Υπάρχουν κάποιες στιγμές που συναντιούνται κάποια βλέμματα και παγώνουν όλα. Σταματάει η πλάση, ο χρόνος παύει να κυλά, όλα γύρω είναι αδιάφορα και το μόνο που σε νοιάζει είναι ο άνθρωπος που μόλις αντίκρισες. Ποιος είναι; Πώς τον λένε; Πώς μπήκε έτσι ευθαρσώς στη ζωή σου; Και Θεέ μου, γιατί σε κοιτάζει έτσι;
«Καλημέρα άγνωστε!»
« Καλημέρα!» και κάπως έτσι γεννιούνται όνειρα, ιδέες και ελπίδες, καθώς ανταλλάσσεις χειραψίες γεμάτες έμπνευση και ματιές πολύ υποσχόμενες. Αχ, πώς την πάτησες έτσι; Πάλι ερωτεύτηκες; Αυτή η φορά έχει όμως κάτι το διαφορετικό, το αλλιώτικο, κάπως λίγο ρομαντικά κι απροσδόκητα αρχίζεις να πιστεύεις στον έρωτα τον καρμικά φερόμενο.
Το άτομο –το άγνωστο μέχρι πρότινος- αρχίζει να κερδίζει έδαφος και στο κεφάλι σου κυριαρχεί σαν μεγάλο πανό η φράση «πώς θα γνωριστούμε καλύτερα;». Η φαντασία σου αρχίζει να οργιάζει «έχει σχέση;», «άραγε με σκέφτεται;» «υπάρχει ανταπόκριση ή στο κεφάλι μου το ζω;» «Εδώ είμαι, δες με.»
Καθώς η ζωή έχει χιούμορ και δημιουργεί σατανικές συμπτώσεις, σας φέρνει κοντά δίχως κόπο, σας δημιουργεί κοινές συγκυρίες σαν καλός σεναριογράφος που θέλει να δώσει μια ευκαιρία στους πρωταγωνιστές του. Σκηνοθετεί για εσάς τις καλύτερες στιγμές. Είσαι δειλός; Τολμηρός; Έξυπνος; Θα εκμεταλλευθείς τις συνθήκες ανάλογα με τον έρωτά σου ή θα τις αφήσεις να πάνε χαμένες. Κι ας έχουμε στον έρωτα όλοι την τάση να χαζεύουμε, εν τέλει δρούμε με βάση τον τρόπο που έτσι κι αλλιώς σκεφτόμαστε.
Αρχίζεις να επικοινωνείς κάπως δειλά μ’ αυτό το άτομο. Είτε κάποιος το τόλμησε, είτε η πένα της ζωής σάς έφερε κοντά. Ωραία τα λέει. Κοίτα και πώς χαμογελάει! Κοκκινίζει και λίγο·νιώθει άβολα μαζί σου; Κολακεύεσαι. Ανακατεύει και νευρικά τα μαλλιά. Ενδιαφέρεται για την εμφάνιση, όσο υπάρχει η παρουσία σου στον χώρο. Κάνει και λίγο σαν παιδί, με νευρικές κινήσεις, πολλά λόγια, φιγούρες εντυπωσιασμού. Ας μην παιδεύεται, σκέφτεσαι, μας έχει εντυπωσιάσει από τη στιγμή που συστηθήκαμε. Δε χρειάζεται να κάνει τίποτα, με την πρώτη ματιά, μας έχει κερδίσει ήδη.
Αρχίζει ν’ ανοίγεται. Τι όμορφο που θέλει να εκτεθεί. Σου λέει για νεανικές τρέλες, την οικογένεια, κάποιες πικρίες, τα όνειρα που έχει κι εσύ θέλεις ν’ ακούσεις κι άλλα και πιο πολλά κι ακόμη λίγα. Σαν δημοσιογράφος που μόλις κατάφερε να πάρει συνέντευξη από τον καλύτερο και πιο ακριβοθώρητο καλεσμένο του. Αρχίζεις ν’ ανοίγεσαι κι εσύ κι είναι τόσο συναρπαστική η αίσθηση του να έρχεστε σιγά-σιγά κοντά.
