Ho'oponopono: Η χαβανέζικη τεχνική του «συγγνώμη» και «σ’ αγαπώ»

Πάμε Χαβάη με μία ρόδα, ξέρεις εκείνο το νησιωτικό σύμπλεγμα στον Ειρηνικό ωκεανό που θεωρείται ένας επίγειος παράδεισος. Κι αφού μιλάμε γι’ αυτό το υπερατλαντικό ταξίδι, όνειρο και στόχο, πολλών ανθρώπων ανά το κόσμο, αξίζει να μιλήσουμε για μια παραδοσιακή τεχνική που αναπτύχθηκε εκεί. Τις ομορφιές και το τι προσφέρει αυτό το ταξίδι, λίγο πολύ όλοι τις έχουμε στο μυαλό μας, είτε ως εικόνες από ντοκιμαντέρ, ταινίες και σειρές, είτε ακουστά από πωρωμένους φίλους και γνωστούς που είναι λάτρεις των εξωτικών προορισμών.

Αυτό που δεν είναι πολύ συνηθισμένο ν’ ακούς για τη Χαβάη και την κουλτούρα της, είναι η τεχνική ho’oponopono. Από το όνομα και μόνο θα μπορούσε να είναι κάποιο σπέσιαλ κοκτέιλ με ρούμι -κυρίως επειδή είμαι μεγάλος φαν του ρουμιού- ή κάποιο είδος φαντασμαγορικού χορού. Κι όμως το ho’oponopono είναι μια ενεργειακή τεχνική που φαίνεται να υπήρχε ανέκαθεν στην κουλτούρα των Χαβανέζων.

Πριν δούμε επί μέρους τι έχει να μας προσφέρει, αξίζει ν’ αναφέρουμε τη θεραπεύτρια Morrnah Nalamaku Simeona, η οποία έδωσε μια δομή στη συγκεκριμένη τεχνική κι από μια ιδέα και πιο αφηρημένη μορφή τέχνης θα μπορούσε να πει κανείς, την έκανε ατομική κι εύκολη στη χρήση ώστε να μπορεί ο καθένας να αλλάξει τον εαυτό του και μέσα από αυτόν τον κόσμο. Ναι τον κόσμο, καλά άκουσες! Άρχισε να δημιουργείται το hype για να μάθεις περισσότερα;

Το ho’oponopono λοιπόν είναι ο τρόπος να εξαγνίσουμε κατά κάποιον τρόπο τον εαυτό μας από τον αρνητισμό που καλά έχουμε μάθει να τρέφουμε μέσα από όλα τα αρνητικά συναισθήματά μας. Ως επακόλουθο του απαλλαγμένου εγώ μας από τη μαυρίλα, ενός εαυτού που μπορεί να συγχωρεί και ν’ αγαπά, μπορούμε ν’ αλλάξουμε την πραγματικότητα την οποία ζούμε. Με άλλα λόγια, το ho’oponopono είναι η αρμονική ένωση με τον εαυτό μας, τους ανθρώπους γύρω μας αλλά και με το θείο.

Πιστεύετε ότι τα πάντα που ζούμε, κάθε σκέψη που κάνουμε, κάθε άνθρωπος που γνωρίζουμε, κάθε μικρή ή μεγάλη πρόκληση που έρχεται στον δρόμο μας, είναι αντανάκλαση των σκέψεών μας και του υποσυνείδητου μας, μια προβολή της πραγματικότητας που συνήθως της δίνουμε το όνομα «ο κόσμος». Όταν αντιμετωπίζουμε όλα όσα μας συμβαίνουν με πεσιμισμό, τότε αντίστοιχα αυτό ακτινοβολεί και στο περιβάλλον μας.

Ας σταθούμε μισό λεπτό στη σημασία της ένωσης. Η ένωση είναι το παν για μια υγιή ζωή. Κι εδώ δε μιλάμε για σωματική ένωση με κάποιο άλλο άτομο, αλλά για την ουσιαστική ένωση του εαυτού μας με όλα τα υπόλοιπα πράγματα που μας περιβάλλουν. Αυτή η θεωρία δεν απέχει πολύ από την Τάντρα. Γιατί και η Τάντρα, την ένωση προσπαθεί να πετύχει. Την ένωση της φύσης και του ανθρώπου. Γενικά η Τάντρα μάχεται κατά του δυισμού. Μάχεται κατά του πνευματικού και του υλικού κόσμου σαν δύο ξεχωριστά πράγματα. Μια ένωση που μπορεί να την έχεις ακουστά με το όνομα έκσταση. Ενώ η Τάντρα χρησιμοποιεί το σώμα ως μέσο για την ένωση, στο ho’oponopono η τεχνική είναι κυρίως πνευματική διεργασία.

