Ψάχνεις το καλό παιδί κι όταν το βρεις το κάνεις φίλο

Από τότε που ήμασταν μικροί, όλοι μας προέτρεπαν να γίνουμε το καλό παιδί. Εκείνο το υπάκουο που κάνει ό,τι του λένε, που δε χαλάει χατίρι και είναι πάντα εκεί για τους άλλους. Το καλό παιδί χαίρει εκτίμησης και λαμβάνει την ηθική ικανοποίηση πως κάνει αυτό που θεωρείται σωστό. Είναι όμως πάντα εκτίμηση αυτό που νιώθουν οι άλλοι για το πρόσωπό του και κατά πόσο η στάση του κάνει καλό στη δική του ψυχική υγεία;

Ήδη απ’ τα πρώτα χρόνια, μέσα στην οικογένεια, οι γονείς προσπαθούν να μεγαλώσουν το τέκνο τους μαθαίνοντάς του πώς να γίνει καλό παιδί. Ένα παιδί που θα σέβεται τους άλλους, ειδικά τους μεγαλύτερους, που θα λέει ευχαριστώ και δε θα αντιμιλάει. Θυμάσαι όμως πόσες φορές έπνιξες τα θέλω του για να κερδίσεις τον συγκεκριμένο τίτλο; Το καλό παιδί ακόμα θυμάται εκείνο το κομμάτι τούρτας στα γενέθλια της ξαδέρφης που τόσο πολύ λαχταρούσε να φάει, αλλά το πήρε τελικά ο Μιχαλάκης που έκλαιγε γιατί το ήθελε κι εκείνος. Και αρκέστηκε σ’ ένα μπράβο που δε χάλασε χατίρι του Μιχαλάκη και παραχώρησε το γλυκό που τόσο πολύ ήθελε. Χαλί για τους άλλους και στο τέλος ριγμένα τα καλά παιδιά;

Τα χρόνια περνάνε και το καλό παιδί μεγαλώνει. Κάνει δικούς του φίλους και αποκτά δικό του κύκλο. Ξεχωρίζει στην παρέα, γιατί ό,τι και να χρειαστεί κάποιος, ξέρει πού να απευθυνθεί. Από το πιο απλό μέχρι το πιο δύσκολο, το καλό παιδί θέλει δε θέλει (κάτι που σπάνια συμβαίνει), μπορεί δεν μπορεί, κάτι θα κάνει για να ικανοποιήσει τη χάρη που του ζητήθηκε. Κι αν δεν μπορέσει, σίγουρα θα προσπαθήσει. Αν τα καταφέρει, όλα καλά. Έλα όμως που κάποιες φορές δεν τα καταφέρνει. Τι κι αν προσπάθησε. Η χάρη μας τελικά δεν έγινε. Για κάποιους δεν πειράζει. Η προσπάθεια μετράει. Κι αυτό άλλωστε είναι το σωστό. Για κάποιους άλλους όμως; Ξαφνικά, όσα έχει κάνει μέχρι τότε εκείνο το δύσμοιρο καλό παιδί ξεχνιούνται. Και δεν είναι και λίγα. Εκείνο που μένει είναι εκείνη η μία φορά που το καλό παιδί δεν έπαιξε τόσο καλά τον ρόλο του. Και πίστεψέ με πολλές φορές χαλιέται περισσότερο από αυτόν που δεν του έγινε η χάρη.

Και να που κάποτε έρχεται ο έρωτας. Βρίσκεται στον δρόμο του εκείνο το πρόσωπο που θα μπει στην καρδιά του. Κι ενώ όλοι θέλουν, όλοι ψάχνουν ένα καλό παιδί που δε θα τους πληγώσει και θα έχουν μαζί του την ιδανική σχέση, γίνεται η ανατροπή. Ναι, είναι πολύ καλό παιδί, του αξίζουν τα καλύτερα, αλλά στο πρόσωπό του σχεδόν ποτέ δε βλέπει κάποιος τον ιδανικό σύντροφο. Τις περισσότερες φορές παίρνει τη θέση του καλού φίλου, του ανθρώπου εκείνου που θα ‘ναι εκεί για όλα. Να ακούσει, να βοηθήσει αλλά μέχρι εκεί. Και μετά, όλοι αναθεματίζουν την τύχη τους, γιατί πάντα πάνε και πέφτουν στα πιο ακατάλληλα άτομα. Πού είναι τα καλά παιδιά; Και τα καλά παιδιά είναι εκεί, αλλά δε θέλουμε να τα δούμε. Πόσο οξύμωρο, αλήθεια!

Τελικά το να είσαι καλό παιδί δεν είναι εύκολη υπόθεση. Απαιτεί γερό στομάχι για να μπορείς να χωνέψεις όλα εκείνα τα θέλω ή τα δε θέλω που αναγκάζεσαι να καταπιείς γιατί κάποιοι άλλοι θέλουν περισσότερο από εσένα. Θέλει ισορροπία για να μπορέσεις να βαδίσεις σε εκείνη τη λεπτή γραμμή που χωρίζει την εκτίμηση από την εκμετάλλευση. Γιατί κάποιοι θα εκμεταλλευτούν. Μεγάλο το τίμημα, ομολογουμένως. Αξίζει, άραγε τον κόπο; Η απάντηση δική σου.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!