Εκείνη η ερωτική επιστολή που κάποτε τόλμησες κι έστειλες. Ή εκείνη που έμεινε αποθηκευμένη σε κάποια πρόχειρα να τη σκονίζουν οι αμφιβολίες. Αυτόματες καταγραφές ή δομημένες εξομολογήσεις, είναι τα δικά σας αληθινά ερωτικά γράμματα και τα θέλουμε. Τόλμησε να τα μοιραστείς μαζί μας και με το πρόσωπο που απευθύνονται. Τα περιμένουμε στο info@ pillowfights.gr με τίτλο «Συστημένα».
Προέβλεπα πάντα νωρίτερα τη μεταξύ μας κατάσταση, αλλά κι αφού άνοιξες την πόρτα για να φύγεις –την τελευταία μας φορά–, είχα προβλέψει ήδη την εξέλιξη πριν από σένα. Συνήθως δεν έπεφτα έξω. Η κατάληξη ήταν πάντα ίδια όταν η απόφαση δεν άλλαζε έστω και τελευταία στιγμή.
Η σχέση μας υπήρξε τόσο έντονη, ώστε να μπορέσουμε να χαθούμε κάπως, ανάμεσα σε άλλα κορμιά, σε γάμους, σ’ άλλες οικογένειες ή σε νέους διαφορετικούς φίλους. Μάθε, λοιπόν, πως όσες φορές με υποτίμησες ή με εξόργισες, άλλες τόσες φορές σ’ αγαπούσα περισσότερο από πριν. Πριν ακόμα κι από εκείνο το αντίο που ανταλλάξαμε στην πόρτα, εκείνη τη νύχτα του Δεκέμβρη.
Λησμονώντας όλα εκείνα τα ωραία λόγια αγάπης των ερωτικών μας επιστολών, θα ήταν ψέμα να πω πως δε σε χρειάζομαι, αλλά παράλληλα δε θέλω κιόλας καμία νέα υπόσχεση απ’ τα χείλη σου. Ίσως γιατί μου φαίνεται κάπως αστείο, και με συγχωρείς γι’ αυτό, να τα παρατάς από υπερβολική αγάπη. Από βιασύνη μην πληγώσεις να πληγώσεις και να κριθείς ανάξιος της σχέσης, πριν κι αν η ίδια μας κρίνει από μόνη της.
Θα μπορούσα να σου ζητήσω να γνωριστούμε απ΄την αρχή. Να ακουμπήσω ξανά κάπου ζεστά, ν’ ακούσω μια ιστορία για τη μέρα σου και τη δουλειά σου, να εκπλαγώ που το αγαπημένο σου χρώμα είναι το μπεζ και δεν ακούς Μπίλι Χόλιντεϊ- αν είναι δυνατόν. Να νιώσω την οικειότητα, πως κάποιος μου συμπαραστέκεται και με φροντίζει με ένα πιάτο νούντλς στιγμής. Με προσέχει και σκύβει από πάνω μου με αληθινό ενδιαφέρον, ν’ ακούσει ό,τι έχω να πω που με τρομάζει.
Κι αν ήμουν στιχουργός που λες, θα έγραφα μια μπαλάντα αφιερωμένη στους έρωτες που δεν ευδοκίμησαν. Μα νιώθω τόσο μικρός μπροστά στο μεγαλείο της αγάπης και σχεδόν ανίκανος να υπερασπιστώ τα συναισθήματά μου μπροστά σου. Κι ας θέλω δυο κουτάλια στο παγωτό το βράδυ κι ας μου λείπει λίγο στρίμωγμα στον καναπέ. Το ξεβαμμένο μου μπλουτζίν κι ας είναι λίγο σκισμένο, τουλάχιστον, μαρτυράει πως κάποτε υπήρχε μέσα μου ζωντάνια.
Νιώθω πολλές φορές λες και δε με γνωρίζεις. Κι ίσως παραμείνω έτσι άγνωστος για σένα, ακόμα κι ασήμαντος. Χρόνια τώρα, πάλευα μόνος, χωρίς αδέρφια, φίλους και ξενύχτια. Χωρίς εφήμερους έρωτες –μόνο και μόνο για την κάλυψη ανθρώπινων αναγκών–, έψαχνα να μάθω για την ευτυχία παρατηρώντας τις ζωές των περαστικών και να δω τι αφορμές βρίσκουν εκείνοι για να χαρούν τη ζωή τους. Βρήκα κάποιους τυχερούς που έζησαν πολλά μέσα σε λίγα χρόνια και πραγματοποίησαν τα όνειρά τους τόσο εύκολα. Προσπαθούσα να βρω παρηγοριά σε λέξεις ερωτικές κι άλλοτε έβαζα λίγο χιούμορ στον καφέ, γιατί σκέτος δεν πίνεται.
Όταν ξοδεύεσαι σε ανούσιες σχέσεις, μαθαίνεις κι εμπλουτίζεις το σκεπτικό σου με χρήσιμες πληροφορίες, αλλά στο τέλος όταν σκέφτομαι εσένα νιώθω λες και προδόθηκα από κάτι τόσο ανατρεπτικό. Ίσως και να ήταν λάθος μου να περιμένω πάντα κάποιον να σταθεί δίπλα μου. Αλλά ένιωθα πως προχωρούσα μόνος σε μια δύσκολη κατάσταση, χωρίς τη στήριξη που περίμενα να βρω.
Να δούμε, τελικά, ποιος θα έχει την κατάληξη που ονειρεύεται. Ποιος θα είναι ευτυχισμένος, ξέγνοιαστος, αναζωογονημένος, ποιος θ’ αλλάξει τόσο πολύ, μέχρι να γίνει ένας καινούριος άνθρωπος, χρήσιμος αλλά και περήφανος που κατέθεσε κι εκείνος με τον τρόπο του ένα λιθαράκι βοήθειας προς τους υπόλοιπους. Μάθε, λοιπόν, πως μου λείπει να μου λες κάτι για πρώτη φορά, αλλά δε θα σου το πω. Άλλωστε τι θ’ άλλαζε;
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
