Είναι βρώμικο το παιχνίδι της εξουσίας όταν είναι επιτηδευμένο. Όσο και να προσπαθήσεις να βγεις από πάνω, να δείξεις ανωτερότητα, σταθερότητα, τα αληθινά συναισθήματα δύσκολα κρύβονται. Αν η πρόθεσή σου, το ένστικτό σου, σου λέει ότι έλκεσαι από ένα άτομο, ακόμα κι αν αυτό σε έχει πληγώσει στο παρελθόν, αργά ή γρήγορα θα φανεί η αλήθεια στο βλέμμα σου και με συνειδητότητα θα επιλέξεις να υποκύψεις σε όσα νιώθεις.
Σίγουρα όμως, κάποια στιγμή έρχεται η φάση που σε μια έκλαμψη ευθύνης αντιλαμβάνεσαι ότι δεν μπορείς να ζεις έναν έρωτα με την ψευδαίσθηση ότι κάποτε θα γίνει όπως τον θες. Και τότε αναλογίζεσαι ποιες είναι οι σωστές πράξεις ώστε να λήξει όσο το δυνατόν πιο αναίμακτα. Πρόσεχε όμως· ξέρεις ότι δεν τραβάει κι απομακρύνεσαι απ’ οτιδήποτε εμπεριέχει η σχέση αυτή, ή προσπαθείς να ξεκινήσεις ένα παιχνίδι δήθεν ανωτερότητας με σκοπό να ξανασμίξετε;
Σε κάθε περίπτωση περνάς πολλές φάσεις αναζήτησης του εαυτού σου. Προσπαθείς να καταλάβεις τι είναι πιο σημαντικό: να υπάρχει ένας συγκεκριμένος άνθρωπος που αγαπάς στη ζωή σου ή να φερθείς εσύ στον εαυτό σου τίμια κι όχι με ηττοπάθεια και μια αίσθηση θύματος ότι «κοίτα πόσα έδωσα, πρέπει να μου τα δώσει»; Θέλεις να μάθεις άν έχεις κάνει αρκετά τον εαυτό σου έναν υποτιθέμενο σωτήρα σε μια σχέση ανταλλακτική ή αν σε παίρνει λίγο ακόμα. Εάν έχεις την υπομονή να περάσεις τα ίδια για ακόμα μια φορά ή αν ήρθε η ώρα να τραγουδήσεις «ως εδώ».
Σιγά-σιγά καταλαβαίνεις ότι ακόμα κι αν έπεσες, θα σηκωθείς να ανακτήσεις τις δυνάμεις σου, θα πάρεις τα πάνω σου και θα αρχίσεις να συνειδητοποιείς πόσο αστείες είναι οι καταστάσεις όταν δεν τις δραματοποιούμε. Θα κατανοήσεις επιτέλους πόσο έξω από τον εαυτό σου βγήκες για να κάνεις τα χατίρια κάποιου άλλου, από ξεκάθαρη επιλογή σου. Και δεν είναι ψέματα, θα γελάσεις με τον εαυτό σου κι ίσως τον σιχαθείς και λίγο -κακώς. Οι φάσεις αυτές είναι απαραίτητες για να ολοκληρωθεί το wake up call των φίλων. Είναι αυτές που θα σε οδηγήσουν στην ψυχική σου ηρεμία κι στον αυτοσεβασμό.
Θα αρχίσεις να γελάς με αυτά που σου έφερναν δάκρυα τα βράδια. Θα αρχίσεις να χορεύεις στα μέρη στα οποία δυσκολευόσουν να περπατήσεις. Θα δεις τα χρώματα να ζωντανεύουν και να διώχνουν τη μουντίλα από τον ουρανό, από το σπίτι σου, από τον δρόμο, από παντού. Θα δεις το χαμόγελό σου να αποκτά υπόσταση ξανά και το σώμα σου να είναι πιο δυνατό, όπως ακριβώς και το μυαλό σου.
Δε θα είσαι ο ευάλωτος άνθρωπος που ήσουν, δε θα αφήνεις καμιά κουβέντα καμιά αγκαλιά και καμιά σκέψη να σε ρίξει ή να σε κάνει να αισθανθείς άσχημα. Γιατί τότε θα αρχίζεις να καταλαβαίνεις ότι έζησες την -και καλά- τέλεια ιστορία αγάπης σου στο κεφάλι σου και μάλιστα επέμεινες να τη ζεις χωρίς τη συγκατάθεση του άλλου. Έζησες τον μύθο που έπλασες για λίγο κι αυτό είναι εντάξει. Αλλά να ξέρεις πως θα έρθει η στιγμή που θα χαίρεσαι με την τροπή που πήραν τα πράγματα.
Κι τότε θα επανέλθεις στον πραγματικό κόσμο, που μπορεί να είναι σκληρότερος από τον δικό σου, είναι όμως αληθινός κι αυτό μπορεί να τον κάνει πιο γλυκό από κάθε όνειρο, όραμα ή ιστοριούλα. Γιατί είναι η αλήθεια σου, αυτήν που βιώνεις εδώ και τώρα. Μα το καλύτερο κομμάτι είναι ότι τη ζεις ολόκληρος, δεν τη βιώνει μόνο το μυαλό σου.
Το θέμα είναι να θέλεις κι εσύ να ζεις σ’ αυτόν τον αληθινό κόσμο, αντί να επιθυμείς να γυρίσεις πίσω στο σκοτάδι που μεταμφιέζεται με χρώματα και φώτα. Να θέλεις να ζήσεις όλες τις πτυχές της πραγματικότητάς σου, εστιάζοντας πάντα σε σένα και κανέναν άλλον. Αν χαλάσουν οι προθέσεις, ή αν δεν υπάρξουν ποτέ, και από την αρχή μπεις «ψεύτικα» σε αυτόν τον κόσμο, αργά ή γρήγορα θα σε πετάξει έξω από μόνος του, σαν κύμα που το διώχνει η θάλασσα στη στεριά.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Ίλυα Τρανούδη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
