Σε είδαν κάτι όνειρα, να κρύβεις μυστικά στην μπαλωμένη σου καρδιά.
Μέσα από ένα φως στο σκοτάδι τότε, γεννήθηκαν παντού σκιές.
Η μορφή σου στον δρόμο στέκεται- μία από αυτές.
Σε είδαν σαν έναν απλό περαστικό
σε μια ζωή που μπερδεύονται τα λόγια.
Μέσα στην απόμακρη ερημιά,
ξύπνησε η ηχώ της σιωπής σου.
Τη δική σου φωνή την έσβησαν τα πάθη,
που έγιναν μικρά πληγωμένα πουλιά
Δες! Σ’ έναν άλλο κόσμο κατοικεί η ευτυχία,
που περιμένει να τη γνωρίσεις.
Λευκές κι υγρές νύχτες παραμένουν στον κόσμο της ελπίδας σου.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερος πόθος από την αργή αποχώρηση του ήλιου,
που αφήνει να στάζουν κάτω από τις στέγες των σπιτιών τα δάκρυα του θανάτου.
Δεν υπάρχει όνειρο πιο θολό,
από αυτό που κρύβεται στη φαντασία μιας αυταπάτης,
που έρχεται αχτίδα ντυμένη στα λευκά,
για να φεύγει κουρνιάζοντας η ελπίδα σου στην αγκαλιά της.
Στείλε το ποίημα και τα quote σου και μπες κι εσύ στην ολοκαίνουρια ομάδα των #pillowpoets.
Διάβασε περισσότερα εδώ
Συντάκτης: Φοίβη