Η θεραπεύτρια Morrnah Nalamaku Simeona που αναφέραμε και νωρίτερα, είχε μαθητή τον κλινικό ψυχολόγο Hew Len. Ο Λεν έγινε κλινικός ψυχολόγος στην πιο κακόφημη φυλακή της Χαβάης. Εκεί, οι περιπτώσεις κρατούμενων ήταν ακραίες. Κανείς δεν ήθελε να δουλεύει εκεί. Υπήρχε μεγάλος φόβος. Ο Λεν πιάνοντας δουλειά εκεί, συμφώνησε ότι δε θα έχει προσωπική επαφή με κανέναν από τους κρατούμενους. Κάθε μέρα όμως του πήγαιναν στο γραφείο του ένα φάκελο διαφορετικού κρατούμενου κι εκείνος αφού τον μελετούσε, εφάρμοζε την τεχνική ho’oponopono. Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, οι κρατούμενοι όχι μόνο έγιναν πιο συνεργάσιμοι και πράοι, αλλά και η φυλακή άλλαξε χαρακτήρα. Από σκληρό σωφρονιστικό ίδρυμα με ανίατες θεωρητικά περιπτώσεις, μετατράπηκε στην πιο εύρυθμη φυλακή. Οι εργαζόμενοι τώρα ήθελαν να δουλεύουν εκεί. Άλλοι κρατούμενοι αφέθηκαν ελεύθεροι, άλλοι εμφάνισαν σημαντική βελτίωση συμπεριφοράς κι άλλοι μεταφέρθηκαν σε φυλακές που δεν ήταν τόσο επίπονες. Το μέρος έκλεισε μετά από τέσσερα χρόνια, αφού ο Λεν είχε χρησιμοποιήσει την τεχνική ho’oponopono. Κι όλα αυτά με τις λέξεις «συγγνώμη» και «σ’ αγαπώ».

Οι λέξεις αυτές είναι το κλειδί στο ho’oponopono. Πώς όμως ο Λεν το κατάφερε αυτό χωρίς να μιλήσει με κανέναν προσωπικά; Και γιατί ζητούσε ο Λεν συγνώμη στους κρατούμενούς του; Στο ho’oponopono ό,τι έρχεται στη ζωή μας είναι αντανάκλαση αυτών που σκεφτόμαστε ή έχουμε στο υποσυνείδητό μας κι ενεργούμε με αυτό χωρίς απόλυτα να το καταλαβαίνουμε. Άρα για τον Λεν, οι άνθρωποι αυτοί, ήταν κατά έναν τρόπο δικό του δημιούργημα. Κι ας μην είχε σχέση με τα εγκλήματά τους. Έτσι, έπρεπε να βρει τρόπο καταρχάς να τους συχωρέσει για ό,τι έκαναν, στη συνέχεια να τους αποδεχτεί και να τους αγαπήσει σε μια προσπάθεια να ενώσει τον εαυτό του κι αυτούς. Και τα κατάφερε.

Για το ho’oponopono η ατομική ευθύνη είναι και ολική ευθύνη. Για ό,τι συμβαίνει στον κόσμο έχουμε σχέση κι εμείς, παρ’ όλο που μπορεί να είμαστε αντίθετοι ή να συμβαίνει πάρα πολύ μακριά από εμάς. Κάτι ανάλογο είπε κι ο Καρλ Γιουνγκ, όταν έβαλε στον κόσμο της ψυχανάλυσης τη θεωρία περί Συλλογικού Υποσυνείδητου. Στη θεωρία αυτή όλοι οι άνθρωποι έχουμε κάποιες κοινές μνήμες και συναισθήματα ενώ μιλάμε και για έναν κοινό τρόπο λειτουργίας. Χωρίς να εμπλακούμε πολύ σε αυτή τη δύσκολη σχετικά θεωρία, ο κάθε άνθρωπος πρέπει να βρει μια αρμονία, τόσο με τα πράγματα που είναι κοινά κι αντανακλούν στο Συλλογικό Υποσυνείδητο (αρχέτυπα) όσο και με όλα αυτά που τον κάνουν ξεχωριστό. Η λέξη κλειδί είναι η αρμονία, αυτό που θέλει να πετύχει και το ho’oponopono άλλωστε.

Μπορούμε να δούμε κι ένα ακόμη παράδειγμα, που συνδυάζει αυτή τη φορά μια βιολογική προέκταση (συγκριτικά με την ψυχολογική που έδωσε ο Γιουνγκ). Ο Ρούπερτ Σέλντρεϊκ, αυτός ο αντισυμβατικός βιολόγος, μας χάρισε τη θεωρία των μορφικών πεδίων. Τα μορφικά πεδία διαπερνούν και περιβάλλουν συγχρόνως όλους τους έμβιους οργανισμούς. Για να μην πλατιάσουμε, θεωρείται πως όταν κάποιος κάνει μια αλλαγή αυτή επηρεάζει και τους υπόλοιπους. Άρα όταν χρησιμοποιήσουμε το ho’oponopono, κι επηρεαστούμε θετικά από αυτό φέρνοντας σε αρμονία τη ζωή μας -μάθουμε ν’ αγαπάμε ρε παιδί μου-, τότε με τον τρόπο μας επηρεάζουμε και τους υπόλοιπους ανθρώπους χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Άρα, επηρεάζουμε και τον κόσμο.

Κλείνοντας, να πούμε ότι τρεις είναι οι βασικές λέξεις στο ho’oponopono. Τις πρώτες δύο τις είδαμε. Η τρίτη λέξη είναι το «σ’ ευχαριστώ». Γιατί η αγάπη είναι και για τα άτομα με τα οποία νιώθουμε εκείνο το όμορφο και μεγάλο συναισθηματικό φορτίο. Εξασκώντας το ho’oponopono, μπορεί να θέλουμε απλώς να τα ευχαριστήσουμε και μέσα από τη διαδικασία αυτή να έρθουμε ακόμα πιο κοντά μαζί τους. Τι πιο ουσιαστικό από το να συγχωρείς, να αγαπάς και να συνδέεσαι;

Θέλουμε και τη δική σου ιστορία!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!