Aν κάναμε μια αναδρομή στο παρελθόν μας, πόσους συντρόφους, πόσους φίλους, πόσες συνεργασίες ή καταστάσεις που θέλαμε να ζήσουμε χάσαμε εξαιτίας του εγωισμού μας; Εξαιτίας ενός υπεράνω συναισθήματος που μας καθιστά ανήμπορους να κάνουμε αυτό που θέλουμε και πράττουμε εκείνο που νομίζουμε πως θέλουμε, κι εν τέλει λαμβάνουμε τα αποτελέσματα που θέλαμε να αποφύγουμε. Πόσο οξύμωρο;
Επειδή μπερδευτήκαμε, ας το πάρουμε από την αρχή. Όλοι είμαστε εγωιστές- κανόνας. Άλλοι περισσότερο κι άλλοι λιγότερο· κερδίζουμε όμως κάτι μέσω αυτού πραγματικά; Ναι- κανόνας κι αυτός. Σίγουρα, σε ορισμένες περιπτώσεις, φερόμενοι εγωιστικά ίσως περάσει το δικό μας, πιθανόν να πάρουμε ό,τι επιζητούμε και λαχταράμε απ’ τους γύρω μας. Σε περιπτώσεις είναι δικαίωση, σε άλλες διατήρηση αξιοπρέπειας. Σε άλλες, πείσμα, λάθος. Κι έτσι γίνεται μια μαθημένη συμπεριφορά, μια τακτική που κουράζει εμάς, τους συντρόφους μας, τους φίλους μας, τους πάντες.
Ουσιαστικά ο εγωισμός τρέφεται απ’ την έντονη επιθυμία μας να σταθούμε στο ύψος μας, να μην πέσουμε στα μάτια των άλλων, να μην τσαλακωθούμε ίσως. Οι έντονα εγωιστές φοβόμαστε μην εκτεθούμε κι έτσι καταλήγουμε να το κάνουμε με τεράστια επιτυχία! Πότε θα το καταλάβουμε επιτέλους; Κι από την άλλη πλευρά, πόσο μπορεί να υποφέρει μια ερωτική σχέση όταν ένας εκ των δυο είναι αδιόρθωτα εγωιστής; Ο εγωισμός αποδεδειγμένα σκοτώνει τον έρωτα, χωρίζει ανθρώπους από φόβο, ζήλια κι αλλά φυσιολογικά και ταυτόχρονα παράλογα συναισθήματα. Μας χωρίζει, αδίκως.
Δεν είμαστε παιδιά κι όχι, δε δικαιολογείται να γκρινιάζουμε, να θέλουμε πάντα να περνά το δικό μας, να τα θέλουμε όλα δικά μας και να έχουμε πάντα δίκιο. Εάν σεβόμαστε τον εαυτό μας οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε πως μέσω του εγωισμού, όχι μόνο δεν τον προστατεύουμε στα μάτια των άλλων, μα απεναντίας τον μειώνουμε παραπάνω! Χάνουμε ανθρώπους από κοντά μας, γιατί δεν αντέχουν άλλο το εγωιστικό παραλήρημα, να είναι πάντα στημένοι στη γωνία, κατηγορώντας τους ανελέητα για κάθε τους λάθος. Γιατί οι εγωιστές δεν κάνουν λάθη, μόνο αναγνωρίζουν τα πολλαπλά σφάλματα των άλλων.
Παράλληλα, ο εγωισμός σε κάθε σχέση πυροδοτεί εντάσεις, προσβάλει και μειώνει τόσο τον εγωιστή όσο και τον αποδεκτή αυτού. Χρωστάμε στον εαυτό μας να του προσφέρουμε την ηρεμία που οι ίδιοι χαλάμε, αναζητώντας συνεχώς θύματα κι υποστηρικτές του δίκιου μας, για να ανέβουμε κι άλλο στα μάτια μας. Έτσι όμως, πέφτουμε κι άλλο στα μάτια των άλλων. Τους διώχνουμε από κοντά μας, με τις ευλογίες μας!
Για ν’ απαλλαχτούμε από το αρνητικό αυτό συναίσθημα που τρώει τα σωθικά μας, οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ακριβώς αυτό το οξύμωρο σχήμα και ν’ αποκτήσουμε ενσυναίσθηση. Εάν αντιληφθούμε πως ο φόβος μας να μην εκτεθούμε στους άλλους είναι ακριβώς αυτός που μας μειώνει, τότε η στάση μας πιθανώς ν’ αλλάξει ακόμη και 360 μοίρες. Φανταστείτε κάποια μέρα να φτάσουμε στο σημείο να φοβόμαστε να φερθούμε εγωιστικά για να μην πέσουμε στα μάτια τους! Μήπως όμως αυτό είναι πιο χρήσιμο, πιο αποτελεσματικό στις ανθρώπινες σχέσεις;
Η ενσυναίσθηση θα μας βοηθήσει να μπούμε στη θέση του άλλου, ν’ αναγνωρίζουμε τη δική του οπτική πριν αρχίζουμε να βροντοφωνάζουμε για να βρούμε το δίκιο μας, που δε χάσαμε ποτέ τελικά. Αξίζει να σταματήσουμε να βγάζουμε τα δικά μας συμπεράσματα, αυτά που μας βολεύουν για να βγούμε από πάνω και να μάθουμε να ακούμε τον άλλον- πόσο δύσκολο πραγματικά είναι να ακούμε τον άλλον! Ας αφήσουμε λοιπόν πίσω μας τον μονόλογο, κούρασε.
Παράλληλα η αυτοπεποίθησή μας ίσως χρειάζεται λίγο παραπάνω δουλίτσα. Κι αυτό γιατί εάν είμαστε εγωιστές, επιζητούμε την επιβεβαίωση στους γύρω μας με κάθε τρόπο, επειδή εμείς είμαστε εκείνοι που ενδόμυχα μάς αμφισβητούμε. Τις περισσότερες φορές συμβαίνει αυτό. Η συμπεριφορά που βγάζουμε προς τα έξω είναι αντίθετης των συναισθημάτων που βιώνουμε. Έτσι λοιπόν, θα πρέπει ο καθένας μόνος του να προσπαθήσει να ανακαλύψει τι είναι εκείνο που τον οδηγεί να φέρεται με τον χ-ψ λόγο και να προσπαθήσει να το επιλύσει. Θα νιώσει καλά κι ο ίδιος κι οι γύρω του, κι αυτό είναι σίγουρο!
Δε χρωστάμε σε κανέναν να είμαστε τέλειοι, είμαστε αυτοί που είμαστε κι όποιος θέλει, θα μας αγαπήσει γι’ αυτό. Χρωστάμε στον εαυτό μας την απλότητα, την αμεσότητα, το κατεβασμένο εγώ, το ρεαλιστικό. Ας σταθούμε σ’ αυτή τη σκέψη, μπας κι απαλλαχτούμε από τους φόβους μας. Σίγουρα, δεν είναι εύκολο, μα αξίζει τη προσπάθεια για να πάψουμε να πληγώνουμε εμάς, αλλά και τους αγαπημένους μας. Γιατί, απαντήστε κι εσείς στον εαυτό σας, πόσο αφελές τελικά να γίνουμε ο άνθρωπος που απογοητεύει από πείσμα να μην απογοητεύσει;
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Ελένη Ρέκκα
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
