Όλοι μας σε κάποιο στάδιο της ζωής μας παρατηρούμε πως στις σχέσεις μας, πιθανόν ν’ ακολουθούμε ένα πολύ συγκεκριμένο μοτίβο. Ίσως έχουμε έναν τύπο ανθρώπου που μας τραβάει πάντα, ή και μια προσδιορισμένη κατάσταση, όπως παραδείγματος χάριν, οι σχέσεις εξ αποστάσεως. Αυτό που είναι όμως εύκολα διακριτό στα περισσότερα από τα σχεσιακά μοτίβα τα οποία ακολουθούμε και που δεν καταλήγουν καλά, είναι πως κάπου εντός τους κρύβουν λέξεις με χροιά αρνητική, όπως η εξάρτηση.
Γιατί όμως, κι ενώ γνωρίζουμε καλά πως τα μοτίβα αυτά, κάθε άλλο παρά προσοδοφόρα είναι για τον ψυχισμό μας, πορευόμαστε με βάση αυτά, ξανά και ξανά, έχοντας ταυτοχρόνως τη συνείδηση και την αναγνώριση, της ίδιας της παράλογης στάσης μας; Τι μας οδηγεί στην επιλογή αυτού που γνωρίζουμε ότι θα μας βλάψει, και γιατί ακόμη κι ας έχουμε τη γνώση της ρουτίνας μας αυτής, νιώθουμε σχεδόν ανήμποροι, εμπρός του μαγνητισμού που ασκεί πάνω μας η επαναλαμβανόμενη επιλογή της ίδιας ρότας;
Δυστυχώς, σε αρκετά μεγάλο βαθμό, ο ρομαντισμός κι ο ερωτισμός έχουν μια σχετικά ανούσια σύνδεση με τον πόνο. Οι μεγαλύτεροι έρωτες, ήταν άλλωστε, πάντα τραγικοί. Ποιος το καθορίζει αυτό όμως; Με ποια λογική έχει αποφασιστεί πως οι σχέσεις που, ναι, έχουν τον έρωτα ως βάση τους, αλλά παράλληλα στηρίζονται στην αλληλοϋποστήριξη, τη φροντίδα, τον σεβασμό, την ειλικρίνεια, είναι σχέσεις που από κάποια οπτική γωνία είναι λιγότερες, πιο καθημερινές, μονότονες;
Με ποιο γνώμονα ακριβώς κρίθηκε πως η σωστή κι έντιμη συμπεριφορά μεταξύ δύο ανθρώπων δεν παραλληλίζεται με τον μεγαλύτερο έρωτα; Αξίζει να μπούμε στη διαδικασία της ανασκόπησης και του αναστοχασμού και ν’ αναρωτηθούμε γιατί δεν επιλέγουμε το καλό για εμάς, σε συνάρτηση με το καλό για τον άνθρωπο με τον οποίο είμαστε ερωτευμένοι, τον οποίο αγαπάμε.
Οι τραγικοί έρωτες, αυτοί οι μεγάλοι, είναι εκείνοι οι οποίοι έχουν δοξαστεί από τους τραγικούς, τους μεγάλους ποιητές. Μα αυτοί οι τραγικοί, μεγάλοι ποιητές, ζούσαν μέσα στη δυστυχία και τη μελαγχολία τους, και ο τρόπος με τον οποίο κατάφερναν να μεταφέρουν τη βασανισμένη τους ψυχή πάνω στο χαρτί, μέσω της τέχνης τους, αποτελούσε κι αποτελεί κάποιου είδους μαγεία σίγουρα. Μόνο που αυτή η γλυκόπικρη μαγεία, δεν αποτελεί και την καλύτερη πυξίδα, όσον αφορά το μονοπάτι το οποίο ακολουθούμε στη ζωή.
Εκτός αυτού, άμα ψάχναμε λίγο μέσα στον εαυτό μας, θ’ αναγνωρίζαμε πως το κάθε από αυτά τα λάθος προσανατολισμένα μοτίβα μας, οφείλονται σε κάποιου είδους προσωπικό μας τραύμα, μια πληγή που παραμένει ανοιχτή, κι αιμορραγεί πάνω στο παρόν μας, δίχως πολλές φορές να το παίρνουμε καν χαμπάρι. Και συνεχίζοντας ν’ αφήνουμε αυτή την πληγή ανοιχτή, συνεχίζοντας ν’ αγνοούμε και να μη δουλεύουμε για τη βελτίωση της τωρινής μας κατάστασης, είναι λες και δημιουργούμε τον προσωπικό μας Γολγοθά, ένα βασανιστήριο, φτιαγμένο προσωπικά και στοχευμένα από εμάς, για εμάς.
Συνεχίζουμε, αψηφώντας το κακό που μας προκαλεί, αποτραβώντας τη ματιά μας από την απελπιστική μας λούπα. Συνεχίζουμε πηγαίνοντας ξανά και ξανά στο ίδιο σημείο, προχωρώντας μέσα στην παραζάλη μας, με ξεκάθαρα αυτοκαταστροφικές τάσεις. Μήπως άρα, κάποια στιγμή, έρχεται η ώρα ν’ αρπάξουμε τα ηνία και να φέρουμε μόνοι μας την αλλαγή μας, κρατώντας την αγάπη για τον εαυτό μας, πιο ψηλά από το μεγάλο του τραγικού έρωτα, πιο ψηλά από το τρόπο που ακόμη μας ακουμπά και μας ελέγχει το τραύμα μας.
Νομίζω πως κάποια στιγμή, ο καθένας μας οφείλει να έρθει αντιμέτωπος με τον εαυτό του και τις κακές συνήθειές του, ειδικά πάνω στο ερωτικό κομμάτι, που τόσο όμορφες στιγμές μπορεί να προσφέρει, καθιστώντας το σχεδόν γελοίο, να κάνουμε επιλογές που θα κλέψουν από την ομορφιά αυτή. Μπορούμε να εκπαιδεύσουμε τους εαυτούς μας από την αρχή, μπορούμε να προσκολληθούμε πάνω στα θετικά μας συναισθήματα και να ακολουθήσουμε αυτά, έτσι γι’ αλλαγή, έτσι, για να μας οδηγήσουν σε περισσότερα.
Τροφοδοτώντας το καλό, θα επέλθει κι άλλο καλό. Ας μάθουμε λοιπόν, να το βάζουμε πρώτο, να ακολουθούμε τη γνησιότητα και την αγνότητα των συναισθημάτων μας, γιατί μονάχα αυτά μπορούν να μας βγάλουν από το μονοπάτι της αυτοκαταστροφής μας.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Ξαν Γεωργίου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
