτο φλερτ με τη ζωή. Διευρύνεις τους ορίζοντές σου, μαθαίνεις να είσαι δεκτικός, να ενδιαφέρεσαι, να βρίσκεις την ομορφιά σε μικροπράγματα. Κι αν στην αρχή η καθημερινότητα σ’ ένα νέο μέρος μοιάζει δύσκολη, ο χρόνος κι η υπομονή είναι οι καλύτεροι φίλοι σου. Σε μία μέρα δε χτίστηκε η Ρώμη, όλα θα πάνε καλά, αρκεί να ‘χουμε θέληση και να ‘μαστε ανοιχτοί σε ό,τι έρχεται.
Η εμπιστοσύνη -όσο δύσκολη κι αν μοιάζει- είναι το κλειδί για τα πάντα. Κι όταν βρεις το κλειδί και μαζί το θάρρος να το βάλεις στην κλειδαριά, η πόρτα σου ανοίγει άλλους κόσμους. Ποτέ δεν ξεχνάς τους προηγούμενους, βέβαια. Όλα είναι κόμματι μας και δημιουργούν το δικό μας τεράστιο παζλ. Η ζωή εκτός από παζλ είναι κι ένα ταξίδι χωρίς προορισμό. Η διαδρομή έχει αξία και είναι αυτή που μας χαρίζει τις εμπειρίες. Όπως κι αν αποφασίσει καθένας να ζήσει τη διαδρομή του, το σημαντικό είναι να την απολαύσει.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Ειρήνη Χριστοδούλου
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
