Δεν έγινε και τίποτα αν σας πιάσει το παιδί σας στο κρεβάτι

Κάθε μέρα τρέχουμε να προλάβουμε και μέσα στην έντονη καθημερινότητα, προσπαθούμε να βρούμε χρόνο να χαλαρώσουμε και να είμαστε συντροφικά, να χαρούμε στιγμές οικειότητας με τον άνθρωπό μας. Για όσους έχουν παιδιά, μέσα στο σπίτι, η οικειότητα και η ερωτική επαφή μπορεί να γίνει ιδιαιτέρως πολύπλοκη. Καμιά φορά πάλι, ως κι ανέφικτη.

Πολλοί γονείς που έχουν παιδιά σε μικρές ηλικίες, συχνά λόγω της κούρασης και συναισθηματικών παραγόντων, επιλέγουν να κοιμούνται μαζί με τα παιδιά τους. Οι γονείς που έχουν παιδιά που δεν κοιμούνται μαζί τους όμως, εξίσου αντιμετωπίζουν δυσκολίες στο να εκφράσουν ελεύθερα τη σεξουαλική τους διάθεση με τον σύντροφό τους. Έχουμε έρθει κοντά και ξαφνικά, μια πόρτα θα χτυπήσει, μια φωνή θα ακουστεί που θα θέλει να πάμε εκεί να δούμε κάτι, να δώσουμε νερό, να παίξουμε μαζί τους, να πάμε εκεί γιατί κάτι τους φοβίζει.  Κάποιες φορές έχουμε λάβει τα απαραίτητα μέτρα κι έχουμε κλείσει την πόρτα, έχουμε ασφαλίσει τον προσωπικό μας χώρο. Τι συμβαίνει όμως όταν δεν προλάβαμε να περιφρουρήσουμε την πολύτιμη στιγμή της σεξουαλικής μας ένωσης; Τι σημαίνει εάν το τέκνο μας, μπει στον χώρο και μας δει να είμαστε πολύ κοντά, πάρα πολύ κοντά;

Καταρχάς να πούμε συγχαρητήρια που βρεθήκατε κοντά με τον σύντροφό σας, μέσα σε αυτούς τους απαιτητικούς ρυθμούς, που έχετε έναν σύντροφο να μοιραστείτε τη σεξουαλική σας ορμή και να απολαύσετε τις χαρές που προσφέρει το ίδιο μας το σώμα. Δεν είναι αυτονόητο ν’ απολαμβάνουμε αυτές τις στιγμές. Πολλά ζευγάρια δυσκολεύονται να νιώσουν όμορφα κι ερωτικά, λόγω των αυξημένων υποχρεώσεων και των μεγάλων ευθυνών. Άρα από μένα συγχαρητήρια, που είστε κοντά.

Η ερωτική επαφή και η εκδήλωση αγάπης ανάμεσα στους συντρόφους είναι μια υγιής εκδήλωση φυσιολογικών συναισθημάτων, λειτουργιών κι αντιδράσεων. Επίσης το να αντιλαμβάνονται τα παιδιά ότι οι γονείς τους είναι ερωτευμένοι, ότι είναι χαρούμενοι και θέλουν ο ένας τον άλλο, είναι ένα ισχυρό εφόδιο για τη ζωή τους. Οι άνθρωποι είναι συντροφικοί, αγαπιούνται κι αυτό εκδηλώνεται και σωματικά. Τα παιδιά δεν αντιλαμβάνονται όλες τις εκφάνσεις της ενήλικης σεξουαλικότητας, σαφώς, αλλά αντιλαμβάνονται την αγάπη και την εκδήλωση αυτής με φιλιά, αγκαλιές, σωματική οικειότητα γενικότερα. Το να βλέπουν τους κοντινούς τους ενήλικους να είναι άνετοι στην εκδήλωση αυτής της οικειότητας και της θετικής αντιμετώπισης, τους δίνει ένα όμορφο συντροφικό πρότυπο.

