Ο χωρισμός των γονιών δεν είναι ποτέ μια διαδικασία χωρίς τίμημα για το παιδί, ακόμα κι αν γίνει κάτω υπό τις πιο ανώδυνες συνθήκες. Εφόσον, πολλές φορές, αποτελεί μεγάλη αλλαγή για όλη την οικογένεια, τότε σίγουρα θα έχει αντίτιμο και στην ψυχοσύνθεση του παιδιού. Η ροή των πραγμάτων αλλάζει, η καθημερινότητα κι οι ρουτίνα του μεταβάλλονται κι η απουσία οικογενειακής σταθερότητας -κατά περιπτώσεις- γίνεται αρκετά αισθητή.
1,8 διαζύγια ανά 1000 άτομα είναι τα στατιστικά των διαζυγίων από το 2019, ενώ το 2020 αποτελεί τη «χρονιά της αύξησης των διαζυγίων» με μεγάλες επιπτώσεις στα παιδιά. Αποτέλεσμα των παραπάνω, σαφώς το να αισθάνονται ανασφάλεια, εφόσον δεν ξέρουν τι να περιμένουν. Φοβούνται ότι θα χάσουν για πάντα τον γονέα που φεύγει και πολλές φορές μπορεί να αναλάβουν μέσα τους την ευθύνη για τον χωρισμό. Σαφώς για τη συγκεκριμένη επίπτωση, παίζει πάντα ρόλο η στάση των δύο γονέων. Φυσικά υπάρχουν κι οι περιπτώσεις που οι γονείς το χειρίζονται άψογα κι έτσι τα παιδιά περνούν πιο ομαλά στη νέα συνθήκη, έχοντας τους δυο γονείς τους πλάι τους κι αντιλαμβανόμενα τη νέα μορφή της οικογένειας.
Κάθε παιδί, άλλωστε, θέλει δύο γονείς ευτυχισμένους κι ας είναι χώρια, παρά μαζί και δυστυχισμένους. Οι προστριβές κι οι διαμάχες ενός ζευγαριού μέσα στο σπίτι, προκαλούν τραύματα και σύγχυση σ’ όλους τους εμπλεκόμενους. Πολλές φορές ο θυμός και τα νευρά μάς κάνουν να μη σκεφτόμαστε, να λέμε κουβέντες και να προβαίνουμε σε κινήσεις σπασμωδικές. Δε σκεφτόμαστε τις συνέπειες, θέλουμε να εκτονωθούμε, θέλουμε να βρούμε το δίκιο μας ή να βγούμε από πάνω, λες και πρόκειται για μάχη. Από τη στιγμή που ένα ζευγάρι αποφασίζει να κάνει παιδί, δε σημαίνει ότι έχει τη δυνατότητα να κρατήσει και τη σχέση του. Η καθημερινότητα, τα θέλω, καμιά φορά μας υπερβαίνουν, οπότε κι έρχεται ο χωρισμός.
Για να λειτουργήσει με τρόπο ανώδυνο προς το παιδί, θα πρέπει να έχει δουλέψει πολύ με τον εαυτό του ο καθένας ξεχωριστά, από τους δυο γονείς, για να μπορέσει να διαχωρίσει τους ρόλους του: εκείνον του συντρόφου κι εκείνον του γονιού. Έτσι, θα μπορέσει και το παιδί να τους αντιληφθεί πιο άμεσα και να είναι οκ με αυτούς, που πλέον δε συμπίπτουν.
Η λάθος επιλογή συντρόφου είναι σεβαστή, η κακή συμπεριφορά του γονιού δεν είναι. Ακόμα κι αν δεν υπάρχουν έντονες κι ακραίες συμπεριφορές σ’ ένα σπίτι, και μόνο δύο αδιάφοροι μεταξύ τους και μίζεροι γονείς, αρκούν για να δημιουργηθεί το τραύμα. Τα παιδιά καταλαβαίνουν πολλά περισσότερα απ’ όσα νομίζουμε· μπορεί να μην υπάρχει ξεκάθαρη μνήμη, υπάρχει όμως το βίωμα κι η συναισθηματική νοημοσύνη.
Δε θα ξεγελάσεις εύκολα ένα παιδί, όσο περιτύλιγμα και να βάλεις στο πρόβλημα, αγαπητέ γονιέ. Δεν ενδιαφέρει το παιδί ποιος έχει δίκιο. Δεν το ενδιαφέρει αν «έδωσες τα καλύτερά σου χρόνια» ή ποιος είναι ο καινούριος άνθρωπος στη ζωή του άλλου γονέα. Δεν το ενδιαφέρει τι λένε οι φίλοι, οι γιαγιάδες, τι θα γίνει με τη διατροφή. Όσο περισσότερο το χώνεις στο πρόβλημα, τόσο θα του στερείς την οικογενειακή σταθερότητα. Μην το χρησιμοποιείς, γιατί το κάνεις να νιώθει υπεύθυνο, το μπερδεύεις και του δημιουργείς πρόβλημα στην καθημερινότητά του. Δε θα σώσει αυτό τον γάμο σου και μην περιμένεις απ’ αυτό ν’ αναγνωρίσει ποιος έχει λάθος, ή να πάρει το μέρος σου για να δικαιωθείς.
Οι κακοποιητικές συμπεριφορές λόγω διαζυγίου (συν των άλλων) δεν είναι αμελητέες, ούτε συγχωρούνται επειδή όλα του χωρισμού είναι δύσκολα. Άνθρωποι κι οι γονείς, μα πρέπει να γίνει λίγο πέτρα η καρδιά και το παιδί να μείνει απ’ έξω. Είναι φριχτά δύσκολο, όμως είναι μονόδρομος. Όπως κι αν είναι δομημένη μια οικογένεια, πυρηνική, μονογονεϊκή, θετή, όταν υπάρχει αγάπη κι ασφάλεια, ένα παιδί μπορεί να είναι ευτυχισμένο. Αν έχεις σκοπό να γίνεις γονιός λοιπόν, αυτά είναι τα σημαντικότερα εφόδιά σου. Χωρίσεις, παντρευτείς, κάνεις σύμφωνο ή τελετή των Μάγια, λίγη σημασία έχει.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Έλενα Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
