Ας καταργηθεί πια η ερώτηση «πότε έχασες την παρθενιά σου;»

Παρθενία, παρθενιά ή μια ερωτική συνεύρεση που δεν έχει επέλθει ακόμα. Κι όταν γίνεται λόγος γι’ αυτήν, είναι απολύτως σαφές, ότι αναφερόμαστε για την παρθενία του γυναικείου φύλου. Με κοινωνικές και θρησκευτικές παραδόσεις να την έχουν συνδυάσει με τις άγαμες κι άπειρες κοπέλες, την αγνότητα, την τιμή αλλά και την αξία τους. Και την παράδοση να τη συνδέει απόλυτα με την ερωτική αποχή και μια σειρά συνεπειών σ’ όσους κι όσες δεν την κράτησαν για το γάμο.

Και κάπου εδώ, φτάνουμε στην εκσυγχρονισμένη κοινωνία μας, για να δούμε αν η παρθενία ακόμη καθορίζει έναν άνθρωπο. Για ν’ αρχίσουμε από το συντηρητικό κομμάτι της Ανατολής και να φτάσουμε μέχρι τη δήθεν πολιτισμένη Δύση. Να συνεχίσουμε στις άπειρες οργανώσεις που με παραμυθένιο τρόπο εξαναγκάζουν τα νεαρά κορίτσια σε συμβόλαια κι όρκους για τη διατήρηση της παρθενίας τους μέχρι το γάμο. Να σταματήσουμε για λίγο το «ταξίδι» για να μάθουμε για τις μεθόδους υμενοπλαστικής που φέρνουν πίσω τη «χαμένη αθωότητα». Να ξεκινήσουμε ξανά, μόνο για να καταλήξουμε στη μοντέρνα Ευρώπη, την ενοχοποίηση, την πίεση και την κριτική που δέχονται οι γυναίκες για την πρώτη τους επαφή.

Και τελικά η παρθενία είναι  μια κοινωνική κατασκευή, μια ταμπέλα, ένα τεράστιο γεγονός στη ζωή, ή μια επιχείριση χειραγώγησης και πολιτισμού; Γιατί αλήθεια είναι ότι δεν έχει σημασία το φύλο ή ο προσανατολισμός σου. Γιατί στην ευρεία έννοια της απώλειας της παρθενίας, περιλαμβάνεται, το στοματικό, το πρωκτικό, μέχρι κι ο αμοιβαίος αυνανισμός.

Παρ’ όλα αυτά μπορεί, ν’ ανήκεις στο γυναικείο φύλο και να σου είπαν να μη βιαστείς να τη χάσεις· γιατί όσο την κρατάς τόσο πιο πολύτιμη είναι. Ή ν’ ανήκεις στο αντρικό φύλο και να σου είπαν ότι πρέπει να βιαστείς γιατί τα χρόνια περνάνε και πρέπει να έχεις εμπειρία. Όταν δε, ανήκεις στην lgbtq κοινότητα, κάποιος θα βρεθεί να σου εξηγήσει πως η δική σου πρώτη φορά δεν μπορεί να υπολογιστεί γιατί απλά δεν έκανες κάτι ερωτικά εγκεκριμένο.

Και θέλεις να γελάσεις όταν το ακούς αυτό από τους παππούδες και την ίδια στιγμή να κλάψεις που το ακούς κι από τους συνομήλικούς σου. Όμως αυτή είναι η πραγματικότητα, ακόμα και σ’ αυτήν την εποχή. Δεν περιμένεις κανένα κόκκινο σεντόνι να κρεμαστεί στο μπαλκόνι και τουλάχιστον πια δε σε ρωτάνε ποιος σε «χάλασε ή σε ατίμασε».

Όμως το πόση σημασία δίνει η κοινωνία ακόμα στην παρθενία, γίνεται ξεκάθαρο απ’ τον τρόπο με τον όποιο συζητάει αυτό το θέμα. Γιατί σπάνια θα σε ρωτήσει κάποιος πότε είχες την πρώτη σου ερωτική επαφή. Το πιο πιθανό που θ’ ακούσεις είναι το «πότε έχασες την παρθενιά σου;». Κι εκεί καταλαβαίνεις πως οι περισσότεροι γύρω σου δεν αντιμετωπίζουν την πρώτη φορά ως μια ακόμα νέα εμπειρία στη ζωή σου, αλλά ως κάτι που είχες και έχασες. Ως κάτι που δεν έχεις πια, κάτι που θα σου λείψει. Ως κάτι που ορίζει το πριν και το μετά, σαν εργαλείο μέτρησης της αγνότητας και της εμπειρίας. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο, ότι η ιδέα της παρθενίας καταδικάστηκε από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας ως μια παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του ατόμου.

Γιατί όμως αναφερόμαστε σ’ αυτή; Γιατί αυτό εξαρτάται σημαντικά απ’ τις γενικότερες αντιλήψεις κι αρχές της οικογένειας, οι οποίες χρησιμοποιούνται ως ένας τρόπος χειραγώγησης των παιδιών. Και ναι, δεν είναι μια καθολική άποψη αυτή γιατί κάθε οικογένεια διαφέρει από την άλλη, αλλά στην ουσία του πράγματος λίγες είναι οι οικογένειες που κάνουν ανοιχτά αναφορές για την ερωτική ζωή των μελών τους και τα στηρίζουν σ’ αυτή.

Δε χρειάζεται να βιαστείς για την πρώτη σου φορά αν δε βγαίνει, ούτε φυσικά ν’ απολογηθείς αν ήρθε νωρίς. Πρέπει να έρχεται χωρίς καμία ταμπέλα και χωρίς την ιδέα πως αποτελεί ένα σημαντικό γεγονός της ζωής. Η συναινετική ερωτική επαφή ενός ατόμου για πρώτη φορά μπορεί να’ ναι σημαντική και ξεχωριστή. Ή απλά και κάτι που έχει ξεχαστεί. Μπορεί να’ ναι κάτι όμορφο,αμήχανο ή κι ενοχλητικό στη σκέψη. Κανένας όμως δεν μπορεί να υπαγορεύσει πώς πρέπει να αισθάνεται ένα άτομο για την πρώτη του φορά. Κανένας δεν μπορεί να διαποτίσει αυτή την εμπειρία μ’ ένα προκαθορισμένο τρόπο. Η παρθενία είναι κάτι προσωπικό κι ο καθένας την ορίζει, την ερμηνεύει ή ακόμα και την απορρίπτει εντελώς από μόνος του. Με άλλα λόγια, είναι υποκειμενική κι έχεις το ελεύθερο να πράξεις όπως εσύ θέλεις.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!