Δε θα είναι ψυχροί σύντροφοι μεγαλώνοντας, γιατί μεγάλωσαν σε ένα θετικό συναισθηματικό περιβάλλον, όπου η συντροφική αγάπη εκδηλωνόταν κι ήταν φανερή. Αυτό είναι κάτι που λείπει από τις περισσότερες οικογένειες· τα φιλιά και τα χάδια μειώνονται και συνήθως μπροστά στα παιδιά πολλοί μαζεύονται και δεν εκδηλώνουν κανένα ίχνος σωματικής οικειότητας. Όμως, ας σκεφτούμε πόσο οι ενήλικοι αποτελούν πρότυπα συμπεριφορών και μεταδίδουν στους μικρότερους αξίες, συμπεριφορές και στάσεις ζωής. Άρα μια μαγκωμένη μαμά κι ένας μαγκωμένος μπαμπάς, ή δυο γονείς γενικότερα που δε μοιράζονται ούτε μια αγκαλιά, τι μήνυμα δίνει στο παιδί για τη σωματική οικειότητα των ανθρώπων που αγαπιούνται;

Είναι σίγουρα μια αμήχανη στιγμή για τους ενήλικους, το να τους πιάσει το παιδί τους στο κρεβάτι, αλλά ας μη γίνει αυτό λόγος απομάκρυνσης ή δυσκολίας στην ερωτική εκδήλωση. Δεν έχουμε πολλές στιγμές να είμαστε συντροφικοί και θα πρέπει να λειτουργούμε με ρυθμούς γρήγορους και να μη χάνουμε ευκαιρίες σύνδεσης. Ίσως να είναι μια καλή ιδέα να προλαμβάνουμε να έχουμε διασφαλίσει καλύτερα τις ιδιωτικές μας στιγμές, για να μπορούμε να είμαστε κι εμείς πιο άνετοι και να μπορέσουμε να αφεθούμε σε αυτές. Οι στιγμές είναι πολύτιμες, μας φέρνουν κοντά και μας διατηρούν σε ισορροπία με τους συντρόφους μας και τον εαυτό μας.

Κάποιες φορές ο γονεϊκός ρόλος μπορεί να κατακλύσει τη ζωή και το πρόγραμμά μας, αλλά δε θα πρέπει να αφήνουμε τη σεξουαλικότητά μας σε δεύτερη μοίρα. Σίγουρα θα έχει συμβεί σε κάποιους να βρεθούν στην αμήχανη στιγμή να εμφανιστεί το τέκνο τους τη στιγμή της διαδικασίας και να αντιληφθούν τα τέκνα τους ότι οι γονείς τους είναι πιο κοντά απ’ όσο συνήθως, αλλά αντίστοιχα θα πρέπει τα τέκνα να αντιληφθούν ότι οι ενήλικοι, έχουν ανάγκη από προσωπικό χώρο και χρόνο, όπως και να είναι περισσότερο διακριτικοί σε αυτό.

Τα παιδιά κατανοούν περισσότερα απ’ όσα νομίζουμε. Σε δεύτερο χρόνο εξηγούμε ότι οι μεγάλοι θέλουν να είναι και μόνοι τους κάποιες φόρες. Τονίζουμε πόσο αγαπάμε τα παιδιά μας και θέλουμε να είμαστε μαζί τους. Είναι πολύ σημαντικό να ξεκουραζόμαστε και ν’ αφήνουμε τους ενήλικους, να έχουν προσωπικό χρόνο. Δε δημιουργείται τραύμα, εάν έχουμε στιγμές ένωσης, αλλά μπορεί να γίνει τραύμα για τα παιδιά εάν οι γονείς τους τελικά αποξενωθούν κι απομακρυνθούν, φοβούμενοι να μην μπουκάρουν τα μικρά τους τη στιγμή της ένωσης αυτής.

Περιφρουρήστε την προσωπική σας ζωή, διατηρήστε όλους τους ρόλους σας με ισορροπία. Αγκαλιαστείτε (κι όχι μόνο) ελεύθερα. Αυτό είναι υγιές για το παιδί κι όχι δυο ξένοι μέσα στο ίδιο σπίτι.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!