Οι άνθρωποί μας αποτελούν το άλφα, το βήτα -ίσως και το ωμέγα- στη ζωή μας. Είτε πρόκειται για την οικογένειά μας, είτε για φίλους καρδιακούς, είτε για το ταίρι, τα συγκεκριμένα πρόσωπα έχουμε επιλέξει να είναι συνοδοιπόροι μας. Ποιες είναι όμως οι προσδοκίες που έχουμε από τα άτομα αυτά και τι είναι αυτό που υποσυνείδητα μας δένει με τους δικούς μας ανθρώπους;
Φαντάσου πώς θα ήταν η ζωή σου αν ξαφνικά έφευγαν πολλά σημαντικά πρόσωπα, μαζί κι εκείνα που λες πως αποκλείεται να την κάνουν ακόμα κι αν κάνεις τη μεγαλύτερη γκάφα και δεν τους φερθείς με τον καλύτερο τρόπο. Μεγαλώνοντας συνειδητοποιούμε ποιοι ήρθαν για να μείνουν, ποιοι πέρασαν σαν αστραπή και μας χάρισαν όμορφες αναμνήσεις, και ποιοι έκλεψαν ένα κομμάτι της λάμψης μας, σαν μικρές καταιγίδες, γεμίζοντάς μας μ’ ένα κενό που έπρεπε να διαχειριστούμε και να καλύψουμε.
Θέλουμε, λοιπόν, με τα κοντινά μας άτομα να έχουμε μια όμορφη και ουσιώδη σχέση, αλλά κάποιες φορές -ίσως άθελά μας- τους θεωρούμε δεδομένους και φανταζόμαστε ότι δεν υπάρχει περίπτωση να τους χάσουμε. Έτσι, καταλήγουμε να μην τους δείχνουμε αρκετά την αγάπη και την εκτίμησή μας και να τους βάζουμε κατά κάποιο τρόπο στο περιθώριο. Ακόμα, πιστεύουμε πως οι σχέσεις που ήταν να χτιστούν έχουν ήδη χτιστεί και πατάμε σε παλιά γερά θεμέλια χωρίς να μπούμε στη διαδικασία να χτίσουμε νέα. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα κάπως να αφηνόμαστε και οι σχέσεις μας με τους δικούς μας άλλους να χάνουν την αλλοτινή τους αίγλη.
Τι γίνεται όταν ένα άτομο που θεωρούμε σημαντικό κάποια στιγμή δε μας συμπεριφερθεί όμορφα; Αφήνουμε το γεγονός να περάσει ή απομακρύνουμε το άτομο από τη ζωή μας; Πολλές φορές θεωρούμε ότι δεν έγινε και τίποτα να ξεσπάσει κάποιος πάνω μας, να μας αγνοήσει, να μας μιλήσει όπως θέλει στην ένταση της στιγμής, νομίζοντας πως πρέπει να δείξουμε κατανόηση μιας και τα συναισθήματά του για μας είναι γνωστά. Γιατί όμως να είσαι διατεθειμένος να δεχτείς από τα κοντινά σου πρόσωπα μια απαθή ή ψυχρή στάση;
Είναι σημαντικό να δείχνουμε το ενδιαφέρον και την αγάπη μας στα κοντινά μας πρόσωπα. Το να θεωρείς κάποιον δεδομένο ή αντίστοιχα να θεωρείσαι εσύ δεδομένος έχει σαν αποτέλεσμα σιγά σιγά η σχέση να φθείρεται και να δημιουργείται ένα χάσμα ανάμεσά σας, αφού αμφότεροι πιστεύετε πως δε χρειάζεται να κάνετε κάτι παραπάνω για να δείξετε στον άλλο αυτό που ήδη γνωρίζει. Δεν μπορεί όμως κάποιος να μυρίζει τα νύχια του επειδή κάποτε του είπαμε ανοιχτά πώς νιώθουμε γι’ αυτόν. Τα συναισθήματα πρέπει να φροντίζουμε να τα εκδηλώνουμε σε τακτά χρονικά διαστήματα, γιατί έτσι ερχόμαστε πιο κοντά με τους δικούς μας ανθρώπους και δεν τους γεμίζουμε αμφιβολίες για το αν έχει αλλάξει κάτι.
Οι ανθρώπινες σχέσεις -η φιλία, ο έρωτας, η οικογένεια- μοιάζουν με τραμπάλα και χρειάζεται προσπάθεια κι απ’ τις δύο πλευρές για να βρεθεί ισορροπία. Γι’ αυτό, λοιπόν, καλό θα ήταν να μιλάμε στα πρόσωπα που κέρδισαν μια θέση στη ζωή μας και τη διατηρούν, ώστε να κρατήσουμε αυτό που έχουμε μαζί τους ζωντανό και ουσιαστικό και να μην καταλήξει απλώς μια επαναλαμβανόμενη συνήθεια. Στο κάτω κάτω δε σου λέω να φτιάξεις ένα τεράστιο πανό για τον άλλο που να λέει «σ’ αγαπώ»! Μια πράξη λιγότερο «μεγάλη», όπως ένα μήνυμα αγάπης, κάτι που να δηλώνει πόσο σου λείπει το πρόσωπο όταν βρίσκεται μακριά, μια όμορφη κουβέντα ή ακόμα και η ευκαιρία να βγείτε μια μέρα μόνοι για καφέ και να περάσετε λίγο ποιοτικό χρόνο μαζί, μπορεί να κάνει ξεκάθαρο το ενδιαφέρον και τα συναισθήματά σου.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Στέλιος Στυλιανού
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