Περιέργως πλησιάζεις κι απομακρύνεται. «Με κοροϊδεύει; Φοβάται; Τι παίζει;» Χιλιάδες ερωτήματα στο μυαλό σου. Παίρνεις απόσταση, μα σε πλησιάζει ξανά. Πιάνεις δήθεν αθώα και γλυκά κουβέντα περί σχέσεων και κάπως σε απορρίπτει η λογική η ίδια όλα. Πώς ξεπερνάς μια σκουριασμένη λογική; Σου έχουν δεθεί τα χέρια. Νιώθεις λες κι έχει μία αόρατη λίστα και δεν αρκούν τα τικ που βάζει το κριτήριο αξιολόγησης.
Θυμάται περίεργες λεπτομέρειες για σένα και πράγματα που αποκάλυψες κάποτε. Ούτε εσύ δεν είχες παρατηρήσει ότι κάθεσαι ή γελάς μ’ αυτόν τον τρόπο. Σου αφιερώνει τραγούδια, είναι ο dj της καρδιάς σου και του νευρικού σου κλονισμού. «Τόλμα να μου πεις πως δε με θες», σκέφτεσαι. Παρόλα αυτά σε βασανίζει η σιωπή σου. Το ζεις μάλλον γραφικά. Ποιος μεγάλος έρωτας είχε αίσιο τέλος, να παραδειγματιστούμε; Παρακαλούνται οι συγγραφείς και οι ποιητές να πάρουν θέση.
Δεν μπορείς να ζήσεις τίποτα μεγάλο όπως ο έρωτας εάν δεν ξεπεράσεις τις φοβίες σου, όμως. Φταίει το timing, τα χιλιόμετρα κι άλλες χίλιες εκατό δικαιολογίες για να καλύψεις την ατολμία σου. Όταν το αντικείμενο του πόθου μας δεν ξεπερνάει όλ’ αυτά τα κωλύματα δε μας θέλει αρκετά. Κι αυτό πάει κι αντίστροφα.
Όπως μπήκε στη ζωή σου ξαφνικά, φεύγει κιόλας. Γιατί απλώς, δεν ήθελε αρκετά. Κι ας ήταν κάποια σημάδια περιέργως διαφορετικά στην ερμηνεία τους. Απλώς δεν έφτανε το ενδιαφέρον να γίνει κάτι παραπάνω. Ο έρωτας ανεξάρτητα από το πρόσημο του αποτελέσματός του, πάντα μας κάνει να νιώθουμε ζωντανοί, δημιουργικοί. Είμαστε βουτηγμένοι σ’ ένα περιβάλλον διαρκών αλλαγών και αυτοανακάλυψης.
Ας ελπίζουμε πως ο ένας, ο άνθρωπός μας, θα θελήσει τον μεγάλο έρωτα, εκείνον των ποιητών. Δεν αξίζουμε τίποτα λιγότερο, κανείς μας. Ας ευχαριστήσουμε τον ανεκπλήρωτο έρωτά μας για τα συναισθήματα που μας προκάλεσε. Δεν κρατάμε καμία κακία. Εάν χρωστάει μια συγγνώμη κάπου, θα ήταν στο περιβάλλον μας, που προσπαθούσαμε μαζί να σκιαγραφήσουμε την ψυχοσύνθεσή του. Πήραμε όμως κι ένα πολύ σημαντικό μάθημα από αυτόν τον έρωτα: το δικό μας τσεκ λιστ θα έχει ένα ακόμη κριτήριο: «Αν με θες, δείξ’το.» Ό,τι κι εάν σημαίνει αυτό.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Άννα Καούνη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
