Το νιώθουμε όταν είναι η αδερφή ψυχή μας

Πόσες φορές γνωρίζοντας έναν άνθρωπο αναρωτιόμαστε αν είναι άραγε η αδερφή ψυχή μας; Τελικά ο όρος αυτός υπάρχει ή είναι μια σωσίβια λέμβος, ώστε να πιστέψουμε πως το πρόσωπο που έχουμε απέναντί μας είναι αυτό που τόσο πολύ θέλαμε να συναντήσουμε και να συσχετιστούμε μαζί του; Το κατά πόσο ισχύει η θεωρία που θέλει το «άλλο μας μισό» να ζει κάπου στον πλανήτη (ενώ οι πιθανότητες να βρεθούμε κάποια στιγμή μαζί του στην ίδια πόλη μοιάζουν τρομακτικά λίγες) δεν έχει απάντηση και εξαρτάται μόνο απ’ το αν θέλει κανείς να πιστέψει στη βαθύτατη επικοινωνία μεταξύ δύο ανθρώπων που δεν ομοιάζει με καμία άλλη.

Φυσικά, δεν είναι τόσο εύκολο να διακρίνεις την αδερφή ψυχή σου ανάμεσα σε τόσους που θα περάσουν απ’ τη ζωή σου, αφήνοντας κατά κάποιο τρόπο το δικό τους στίγμα. Υπάρχουν όμως κάποιες ενδείξεις που σε προϊδεάζουν πως ίσως αυτή τη φορά έχεις πετύχει τον δικό σου πρώτο αριθμό. Αδερφή ψυχή μας είναι το άτομο εκείνο που πλησιάζει τη δική μας ψυχή όσο κανείς άλλος. Που μας καταλαβαίνει χωρίς να χρειαστεί να ξεστομίσουμε λέξη, που θα ‘ναι εκεί να μας συμπαρασταθεί και να μας πιάσει απ’ το χέρι ενώ βρισκόμαστε λίγο πριν την κατάρρευση. Γι’ αυτόν τον άνθρωπο δε θα χρειαστεί να τυλίξουμε τη δική μας ψυχή με περιτύλιγμα, αλλά θα τον αφήσουμε να τη δει όπως ακριβώς είναι, με τις χαρές της, τις λύπες της, τους φόβους και τις ανασφάλειές της. Αδερφή ψυχή μας είναι ο άνθρωπος που τη στιγμή που έρχεται στο μυαλό μας και χαμογελάμε, κατά κάποια διαβολική σύμπτωση μας σκέφτεται κι εκείνος! Επικοινωνούμε μ’ έναν τρόπο τόσο ιδιαίτερο που ακόμα κι αν προσπαθήσουμε να τον εξηγήσουμε σε τρίτους, είμαστε σίγουροι πως δεν πρόκειται να τον αντιληφθούν.

Η βαθύτερη αυτή ένωση ανάμεσα σε δύο ανθρώπους πολλές φορές υπάρχει εξαρχής κι άλλες είναι προϊόν γνωριμίας και χρόνου που ‘χει μεσολαβήσει, ώστε να μάθει καλύτερα ο ένας τον άλλο. Η επικοινωνία που ‘χεις με κάποιον δεν έχει να κάνει μόνο με το πόσο τον αγαπάς, με τον αν είσαι ερωτευμένος μαζί του ή τον συμπαθείς. Καμιά φορά νιώθεις πως σας συνδέει κάτι που δεν μπορείς να εξηγήσεις, σαν να μοιράζεστε από κοινού μια παρτίδα κι είστε συμπαίκτες αντί για αντίπαλοι. Με τον καιρό ανοίγεσαι και δένεσαι και καταλαβαίνεις πόσο καλές συμβουλές μπορεί να σου δώσει το συγκεκριμένο πρόσωπο. Νιώθεις πως θα συνεχίσει να βρίσκεται εκεί χωρίς να στο πει και διώχνει όλα εκείνα που σε κάνουν ν’ αγχώνεσαι για την πορεία και να ‘χεις δεύτερες σκέψεις. Σου δημιουργεί ένα αίσθημα ασφάλειας, μια σιγουριά πως είναι ο ώμος που μπορείς να στηριχθείς αν θες λιγάκι να ξαποστάσεις και το χέρι που μπορείς να πιάσεις για να εκδηλώσεις τα τρυφερά σου αισθήματα και να περπατήσετε για λίγο -ή μάλλον για πολύ- αγκαζέ.

Το μόνο σίγουρο είναι πως είτε πιστεύουμε στην ύπαρξη της αδερφής ψυχής είτε όχι, πρέπει να ‘χουμε τα μάτια μας ανοιχτά και να αφουγκραστούμε με ποιους μπορούμε να φτάσουμε σ’ ένα βαθύτερο επίπεδο επικοινωνίας και κατανόησης, γιατί δεν είναι κάθε μέρα Κυριακή και κάποια πράγματα στη ζωή μάς χτυπάνε την πόρτα μονάχα μια φορά.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!