Το feederism είναι ένα από τα λιγότερο διαδεδομένα φετίχ που υπάρχουν στις μέρες μας, γι’ αυτό και δε θα μου φανεί περίεργο αν δεν το έχεις ξανακούσει. Στην ουσία πρόκειται για ένα ερωτικό παιχνίδι γύρω από το φαγητό, που αιχμαλωτίζει διακριτικά τους ρόλους του dom (dominant) και του sub (submissive).
Στο παιχνίδι αυτό, όλα ξεκινούν από τον feeder, ένα άτομο που ερεθίζεται από τα παραπανίσια κιλά των ερωτικών συντρόφων του. Στο μυαλό του feeder, ο παρτενέρ του οφείλει να συνοδεύει την ερωτική ηδονή με την τροφική, να αυξάνει το βάρος του σταδιακά και να χρησιμοποιεί το συνήθως κατακριτέο λίπος του εντελώς απενοχοποιημένα.
Απέναντι του feeder βρίσκεται ο feedee, το άτομο που ενθουσιάζεται στην ιδέα του να ταΐζεται και να φροντίζεται από κάποιον άλλο. Παίρνοντας ένα ρόλο υποτακτικό, υπακούει στις εντολές του αγαπητού feeder του και εξιτάρεται βλέποντάς τον να ελκύεται από το ιδιαίτερο σώμα του, το οποίο τελικά φτάνει να μοιάζει με δικό του δημιούργημα.
Για να μπορέσει κανείς να κατανοήσει καλύτερα τη σχέση μεταξύ feeder και feedee, θα μπορούσε να την παρομοιάσει με εκείνη ενός γλύπτη και του μαρμάρου του. Έτσι όπως ο γλύπτης λαξεύει τη μορφή των ονείρων και των φαντασιώσεών του στο άγαλμά του, έτσι και ο feeder χρησιμοποιεί το φαγητό για να σμιλεύσει το σώμα του feedee του, ενώ εκείνος του το επιτρέπει.
Μιλώντας για φαντασιώσεις βέβαια, οι κυριότερες φαντασιώσεις ενός feeder, όπως καταλαβαίνετε, περιστρέφονται γύρω από την αύξηση των κιλών του feedee του. Το σημείο, όμως όπου το feederism ξεπερνάει τα όρια της απλής έλξης σε plus size σώματα και κλίνει προς το φάσμα του BDSM, είναι όταν ο feeder επιβραβεύει τον feedee του με ερωτική ευχαρίστηση, όταν υπακούει τις διατροφικές οδηγίες του, και το αντίθετο.
Κάπως έτσι, το ερωτικό παιχνίδι ξεκινάει, με το αίσθημα της υπερφαγίας να αποτελεί συχνό σκοπό του. Προκλήσεις σχετικές με την ποσότητα του φαγητού που μπορεί να καταναλωθεί, τον ρυθμό με τον οποίο κάποιος μπορεί να αυξήσει το βάρος του ή τον τρόπο με τον οποίο το σώμα ενός ατόμου μπορεί να αλλάξει σε ένα σύντομο χρονικό διάστημα αποτελούν μονάχα ένα μικρό κομμάτι του σύμπαντος του feederism, που στην πραγματικότητα υπερνικά κάθε ταμπού σχετικά με την παχυσαρκία πανηγυρικά.
Το ταμπού αυτό όμως, είναι κι ο λόγος που το feederism δεν είναι και τόσο γνωστό στον περισσότερο κόσμο. Αν και τα τελευταία χρόνια η επισκεψιμότητα σχετικών ροζ βίντεο στο διαδίκτυο δείχνει να έχει αυξηθεί θεαματικά, με σχετικές έρευνες να παρατηρούν μέχρι και 600% άνοδο σε αυτές -μόλις από το 2020-, το συγκεκριμένο φετίχ μοιάζει να αποσιωπάται για κάποιο λόγο, κάνοντάς το να μοιάζει παράνομο, κατακριτέο, κάνοντας τα άτομα που ανήκουν στην κατηγορία αυτή να ντρέπονται και να μη μιλούν γι’ αυτό.
Είναι, άλλωστε λογικό, αν σκεφτεί κανείς το πόσο κατακριτέο είναι το σωματότυπο που αποτελεί το αντικείμενο πόθου των feeders ή το σώμα που έχουν και αγαπούν οι feedees. Το body shaming κατά των plus size ατόμων έχει καταστήσει το feederism και όλα τα παρεμφερή φετίχ καταδικασμένα να βρίσκονται κάτω από το μαύρο πέπλο της αφάνειας, με χιλιάδες άτομα ανά τον κόσμο να αγνοούν την ύπαρξή του και να θεωρούν τους εαυτούς τους και τα γούστα τους παράταιρα, ίσως ακόμα και προβληματικά.
Η ενημέρωση, όμως, είναι η αρχή και το τέλος για την καταπολέμηση κάθε παρανοϊκού στερεότυπου που κυκλοφορεί αλόγιστα ανάμεσά μας. Άλλωστε, τίποτα από αυτά που μας προκαλούν ευχαρίστηση δε θα έπρεπε ταυτόχρονα να μας προκαλεί και ντροπή. Όσο καλύτερα ενημερωνόμαστε, λοιπόν, για τον κόσμο μας, τόσο καλύτερα θα μπορέσουμε να τον κατανοήσουμε. Αυτόν και κατ’ επέκταση και τους εαυτούς μας.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Ελευθερία Αντωνοπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
